Het vrije vers

 

De arts in zijn betoog:
‘Wat is de mens capabel!’
‘Klopt,’ zei de pedagoog,
‘en meestentijds sociabel.’
‘En,’ sprak de patholoog,
‘volledig demontabel.’

 

 

O krink- en winkelende waterding?

Dat lijkt op een product van een fantast

En wat is een kabotseken, godsamme?

 

Staat dat kabotseken voor boekenkast

In de verborgen taal der anagrammen

En dus dat waterding voor winterdag?

 

Gezelle lijkt me al met al te zwammen

Ik doe u daarom met plezier verslag

Van schrijvers cryptische ontboezeming

 

Aan ’t kopke flink zal ik geen aandacht schenken

Daar mag u zelf de beelden bij bedenken

 

 

Romero had beslist versiertalent,

maar Angelina was Olympisch renster,

dus toen ze werd bepoteld door die vent

besloot ze weg te vluchten uit haar tent.

Hij zit nu achter slot en tralievenster 

 

 

Wereldverbeteraar

Michail Gorbatsjov

Stierf deze dinsdag

Ontheemd en ontdaan

 

Zelf vond hij dit nog het

Allervernederendst:

Hoe met zijn erfenis

Om wordt gegaan

 

 

 

Een sadomasochistisch stel

De man was lang, zij klein en fel

Genoot verbeten van hun spel

Geketend zijn dat boeide wel

 

Als hij haar sloeg nam zij revanche

Zoals dat gaat in deze branche

Zij gaf hem echter geen carte blanche

Want prefereerde slamelange

 

 

Ze had de mooiste voor- en achterkant

Liep tergend langzaam in een heuse acht

Sprong op mijn schoot en speelde met de krant

Ik voelde liefde of iets in die trant

Na weer zo’n slapeloze katernacht

 

 

Gelegenheid om door te groeien, zo werd het gebracht

We zien dit als een uiterst positieve situatie

Er worden gouden tijden voor de vennootschap verwacht

Aldus de directeur in zijn recente proclamatie

 

Wat fijn dat het bedrijf zo aan de toekomst heeft gedacht

Als voorbeeld van doortastendheid een ware inspiratie *

Het feit dat ik mijn baan verlies wordt uiteraard verzacht

Door al het rendement van deze reorganisatie

 

 

 

 

Een spitsmuis uit Kerk-Avezaath
(Fervent Formule 1 fanaat)
Was zeer verheugd met volgend feit:
“De pitspoes is verleden tijd”
Nu kan zij wellicht op termijn
Zo af en toe eens pitsmuis zijn

 

Ik ga mijn leven aan de kapstok hangen
om elke smet en schandvlek weg te wrijven,
zodat hij glanst van liefde en verlangen.
Herinneringen dienen mooi te blijven
zodat ze bij het nageslacht beklijven.
Nu denkt een ieder die mij langs ziet lopen:
“Op zo’n mooi leven kan ik enkel hopen”.

 

Het oogt van verre dan wel aardig, maar
ik zie het werk van schimmel en van mot.
De zomen zitten los, de stof is gaar.
De vleug geeft glans, dat camoufleert de rot.
In feite heb ik iedereen bedot.
Ik heb de plekken waar het leven faalt
zorgvuldig weggewerkt met draad en naald.

 

 

Ik zie je komen door de laan

op zo’n elektrisch stepje.

Een eigen bubbel heb je.

Je zoeft voorbij, kijkt mij niet aan.

Een nogal dwingend toontje

komt uit je telefoontje,

dus zie je ook die paal niet staan.

 

 

Het gaat hem voor de wind,

professor in de dop,

waar hij ook aan begint

hij glorieert non-stop.

 

Een man die vrienden vindt,

bemiddelt en verbindt,

goedaardig als de Sint,

nooit gaat hij door het lint.

 

Hij erfde moeders tint,

haar smaak: in alles top,

mijn vaders snelle sprint,

zijn schwung, zijn fiere kop.

 

Maar bij het tweede kind

was blijkbaar alles op.

 

 

De dichter meerde aan bij ’t Noorderlicht

Hij droeg zijn veter strak zoals het hoort

Gaf bovenop de bar zijn onderricht

En dweepte in het leer hoe vlot hij dicht

Maar foto’s kregen hashtag relnichtoord

 

 

Spam krijgt de overhand!

Helpt een nieuw mailadres?

Welke partij gaat daar

Slimmer mee om?

 

Tip van Assistant in

Wij-van-wc-eendstijl:

Maak een account aan bij

Gmail.com

 

 

 

Mijn spieren zijn verhard, gewrichten kraken,

Bij fitness sta ik met mijn lijf voor gek

Als ik het therapeutisch rek en strek,

Of achterwaarts een koprol tracht te maken

 

Voor mijn verjaardag daarom dit verzoek:

Verras me met een mr. marvisbroek