Mijn vader verloor 's winters zijn verstand.
Als 't ijs op het kanaal was te vertrouwen
Bond hij meteen mijn schoenen met wat touwen
Aan ijzers met een houten bovenkant.
Je moet verdomme glijden en niet sjouwen
Riep hij me toe, maar ik bewoog onthand
En wankelde wat rond door niemandsland,
Een trage beer met ingepakte klauwen.
Als vroeg mislukte koudefront soldaat
Besloot ik toen voorgoed te deserteren,
Zo'n ijsvloer is een bodem van verraad.
Hoewel ook warme grond me tegen staat
Sinds ik ontdekte dat men trage beren
Leert dansen op een gloeiend hete plaat.
Trage Beer
- Gegevens
- Geschreven door Ton Peters
Uit het archief
In het paradijs
Gewichtloos drijft ze in het lichtend blauw
En ziet waar Rumphius slechts naar kon tasten
Het leven, gepenseeld in kleurcontrasten
Een lied zweeft uit een verre vissersprauw
Wie zou zich dan niet in de hemel wanen?
Wij blijven achter in een zee van tranen
Patty's passie was snorkelen. Ze verbleef een poosje in de Molukken om een bundel over de blinde bioloog Rumphius te maken, wat resulteerde in Een tuil zeeanemonen.