Het vrije vers

Bevrijd van vormloosheid

Omdat light verse lééft

Gegevens

kerstboom

Een droeve kerstboom pakt de pen
Het is hem gaan verwarren
Ben ik nu wel of niet een den
Wil iemand met me sparren?

Gegevens

Ik hoor niet bij een christelijke clan,
maar ieder jaar twee dagen feest voor Jezus,
dat spreekt me aan en dus denkt dichter dezes:
'Dat doe ik ook als ik weer jarig ben.'

Gegevens

kerstkaarthesjemetkl 2

Gegevens

ster

 

Soms komt van onwaarneembaar ver
wat al bestond in zicht,
onthult de nacht een nieuwe ster
in duizend jaar oud licht.
 
Misschien ging ze al eeuwen zacht
vervagend weer teloor,
toch dringt ze pas in deze nacht
tot onze ogen door.
 
De ster is slechts een beeltenis
van wat voorgoed verdween,
een blik in de geschiedenis,
een afdruk van voorheen.
 
Wanneer de hartstocht op den duur
voor dof berusten zwicht
rest enkel van het oude vuur
de gloed die ons verlicht.
 
Steau van Mihai Eminescu (1850-1889)
vertaling: Otto van Gelder

Gegevens

kerstdiner

’t Is ieder jaar dezelfde vraag: wat mag niet in de schalen?
Jan eet geen kaas, Piet wil geen worst, Klaas houdt niet van garnalen.
Voor Joachim is elke vorm van rauwkost uitgesloten.
Bob lust wel alles, maar hij heeft een allergie voor noten.
 
Ook groente is een heel gedoe: Mien lust geen sperziebonen,
Maud wil geen groene bloemkool en Roberto geen gewone,
Niels geen gekookte worteltjes en Willemijn geen kroten.
Bob eet het allemaal, maar ja, die allergie voor noten.
 
De religieuze eisen blijven ieder jaar weer boeien:
Sharifa eet geen varkens en Parvati eet geen koeien.
En vegan Willem-Jort eet niets dat wandelt op vier poten.
Bob vindt het best, maar waarschuwt nog een keertje voor de noten.
 
Het resultaat is heerlijk en laat ieder in zijn waarde.
Dit gastronomisch kerstbestand brengt vrede op de aarde.
Een wanklank is er wel helaas; Bob voelt zich best wel klote,
want in het grand dessert zit toch een heel klein beetje noten.

 

 

Gegevens

x004a Bert van Helder 198x300

 

Op de site van het vernieuwde Meander magazine staat een recensie van de bundel Een jaar is vier kwartaal in tweeënvijftig lichte gedichten van Bert van den Helder. Inge Boulonois schreef de recensie, de link staat onderaan dit bericht.
 
Nu was het plan om hier de bundel ook inhoudelijk te bespreken, maar omdat Inge dat al voortreffelijk heeft gedaan volstaan wij met wat voetnoten en zullen we rijkelijk citeren uit een bundel die dat verdient. Daar beginnen we hieronder mee, en de komende tijd zullen we zeker nog eens plukken uit deze bundel.
 
Wat meteen opvalt is de fraaie cover met de formule die door de titel daarna dunnetjes wordt onderstreept. Mooi mat wit trouwens, wij houden ervan, en stevig karton, niet van dat flubberige spul. Dat de formule bij strikte ontleding 52 jaar zou opleveren mag de pret niet drukken. Maar valt u ons gerust aan op dit punt.
 
Een bundel met een grote diversiteit aan inhoud. Gedichten die strak in de vorm zitten - zoals ook de indeling in vier afdelingen, semi-vrije verzen, ritmisch sterke gedichten en kort werk dat vooral op de punchline is gericht. Dat laatste is niet altijd het meest geslaagd, in de gedichten die de lichte toets combineren met een serieuzere toon is Van den Helder op zijn sterkst en vindt hij ook een eigen geluid.
 
