Ik woonde aan zo’n middenklasseplein
Zo’n plek waar oudjes stiekem naar je gluren
De huizen zijn niet groot, maar ook niet klein
Met naast me van die doodgewone buren
Geen partyanimals maar ook geen zure
Een biertje, goed, maar dan wel uit een glas
Zo’n mensen die hun eigen friet frituren
De buurt is echter niet meer wat ze was
 
Mijn overbuurman met zijn meesterbrein
Besloot zijn huis aan Polen te verhuren
En dat moest uiteraard winstgevend zijn
Na weken breken, slopen, bouwen, schuren
Had het een aantal nieuwe binnenmuren
Twaalf kamers en een vijf bij vijf terras
Een douche en keuken zo uit de brochure
De buurt is zeker niet meer wat ze was
 
Nu gluur ik zelf van achter het gordijn
Naar twaalf werkkledingdragende figuren
Hun haar is kort, hun kaak een strakke lijn
Ze werken op een dag wel dertig uren
En hun verblijf zal zeven weken duren
Drie staan dan weer in Warschau voor de klas
Een ander wordt weer dokter in Masuren
Dan is de buurt niet langer wat ze was
 
O waardig Polen, blijf uw Polen sturen
Want zie, ik woon nu aan een plein met class
Zo’n dokter geeft de wijk wat meer allure
De buurt is stukken beter dan ze was



Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Op naar 21

kus
Flickr.com
 
Tweeduizend twintig werd met recht een kroonjaar
In China was iets ernstigs aan de hand
Al spoedig bleek ook in ons eigen land
Het groene monster explosief aantoonbaar
 
We gingen naar de anderhalve meter
Naar wel of niet een kapje voor je mik
Geen talkshow zonder Ernst of Diederik
En hoe dan ook, Ab wist het altijd beter
 
Kort na de eerste golf kwam nog een tweede
Het volk was het inmiddels meer dan zat
Toch moesten veel bedrijven nogmaals plat
De kerstwens luidt dit jaar ‘blijf thuis in vrede’
 
Wel gloren er nu schone visioenen
Van ‘21 na de Pfizer-spuit
Van eindelijk spontaan weer samen uit
En niet meer teruggaan naar dat driemaal zoenen