Hij sprak en zeide
In 't zaêl zich wendend:
Vaarwel, o moeder,
Nooit keer ik weer...
Zij vloekte hartgrondig
En greep naar de fles
Hij zeide dit vaker
Zij hoopte niet meer...
Uit het archief
Sportief
Ik tenniste een tijd bloedfanatiek,
een tennisarm kwam toen als onheilsbode.
Daarna moest, na een voetbalperiode,
ik met een voetbalknie naar de kliniek.
Die tennisarm en voetbalknie zijn weg,
maar dat mijn wipneus blijft, is domme pech.