Flickr.com
Niet te geloven,
alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
grootse dronkenschap,
stervende bloemen,
de zilverwitheid van een berkenstam,
daar ben ik werkelijk hard in.
Maar een derderangshotel in september,
waar alles zoop en naaide,
in vochtige bedjes, nee.
het verdorren van bonen,
grootse dronkenschap,
stervende bloemen,
de zilverwitheid van een berkenstam,
daar ben ik werkelijk hard in.
Maar een derderangshotel in september,
waar alles zoop en naaide,
in vochtige bedjes, nee.
Met een knipoog naar ‘Niet te geloven’ van Remco Campert en uiteraard ‘Jonge sla’ van Rutger Kopland.
