gezienusomvlee

23 april 1948 - 02 november 2022

 
Deze week bereikte ons het droevige bericht dat dichter Gezienus Omvlee (Oranjedorp, 1948) op woensdag 2 november, enkele dagen na de lightversewedstrijd te Emmen, is overleden. Hij werd 74 jaar.
 
Al ruim een jaar was hij ziek. Hij was niet meer in staat het zesde Nederlands Kampioenschap Light Verse bij te wonen. 
Gezienus was de drijvende kracht achter het NK Light Verse Dichten. Zonder hem was STEM Lichtvoetig er nooit geweest. 
 
Onvermoeibaar waren zijn inspanningen en niet uitsluitend voor het jaarlijkse kampioenschap. Hij deed veel meer.  Hij was de eerste gemeentedichter van Emmen, won de Poëzieprijs van de provincie Drenthe en was een van de dichters van het Light Verse Collectief. Hij maakte ellenlange fietstochten door noordelijke en zuidelijke streken van Europa. 
 
Al in 2010 sloot hij zich aan bij Het vrije vers. Ondanks zijn ziekte verscheen nog geen jaar geleden zijn enthousiast ontvangen Licht over Nederland, een even fraaie als geestige bundel over de hoogtepunten uit de vaderlandse geschiedenis.
 
In het Dagblad van het Noorden werd hij eens betiteld als de man van strakke regels en vaste versvormen. Met Gezienus verliezen we een bevlogen dichter en geweldige ambassadeur voor light verse. Hij was een aimabel man die door velen gemist zal worden. 
Het vrije vers wenst zijn vrouw Erna en alle andere dierbaren de nodige sterkte toe. 
 
Op dinsdag 8 november vindt de uitvaart plaats in Odoorn.
 
Rust in vrede, opperbeste Gezienus. 
 
gezienussonnet2
 
 
Bovenstaand sonnet verscheen op 3 januari op de voorpagina van Het vrije vers.
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Aftakeling

meyles2
Foto: Aliza Meyles
 
Ooit reed ik in Ferrari’s, supersnelle,
ik liet geronk uit mijn motoren zwellen, 
ik was bevriend met Francorchampscoureurs. 
Nu fiets ik meestal rond op mijn Gazelle
tot zadelpijn mijn lijf begint te kwellen
en ken ik bijna alle buschauffeurs.
 
Ooit vloog ik af en toe naar de Seychellen.
Ik sliep met mademoiselles van Estelle
in Marriotthotelinterieurs. 
Nu zit ik op het strand van West-Kapelle
met buurvrouw driehoogachter Mariëlle
en ruik haar Hemabloemetjesodeurs. 
 
Ooit at ik enkel wild en zalmforellen
met een dessert van roomijs en prunellen
bij Michelingidstopentrepreneurs.
Nu laat ik een goedkope rookworst wellen
of demp mijn trek met Febofrikandellen 
van ’t allerlaatste kleingeld in mijn beurs.
 
Ooit schreef ik filosofische novellen.
Ik was geliefd, ik had iets te vertellen,
ik hoorde bij de Boekenbalauteurs.
Nu sterven één voor één mijn grijze cellen,
ik doe alleen nog columns voor Libelle
en houd me wat onledig met light verse. 
 
Wim Meyles is zondag derde geworden bij het kampioenschap lightversedichten te Emmen. Dit was een van de door hem ingezonden verzen.