poet pixabay
Pixabay
 
 
Familiejubileum ….
‘Schrijf jij een vrolijk vers?
Jij zat op het lyceum
en werkte bij de pers.’

Elk heeft wel een excuus
om niet te hoeven schrijven.
Kees ligt aan het infuus,
Manon moet rustig blijven.

Henk ziet maar voor een kwart,
Toos tobt met haar gekuch,
Bert heeft het aan zijn hart,
Ron heeft het in zijn rug.

Zelf ben ik wat reumatisch.
‘Wij zorgen voor de slingers,’
roept iedereen empathisch,
‘jij hebt het in je vingers.’
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Verdwenen weelde



Een kaler aarde, boom- en waterloos, bestaat er niet.
Gelijk de leegte die in nevels voor mijn ogen hangt
en mijn verharde hart beroert dat mateloos verlangt
naar wilde weidebloemen, het bepluimde oeverriet.

Dat keienpaadje naar de witte woning aan het spoor
-waar wilde wingerd zich had vastgebeten rond de eik-
is weggevaagd. Er komt een multiculti woonerfwijk
te bouwen op het liefste dat ik uit het oog verloor.