Celibatair
Copilot
 
Beklaag uw ongetrouwden vriend
Niet om zijn eenzaam leven.
Vooreerst, hij heeft, wat hij verdient!
En dan, bedenk eens even:
Hij heeft het rustig, vrank en vrij,
Hij kent geen aardsche zorgen,
Zijn leven vliet bedaard voorbij,
Hij denkt niet aan den morgen.
Neen. Wat ik heel wat erger vind,
Een last! Om te bezwijken!
Is, als hij bij zijn besten vrind
De baby moet bekijken.
Daar staat de stakkerd. 'k Zie hem al,
Te midden der vriendinnen.
Hij weet niet wat hij zeggen zal -
Hoe moet de hals beginnen?
De dames kussen 't kind om 't langst,
Hij weet niet hoe hij staan moet,
Fixeert het wicht in doodlijk' angst,
Dat hij er ook nog aan moet.
Hij kijkt, confuus, en ongerust,
Naar 't kind z'n natte lippies...
Daar nadert tante Kee - zij kust
Het op... zijn bloote bippies!
Een oude nicht staat mal te doen,
Ze blaast haar wangen bol op:
‘Mijn honkieponkie, nog een zoen!
Ik ben er toch zoo dol op!
Me bommekoppie, koekeloe,
Dada, me dikkedijntje,
Van kielekielekiekeboe,
Trararietjes, trarijntje!
M'n hikkepikkiesnuizepoes,
M'n mollebollebokkie,
M'n rikketikkierobbedoes,
M'n kussemusse mokkie!
Jou pruimepoetepietemis,
Jou honneponnepippie,
Jou krullebollekissebis,
Jou poelekoelekippie!
Waar issie dan, me pootepien?’
- 't Is of ze met 'r hond spreekt -
Tot ze eensklaps 't voetje - 'k heb 't gezien! -
Tot 't enkeltje in d'r mond steekt!
Nu komt het vreeslijkst oogenblik...
Hij heeft het aan zien komen!
Hij heeft er van gedroomd, met schrik,
In vele, bange droomen:
Hij krijgt het kind op schoot!! Jawel!
Hij durft niet nee te zeggen,
Ik zal er - zoo bedenkt hij snel -
Wat kranten onder leggen...
 
Te laat!! Hij roept de Zuster, wenkt…
Hij weet niet wat hij 't meest is,
Boos, of beschaamd, als hij bedenkt
Dat hij ook zoo geweest is!
Ach, mag een schuchter woord misschien
Het eind van dit betoog zijn…?
Ik wil graag al je kind'ren zien,
Maar niet – voordat ze droog zijn!
 
Charivarius (Gerard Nolst Trenité) 20-07-1870 – 09-10-1946
Uit: Ruize-rijmen - Tjeenk Willink 1922
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Planeet der Waalven





Ver in’t heelal draait een planeet
Die de planeet der Waalven heet
De Waalf is een merkwaardig soort
Die tot het mensenras behoort

De Waalf is doorgaans zeer charmant
Maar heeft geen voor-en achterkant
‘Terug’ is Waalven onbekend
Hij gaat slechts heen, dat’s evident

Dat levert rust in het verkeer
Ze gaan slechts heen, en nimmer weer
Hun gang is traag, zo traag als stroop
Maar zonder heen- en- weergeloop

Hun vorst, dat is de Opperwaalf
Een jonge man nog, amper twintig of zoiets


(Hoewel dit gedicht niet meedong naar de wedstrijd op 'twaalf' te rijmen is hij toch te mooi om te laten liggen, red.)