Hij sprak en zeide
In 't zaêl zich wendend:
Vaarwel, o moeder,
Nooit keer ik weer...
Zij vloekte hartgrondig
En greep naar de fles
Hij zeide dit vaker
Zij hoopte niet meer...
Uit het archief
Onbekend werk Drs. P 3
Drs. P in 1968
DE VLOEK DER WETENSCHAP
Toen mijn man met enk’le lieden
Zelf een luchtschip had gemaakt,
Zou het grote feit geschieden
Waar hij zoo naar had gehaakt.
Onberoerd door duizend vragen,
Aangestaard en uitgejouwd,
Ging hij stil zijn leven wagen,
De vermeet’le aeronaut;
De vermeet’le aeronaut.
In de landelijke dreven
Hoorden allen het gerucht
En men zag het toestel zweven
Door de hoge, blauwe lucht.
Weldra zou hij veilig landen;
De machine liep gestaâg.
Maar door ’t breken van de banden
Viel het schuitje plots omlaag;
Viel het schuitje plots omlaag.
Ach, hij zocht het onbekende,
Doch zijn droom verging in rouw.
Sindsdien leef ik in ellende
Als een arme weduwvrouw.
Nu ik alles heb verloren
Smeek ik u, geacht publiek,
Laat u nimmer toch bekoren
Door die duivelsche techniek;
Door die duivelsche techniek
Dit is de derde onbekende tekst van Drs. P uit 1968, die opdook inde nalatenschap van Lia Dorana (zie Archief van 27 april en www.jasperine.net). Het vorige nummer, 'Nazomer', was een eenvoudig sfeerbeeld (dat het trouwens niet haalt bij het sfeerbeeld in 'Quartier Putain' uit dezelfde periode) maar dit is een ouderwetse smartlap, geheel in de stijl van de beginperiode van de doctorandus, toem hij zich voornamelijk op dit genre richtte. Zelf heeft hij hier geen herinneringen meer aan, noch aan de bijbehorende melodie die helaas nog niet opgedoken is, maar die waarschijnlijk niet al te ingewikkeld was. Hieronder het origineel met eigenhandige correctie.