Als voorbeeld van bovengenoemde ritmiek, uit 'Ganzen' met een ik die op de dijk fietst met de wind in de rug: 'het pad is lang, het pad is recht/een grote groep met grauwe ganzen/komt van achter aangevlogen/richting wordt iets afgebogen/komen in mijn baan terecht'. Niet alleen wint deze taal aan kracht door weglating, ook de subtiele verschuiving van 'komt' naar 'komen' en van de groep als eenheid naar de zich om de fietser verspreidende ganzen is beeldend. Zo ook de onvermijdelijke afloop verderop: 'daar ik zelf nooit vliegen zal/geniet ik dubbel van mijn val'. Plezierig pessi-optimisme.
 
 
Mijn tante
 
Mijn tante was zo ijdel als een pauw
haar haren wit, haar blouseje strak gestreken
wat ik moet doen nu zij reeds is bezweken?
Ze houdt niet van die donkerzware rouw.
 
Dus zonder schuldgevoel hijs ik haar gauw
in haar antieke hagelwitte trouw-
jurk. O, wat wordt ze veel bekeken
als bovenaardse engel vergeleken.
 
En na een jaar of tien dan wil die vrouw
- al komt het niet zo aan op een paar weken -
dat ik dan haar skelet opgraven zou
en dat ik al haar botten mooi zal bleken.
 
 
Bert van den Helder

Een jaar is vier kwartaal in tweeënvijftig lichte gedichten
Stichting Korreltje Zeezout, 2018
Bundel bestellen en verdere info: www.lichteverzen.nl

Recensie op Meander Magazine:

https://meandermagazine.nl/2018/12/bert-van-den-helder-een-jaar-is-vier-kwartaal-in-tweeenvijftig-lichte-gedichten/

 

Gegevens

ks

 

Omtrent een plofkip

'Plofkip geplofd' zo kopte pas
het sufferdje van Dintelsas.
Een plofkip schreef daarop getroffen:
'Wie zou er niet van zo'n kop ploffen,
want zelfs de allerdomste plofkip
beheerst de regels van 't kofschip.'

Frits Criens


Een ooi had laatst in Overbiest
Tot schande in haar hok gepiest
Denk echter niet, zo sprak het fokschaap
Dat ik nog langer in dat hok slaap
Een ram sprak toen: als ik een schaap fok
doe ik dat niet in ’t vieze slaaphok

Bas Boekelo


'Ik word', sprak 't fokschaap zwaar gefnuikt,
'te vaak als ezelsbrug misbruikt.
Ook wil ik graag van 't kofschip af;
die nepschuit wordt nog eens mijn graf.
Wie zou mijn oormerk willen dragen?
Ik ga het aan de fakespecht vragen.'

Wim Meyles

 

Gegevens

closet

Haar laarsjes en haar muiltjes en haar moonboots
Alsmede al haar pumps en zelfs de schoenpoets
Ze werden uitgesmeerd als inkooplast
Toen zij hem smeekte om een inloopkast

Gegevens

boggle

Van die razendsnelle zinnen
die niet stoppen voor een punt
en die ’s avonds door je hoofd gaan
als je nog niet slapen kunt
 
Ook al sluit je alle ramen
doe je alle deuren dicht
ze verdwijnen uit je kamer
haast nog sneller dan het licht
 
Graag zou ik ze willen vangen
voor mijn mooie-zinnenboek
maar zodra ik dat gedacht heb
zijn die zinnen alweer zoek
 

 

Gegevens

feestbomen

 

De winterzon werpt nog haar laatste stralen
De schemer komt, de avond valt al vroeg
Toch zal ik in het duister niet verdwalen
Ik weet de weg en er is licht genoeg
 
Ook als de nacht valt, voel ik me hier thuis
Mijn pad wordt fel verlicht door het geflonker
Tienduizend lichtjes leiden mij naar huis
Ik vind mijn weg wel, nergens is het donker
 
Ineens word ik omstraald door blauwig licht
En rode letters dwingen me tot staan
Ik staar verschrikt in een gefronst gezicht
De wijkagent kijkt mij bestraffend aan
 
'Je kunt het leuk vertellen, echt heel goed
Maar zorg eens dat je fietslicht het weer doet!'

 

 

Gegevens

snif

De wind is guur, de mist kruipt op
Een klok slaat half december
Het bonkt in mijn verkouden kop
Ik voel mij getverdember

Gegevens

beterschap

Zusters en shagverbod!
Jaap in de ziekenboeg
Pacemakertrubbels
Met achjes en wee's
 
Nadeel wordt voordeel, Jaap
Cardiologenvolk
Brengt je vanzelf
Tot patiënten-ob's
 

Onvolprezen en onvermoeibaar is Jaap van den Born, hoofdredacteur van Het Vrije Vers.
Hij is even weg, maar straks versterkt weer terug.

Gegevens

hebbehebbe

De Hebbedinges zocht iets
voor zijn verzameling.
We hielden een vergadering
en iedereen die kocht iets:

een vingerling, een rammelkast,
een tierlantijn, een rarekiek,
een janplezier, een beddenkwast,
een filippien, een wentelwiek.

Hij pakte alles uit en zei:
‘Er is heus heel veel aardigs bij
maar ik zoek toch een ander ding
voor mijn verzameling.’

We waren even sprakeloos.
Toen riepen we: ‘Wat wil je dán?
Een manebril, een mallejan,
een alikruik, een kraakdoos?’

‘Nee’, zei de Hebbedinges bits.
‘Maar zie je ooit een greintje,
een zier, een snars of sikkepit,
geef mij dan gauw een seintje.’


Gegevens

heerlijkavondjekl

Gegevens

sonnet project

 

Nu doe eens wat je altijd wilde doen
De wetten zijn voor anderen geschreven
De bonnetjes zijn zoekgemaakt door Teeven
Waarom zou JIJ dan doorgaan met fatsoen
 
Ook jij hebt een instinct tot overleven
Ook jij hebt soms een roze visioen
Blaas op die boevenbank en grijp de poen
De deugdzaamheid heeft jou te vaak misdreven
 
De hoogste tijd om Rembrandt te bevrijden
Het reisje naar 020 dus aanvaard
Het doek was lastig uit de lijst te snijden
 
Je werd door heel de Nachtwacht aangestaard
Maar kwam als held 010 weer binnenrijden
Dat maakt het leven nou de moeite waard
 
 
..............................................................
Een collaboratie, een estafette, een puzzelhinkstapsprong: het samenwerksonnet. Ben Hoogland kwam in den beginne met het idee, de estafettestokhouder geeft de eerste en laatste regel van het sonnet, bepaalt de regels mbt welke regelnummers op welke wijze als verdeelde paren door anderen kunnen worden aangevuld, een sluitend paar moet door allen die hebben bijgedragen worden ingevuld. Tenslotte wordt door de initiator gejureerd en de winnaar neemt het stokje over. Was dit onduidelijk, kijkt u dan eens op het forum hoe eea tot stand komt, daar kunt u ook vrolijk meedoen uiteraard. Dit was nummer VII, Frits Criens was stokhouder, hanna pest neemt het over. We gaan door tot nummer CLIV.

 

 

Gegevens

kast

Waarom die heisa toch?
Steeds dat geneuzel weer!
Twee oude sokken zijn
Ietwat verrast
 
Sorry hoor, wíj blijven
Schoonheidsbeschouwelijk
(Lepeltje, lepeltje)
Mooi in de kast
 

Gegevens



Je kotste in je soep want je was dronken
En hebt een tijdje op je bord gelegen
Alsof je niet in staat was te bewegen
En toen er plots een eind kwam aan je ronken
Omdat de buren luid de glazen klonken
Begon je boos te roepen dat ze stonken
En alles van hun tafel af te vegen
Maar verder viel je mij een beetje tegen

Gegevens



Stem met de motie mee
Taalvereenvoudiging
Vonnissen moeten goed
Voor zijn gekauwd

Weg met die zinloze
Jurisdyslexia
Eén woord volstaat
Dat is zoet ofwel stout

 

--- Voor de totstandkoming van de uiteindelijke versie mijn dank aan de inbreng van diverse forumleden! ---

