Het vrije vers

 

Ik loop onrustig heen en weer

En eis als ijsbeer nog een keer

Dat u klimaat en aarde spaart

U drijft mij van mijn huis en haard

U heeft als mensheid niets geleerd

Als u de noordpool toch ontbeert

 

 

 

Elektrisch rijd ik graag en veel

Dat reist heel prettig in de stad

Maar buiten het gebaande pad

Valt laadpaalschaarste mij ten deel

 

In mijn vakantieland rijd ik

In een gehuurd benzineblik

 

 

Ik vond het wel een dolle kijktoestand

Dus wachtte ik het mij geboden kansje

Om mee te doen maar kwam weer aan de kant

Met een blauw oog en een gebroken tand

Geen sinecure hoor, zo’n TikTokdansje

 

 

 

Je hebt talent maar komt niet aan je trekken

Het werk is saai, je wordt niet uitgedaagd

Je hebt je bij de baas al vaak beklaagd

Die wist hoe zij je werklust op kon wekken

 

Een m*sturbatiepauze, cool idee

Zo nodig helpt ze graag een handje mee

 

Erika Lust, eigenares van een ‘adult entertainment company, vindt dat m*sturbatie dringend genormaliseerd moet worden. Zij doet dit nu door al haar personeel elke dag 30 minuten een ‘m*sturbatiepauze’ te geven. Bron: Nieuwslive.nl

 

De boeren zijn een loden last

Mark vindt hun acties ongepast

Dus doet hij iets wat ons verrast:

Weer trekt hij Johan uit de kast

 

Een veteraan, een oude rot

Al zit de zaak compleet op slot

Die man trekt alles soepel vlot

 

Helaas is het nog ongewis

Of Remkes straks wel nuchter is

 

 

De boer tot aan de nok toe vol protest
blijft doorgaan met het platteland verkrachten
we kunnen kennelijk niet meer verwachten
dan dat hij veel van de natuur verpest

 

Een kille kaalte die veel weerzin wekt
papavers, korenbloemen zie je zelden
wél weiden doods en glad als hockeyvelden
geen vlinder meer, geen vogel, geen insect

 

Wat? Geen insect? Ik neem die woorden terug
vannacht van drie tot zeker ver na vieren
zat tergend ouderwets dat beest te klieren:
die kennelijk niet uitgestorven mug

 

Hoewel het mij beslist veel moeite kost
bedreigde beestjes in te laten slapen
ben ik mijn moed wat bij elkaar gaan rapen
en heb hem uit mijn lijden tóch verlost

 

Hannelly Krutwagen maakt haar hele leven al poëzie – zelfs toen ze nog niet wist dat ze poëzie maakte. 

Ze denkt in poëzie, ze is poëzie. Ze houdt van sneue mensen die nodig met een goed gedicht een beetje opgebeurd moeten worden, en omgkeerd. Liefgehad en losgelaten is de dichtbundel waar iedereen op zit te wachten, de bundel is gevuld met bittergrappige gedichten die troost bieden in bange tijden en die twijfel brengen in tijden van overvloed.  Als het niet zo goed met je gaat, zijn er gelukkig de gedichten van Hannelly om je beter te voelen. Als het heel erg goed met je gaat, zijn er gelukkig de gedichten van Hannelly om je slechter te voelen.  Het persoonlijke wordt universeel en het universele wordt persoonlijk. Maar hoe dan ook: de gedichten van Hannelly voelen altijd dichtbij. 

 

De meeste verzen in Liefgehad en losgelaten zijn gebonden: sonnet, limerick, kwatrijn,rondeel.

Haar werk is eerder gepubliceerd in allerlei verzamelbundels maar dit vormt haar officiële debuut!

Een van de fraaie gedichten uit Hannelly’s bundel: 

 

 

Het is zo stil op de veranda bij Roger.

Er ligt een stapeltje verlaten schrijfpapieren,

hun spel bedwongen door een glazen presse-papier.

