Ciara
- Gegevens
- Geschreven door Wim Meyles
publicdomainpictures.net
Mijn Ciara is behoorlijk instabiel.
Ze wisselde vandaag compleet van stemming,
dan kent ze urenlang geen rust of remming
en maakt ze mij onzeker en fragiel.
dan kent ze urenlang geen rust of remming
en maakt ze mij onzeker en fragiel.
Ik weet in zo'n tempestueuze fase:
het beste is haar uit te laten razen.
het beste is haar uit te laten razen.
Reclame
- Gegevens
- Geschreven door Christiaan Abbing
Afbeelding: Unilever.nl
Het is alweer een poosje op tv:
Een vers om wasproducten te verkopen
Met zinnetjes die nét niet lekker lopen
En kreupelrijm, daar zit ik nogal mee
Ik was dus principieel niet met Robijn
Vanwege dat verschrikkelijke rijm
Corona
- Gegevens
- Geschreven door Hanny van Alphen
Foto: Center for Disease Control and Prevention
Met buurman heerlijk een sigaartje roken
Al wandelend en kletsend tot de kroeg
Is dat voorbij of ben ik nu te vroeg
En komt een virus enkel onrust stoken
Al wandelend en kletsend tot de kroeg
Is dat voorbij of ben ik nu te vroeg
En komt een virus enkel onrust stoken
Hoezeer het buitenleven mij ook lokt
Ik heb mezelf voorlopig opgehokt
Ik heb mezelf voorlopig opgehokt
Tweetsonnet
- Gegevens
- Geschreven door Coenraedt van Meerenburgh
Foto E. Andork, bewerking IB
“Vanavond zijn twee dierbare vriendinnen
Onaangenaam behandeld in de trein,
Het zullen eens géén Marokkanen zijn!
O, Nederlanders, ga je toch bezinnen.
Breek los van politiek correct gelul,
En lees op Twitter al mijn flauwekul.”
Vuurwerk
- Gegevens
- Geschreven door adjudant B
Illustratie IB
Als twintigtwintig straks is afgelopen
De kerkklok op het dorpsplein twaalven slaat
Dan blijft het vast angstwekkend stil op straat
Want knalvuurwerk heeft u niet kunnen kopen
Dus stel ik voor dat wij dan met z’n allen
Op straat champagnekurken laten knallen
Doppen
- Gegevens
- Geschreven door Jaap Bakker
Illustratie IB
Een dop in het oor van de man
Beschermt tegen andermans ronken
Doet al het geluid in de ban
Zo zacht had het nimmer geklonken.
Een man met een dop in zijn oor
In diepe gedachten verzonken
Alleen met zijn binnengehoor
Aan stilte en krantje geklonken.
Een oor van een man met een dop
Aan beker met bier volgeschonken
Een toost op de rust in zijn kop:
Een oorlam wordt hierop geklonken!
Er is light: de gebonden dichters!
- Gegevens
- Geschreven door Het vrije vers
Achterkant jubileumbundel
Vooraankondiging jubileumbundel
- Gegevens
- Geschreven door Redactie Het vrije vers
Omslagontwerp: IB; schilderij: Carl Spitzweg
Het vrije vers viert haar tienjarig bestaan met een feestelijke uitgave, getiteld: ER IS LIGHT! Tien jaar gebonden. De bundel bevat het beste, mooiste en geestigste werk van het enige Nederlandse podium voor light verse en gebonden gedichten.
Maar liefst vijfenzestig dichters, de crème en de crème de la crème in dit specifieke genre, etaleren hun vakmanschap en bewijzen over een bewonderenswaardige flexibilteit in taal te beschikken.
Het boek telt 184 pagina’s, de verzen variëren van epigrammatische kwatrijnen tot lyrische balladen. De inhoud is geestig, speels en vooral verrassend, m.a.w. de feestelijke anthologie onderstreept de voortgang van een vruchtbare, niet weg te cijferen traditie.
Meer nieuws volgt zodra de bundel te bestellen is!
Papa
- Gegevens
- Geschreven door Bert van den Helder
“Heeft papa al mijn tekening gezien?
Ik heb hem in de keuken opgehangen.”
Dat zei mijn jongste dochter, Evelien.
“Heeft papa al mijn tekening gezien?”
Hij had gister geslagen en nadien
kwam hij laat thuis, met lipstick op zijn wangen.
