Ach moeder met je dochter in de trein
Wat zuur dat ze zo'n last is in je leven
Dat ze zo jammert en niet stil kan zijn
Ondanks dat je je treffende refrein
Van 'Nee! Zit stil! En luister nou eens even!
Er onophoudelijk hebt ingewreven
Natuurlijk is ze nog wel jong en klein
Je hoopt dat in dat onvolgroeide brein
Een glimp van al die wijsheden blijft kleven
Als vader voel ik mee met al je pijn
Een kind blijft nooit eens rustig, lief en schoon
Je moet er wel naar snauwen op die toon
Dus is mijn vraag een tikkie overdreven
Maar zou je haar wat aandacht kunnen geven
Die nu bestemd is voor je telefoon?