Zo valt er voor de avondwind niet veel te klieren.

 

Die gluurt naar binnen en waait slapjes door de kieren.

Het is zo stil op de veranda bij Roger.

Misschien is hij nog tussendoor aan het tuinieren

en werkt hij zometeen  weer aan zijn exposé

 

over een interpunctuele nouveauté,

geïnspireerd door zijn bekroonde anjelieren.

Het is zo stil op de veranda bij Roger

waar we nog onlangs zijn verjaardag mochten vieren.

 

Ik vind alleen die bloedvlek wel de vloer ontsieren.

Als het aan mij lag kreeg zijn werkster haar congé.

Zou het de post zijn of belastingformulieren?

Het is zo stil op de veranda bij Roger.

 

 

 

 

 

We moeten, zo blijkt uit diverse gesprekken,

Het voetbalveld met oude kranten bedekken

Voor steekpass, voor hoekschop en voor de elfmeter

Het wordt steeds gezegd: “Op papier zijn ze beter.”

 

 

Een positief bericht uit Ammerzoden,

dat dit de mensen aanspreekt, laat zich raden:

Roundup is daar ter plaatse uit de mode.

De dorpspoëet verheerlijkt in een ode

zijn eerste happen sla met zomermaden.

 

 

Het bisdom van Roermond slaat weer eens door:

Nu kindermisbruik, eeuwenlang verzwegen

In Rome zelfs erkenning heeft gekregen,

Schorst men een zeereerwaarde heer pastoor

 

Per seksfilm leerde deze zedenhoeder

Een vrouw wat haar verboden is, als moeder

 

 

 

 

 

Vliegen mag niet meer

Nergens meer naartoe

Londen op en neer

'k Zou niet weten hoe

Vliegen mag niet meer

Vliegen mag niet meer

 

Vliegen mag niet meer

Schiphol 't heeft geen zin

Je komt nooit een keer

Tot aan de check-in

Vliegen mag niet meer

Vliegen mag niet meer

 

Geen dagje shoppen in Barcelona

Twee jaar lock down door Corona

Niet naar Verona

Of naar Pomplona

Weekje zon in Arizona

Vliegen mag niet meer

Vliegen mag niet meer

 

Vliegen mag niet meer

De zee en het klimaat

Maar kijk nou eens 'n keer

Hoe laag het water staat

En vliegen mag niet meer?

Vliegen mag niet meer

 

Overal in Holland rijden tractortjes

Dappere boeren die protesteren

En nou gaan ze ook mijn reis naar Kreta nog annuleren

Vliegen mag niet meer

 

In 't hemelsblauw drijven de wolkenluchten

Daar is de vrijheid niet te bevatten

Met al die mensen naast je in de rij die zich bezatten

Vliegen mag niet meer

 

Vliegen mag niet meer

Maar heeft U misschien

in de atmosfeer

Ooit Co2 gezien

Ik geen enkele keer

Maar vliegen mag niet meer

Vliegen mag niet meer

 

 

 

Ik houd veel meer van een verloren nacht

gemaakt van misverstand en nederlagen

dan van een serie voorverpakte dagen

waarin elk uur op een herhaling wacht

 

Het dominante duo licht en kracht

kan ik alleen door het idee verdragen

dat zij tenslotte allebei vervagen

en eindigen als ongezien en zacht

 

in ’t donker vlucht de mens onder de daken

misschien uit angst voor het onpeilbaar verre

en grote dat zijn zelfbeeld ondermijnt

 

hoewel daarna als troost bij het ontwaken

de bonte stoet van bovenaardse sterren

in de coulissen van de dag verdwijnt

 

 

We vinden spelend altijd nieuwe plekken
we minnekozen menig klokje rond
en door de zwoele pittige gesprekken
voel ik mijn ogen, handen en mijn mond
steeds automatisch naar haar bekken trekken