Hier zit ik dan, in zwart gepeins verzonken,
en leg me neer bij treurnis’ heerschappij,
want vriendschap die uitbundig werd geschonken,
leek op een dag de houdbaarheid voorbij.
Ik weet niet meer hoe onze stemmen klonken,
al liepen wij gestadig zij aan zij.
Een beeld dat, door de stroom des tijds verdronken,
mij plots weer overspoelt als bitter tij.
Ach, elke zee kent overslaande baren
en prikkend zout dat toch geen zwemmer let.
In plaats van naar dit druilerig sonnet
met uitgelopen inkt te blijven staren,
neem ik een zakdoek, koffie en pralinen.
Met chocola is het plezanter grienen.
Plezant
- Gegevens
- Geschreven door Vera De Brauwer
Uit het archief
Een-tweetje (Rondel retourné)
De kunst is om de juiste vraag te stellen
Ben ik nu echt zo slim, of jij zo dom?
Hoe kan je zo’n onnozel oordeel vellen
Ik zet de lijnen uit, daar gaat het om
Je kan me stellig nog veel meer vertellen
Maar kom niet aan met Youri, Bert of Tom
De kunst is om de juiste vraag te stellen
Ben ik nu echt zo slim, of jij zo dom?
Hou op om mij met het systeem te kwellen
In feite gaat het om een optelsom
De kunst is om de juiste vraag te stellen
Ben ik nu echt zo slim, of jij zo dom?
Ik zou maar eens met de regie gaan bellen
Dit tweegesprek berust slechts op een gunst
Het gaat erom de juiste vraag te stellen
En wie de slimste is... dat is de kunst!