TOCHTJE OP ZEE
De zee, de zee klotst voort in eindeloze deining,
zodat ik van verveling maar vroeg aan de wijn ging.
Maar door de drankjes en dat eindeloze klotsen
sloeg ik op volle zee oneindig aan het kotsen.
BLOEMEN
Ik ween om bloemen in de knop gebroken:
ik viel met ’t zootje van mijn fiets
dus krijgt mijn lieve vrouwtje niets.
Nou ga ik als verzoening maar eens koken.
VERKEER
Ik ben een God in ‘t diepst van mijn gedachten
Maar dat is in het huidige verkeer
bijzonder link zodat ik keer op keer
de dokterspost bezoek met jammerklachten
Kloos-reading
- Gegevens
- Geschreven door Rudy Menthère
Uit het archief
San Michele, Venetië
Je loopt hier doelloos rond tussen de graven,
de vaporetto bracht je tot de poort.
De aanlegsteiger is de toegangshaven,
dit dodenrijk een drijvend toevluchtsoord.
Ommuurd en al, een stad van steen en marmer,
al is er dan vrij weinig te beleven.
De zon, lijkt het, maakt alles net iets warmer
als om de dood wat tegengas te geven.
Ontelbaar zijn de zielen die hier zonnen,
vervallen zerken staan in strak gelid.
Maar nergens geeft de dood zich hier gewonnen,
nooit rijzen knekels op of kleppert een gebit.