Huiduitslag! Ademnood!
Jeuk en ontstekingen!
Één zijn met Moeder Natuur
Was mijn droom
Maar met die lastige
Eikenprocessierups
Knuffel ik nooit meer
Spiernaakt met een boom
Maar Frits, wat had je dán van hen verwacht?
Natuurlijk werd uit piëteit gezwegen
Die stilte namen zij, het hoofd genegen
Zwaar overmand door droefenis in acht
Nee hoor, die – meer dan twee minuten! – stilte
Was vást een waardig eerbetoon; geen kilte!