Pixabay
De dokter zei: ‘Je zit
Acht weken in het gips
Maar blijf toch niet zo kniezen
En toon een beetje pit:
Je mag een kleurtje kiezen’
Ik zei, een beetje pips:
'Doe maar gebroken wit’
De meeste onrust vind je in de stad
Ons dorp kent 's zomers enkel kalme dagen
Om maar te zwijgen van de stille nachten
Hier op het platteland heeft niemand klachten
Wij lossen ruzies op rondom een krat
Er vallen zelden onverdiende slagen
We hebben hier maar één politiewagen
De dorpsagent doet meestal niets dan wachten
Gebeurt er iets, dan zijn er helpers zat
Er danst een naakte dichter door de velden
De halmen buigen ruisend om zijn lijf
Hij wordt gevangen door een man of vijf
En moet zich bij de burgemeester melden
Zo'n onrust heeft ons dorp nog nooit gehad
Bout-rimé als hommage aan Niels' nieuwe vorm: