Lief zijn, het motto toen
‘Love, peace and happiness’
Tot daar plots Heintje
Een volksliedje zong
Weken op één dus, die
Hippiecultuurbarbaar
Heus hoor, ik kon hem
Wel wurgen, dat jong
Uit het archief
Utrechts sonnet 3
Het najaar valt en wolken drommen samen
De vogels trekken naar het zuiden toe
Ik weet nog dat ze in de lente kwamen
En hoe de tijd vervloog, het maakt me moe
Ik weet nog dat ze in de lente kwamen
Vanuit het niets, ineens, geen mens wist hoe
Ze floten en ze krasten onze namen
En riepen op tot moord en amour fou
Ze floten en ze krasten onze namen
Het werd een drama en een hoop gedoe
Ik weet nog dat ze in de lente kwamen
En hoe de tijd vervloog, het maakt me moe
Gelukkig is er kaas en rode port
Ik eet en drink en zie wel wat het wordt.