L’escarpolette (1767) , Jean-Honoré Fragonard
(Wikimedia Commons)
Natuur is op veel wijzen te aanschouwen
en brengt het wonderbaarlijkste in zicht
ervaart de jongen met zijn blik gericht
op wat zich voor zijn ogen blijft ontvouwen
een schommel met de mooiste aller vrouwen
die steeds pikant een beentje voor hem licht
terwijl een oude man haar evenwicht
en ook de voortgang regelt met twee touwen
Helaas, van ‘t voor het oog uitdagend spel
valt hem alleen de achterkant te beurt,
er is met oude zwoegers geen erbarmen
Totdat het in elkaar verdiepte stel
tenslotte ook zijn ouderdom betreurt
wanneer de grijsaard kramp krijgt in zijn armen