 
(Op 22 november 2018 is er in de Tweede Kamer een motie ingediend en goedgekeurd die tot doel heeft het taalniveau van vonnissen terug te brengen naar B1: jip- en janneketaal)

Gegevens



Glijdt wit bij schemer langzaam weg in zwart
En wordt de dag voorbij de grens geschoven
Waarachter een voor een de kleuren doven
Dan neem ik gauw een stukje blauw apart

Dat houd ik veilig in een zak verborgen
Als toegangskaartje voor een nieuwe morgen

Gegevens



Geen riba, geen maysir en geen gharár
En zeker niet haram gaan financieren
De nieuwe mode is halal-bankieren
Geen rente, geen gegok, en alles klaar

Een goede les voor onze oude banken
Want waar is elke crisis aan te danken?


Islamitisch bankieren kent wereldwijd een toename. Basisprincipes zijn o.a. geen rente (riba), het vermijden van te grote risico's (gharár), niet gokken (maysir), en duidelijkheid in transacties.

  1. Pup
  2. I.M. Gerard Unger
  3. Nieuw!
  4. Vlees
  5. West Betuwe
  6. Veilig
  7. Afscheid
  8. Gezondheidstips
  9. Racisme op Aruba
  10. Gein

Het vrije vers

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Menu

Forum Recent

Bijdragen

Uit het archief

Job (vervolg)

 Zijn baas denkt eerst dat Job wat fantaseert
uit angst voor boze blikken en verwijten
maar Jobs gehavend goed
en beurse lijf zijn onmiskenbaar feiten
zodat de man een burgerwacht formeert.
 
Het Haelens volk, belust op wraak, ruikt bloed
en loopt te hoop, de opgewonden bende
trekt op door veld en bos;
nu Job de zwarte moordenaar herkende
put zelfs de bangste wezel dapper moed.
 
De slager gaat voorop, een vleeskolos,
met bijl en hakmes oogt hij heel vervaarlijk.
Pal aan zijn linkerzij,
met tang en hamer, loopt de smid, een baarlijk
gedrocht uit Dantes hel, een sluwe vos.
 
De brandweer volgt hen op de tweede rij
de vroedvrouw, fietsenmakersknecht en snijder.
Een voerman op de bok
maakt plaats voor een verlamde astmalijder.
Er loopt zelfs een voormalig KNIL’er bij.
 
Een naaister met haar klant in onderrok
gaat mee, biljarters met hun keu, de bakker
dreigt met zijn ovenpaal
de dorpsgek belt het slapend mijnvolk wakker
dat na de nachtschicht net naar bed vertrok.
 
Twee klerken zwaaien met een staaf van staal
en dertien vrouwen met hun mattenklopper
de kapper gaat hen voor
de zwoele dichter, een lokale topper,
maakt met zijn fluistervriend een hoop kabaal.
 
Als laatste volgt een dronken stukadoor
voorafgegaan door boeren en boerinnen.
De opper mijdt de troep:
hij heeft geen dienst en blijft dus veilig binnen
net als de burgemeester en pastoor.
 
Fragment uit Zwarte Pier.  Zware Pier is een poëtisch geschilderd verhaalgedicht van 1000 verzen, verdeeld over 200 strofen van gebroken quintainen met schakelrijm: abcba, cdedc etc.
 
Frits Criens, stadsdichter van de gemeente Leudal, kreeg als kind de volksvertellingen en anekdotes over het gelijknamige, schilderachtige natuurgebied met de paplepel ingegoten. Het natuurgebied Leudal vormt de achtergrond voor het dramatische levensverhaal van Zwarte Pier die er een korte tijd dood en verderf zaait. Waarheid en verdichtsel zijn in deze duistere figuur verweven tot een ontroerend én huiveringwekkend epos van haast mythische allure. Het gedicht verhaalt over de eeuwige strijd tussen goed en kwaad.
 
Toneelgroep Spot-Licht uit Haelen, gemeente Leudal, heeft Frits Criens gevraagd zijn epos te verwerken in een spektakelstuk dat in 2012 op locatie in het Leudal wordt opgevoerd.

Licht

Liederlijk

Interessant

Bundels