“Ja, papa heeft je tekening gezien.
Ik heb hem in de keuken opgehangen.”
Ik heb hem in de keuken opgehangen.”
Dat zei mijn jongste dochter, Evelien.
“Heeft papa al mijn tekening gezien?”
Hij had gister geslagen en nadien
kwam hij laat thuis, met lipstick op zijn wangen.
“Ja, papa heeft je tekening gezien.
Ik heb hem in de keuken opgehangen.”
Late vogels
- Gegevens
- Geschreven door Niels Blomberg
Wikimedia Commons (Jos Zwarts)
De goudvinken hebben mijn vetbol gevonden
De staartmezen hebben mijn pinda’s verslonden
Al zijn ze ook prachtig, mij zijn ze een kwelling:
Drie dagen te laat voor de tuinvogeltelling
De staartmezen hebben mijn pinda’s verslonden
Al zijn ze ook prachtig, mij zijn ze een kwelling:
Drie dagen te laat voor de tuinvogeltelling
Oogappeltjes
- Gegevens
- Geschreven door Wim Meyles
flickr.com
De tand des tijds is traag maar onvermijdelijk.
De wet van de natuur is o zo simpel:
een babyface krijgt mettertijd een rimpel;
de schoonheidskoningin is appetijdelijk.
De wet van de natuur is o zo simpel:
een babyface krijgt mettertijd een rimpel;
de schoonheidskoningin is appetijdelijk.
Al zijn ze jaren golden en delicious,
de mooiste meisjes worden granny smithjes.
de mooiste meisjes worden granny smithjes.
Pensioen
- Gegevens
- Geschreven door Hannelly Krutwagen
Pixabay
Ik moest nog even oefenen met drijfkaarsen in bad.
Dat is best wel onhandig want je brandt je blote gat.
Maar toen ik dus de slag van wellness thuis te pakken had
ging ik volkomen los want ja genieten is je dàt.
Dat is best wel onhandig want je brandt je blote gat.
Maar toen ik dus de slag van wellness thuis te pakken had
ging ik volkomen los want ja genieten is je dàt.
Ik was mijn haar gewoon met water uit kristallen beken.
Ik denk voortaan dus niet: ach gèt een halve schelp met snot
maar eet die oesters met wat zachte kreuntjes van genot
omspoeld door wijnen die ik maar met moeite uit kan spreken
Ik denk voortaan dus niet: ach gèt een halve schelp met snot
maar eet die oesters met wat zachte kreuntjes van genot
omspoeld door wijnen die ik maar met moeite uit kan spreken
van een chateau dat destijds nog geschapen is door God.
Een cruise hoort absoluut te prijken op mijn bucket-list!
Dineren aan de captain’s table met een pianist
die je een fooi moet geven in een grote glazen pot.
Een cruise hoort absoluut te prijken op mijn bucket-list!
Dineren aan de captain’s table met een pianist
die je een fooi moet geven in een grote glazen pot.
In een gemengd gezelschap zeg ik dan terloops ‘scabreus’
als een pikanterietje schalks ten beste wordt gegeven
door ook zo’n grijze trendy mee-genieter van het leven.
Die sla ik slapjes op zijn kromme schouder “serieueueus!”
als een pikanterietje schalks ten beste wordt gegeven
door ook zo’n grijze trendy mee-genieter van het leven.
Die sla ik slapjes op zijn kromme schouder “serieueueus!”
Dat kan ik allemaal denk ik zo’n dag of veertien doen.
Daarna is alles op daar ik meer gat heb dan pensioen.
Daarna is alles op daar ik meer gat heb dan pensioen.
Verslaafd
- Gegevens
- Geschreven door Frits Criens
Nu jij van mij genoeg begint te krijgen
Blijf ik niet over jouw verslaving zwijgen
Die onze liefde pijlsnel ruïneert
Blijf ik niet over jouw verslaving zwijgen
Die onze liefde pijlsnel ruïneert
Met jou valt straks geen land meer te bezeilen
Hoe vaak al heb ik vurig geprobeerd
Ons tweetjes weer als paar aaneen te rijgen
Om samen naar de hemel op te stijgen
Maar steeds heb jij mijn handvat genegeerd
Ons tweetjes weer als paar aaneen te rijgen
Om samen naar de hemel op te stijgen
Maar steeds heb jij mijn handvat genegeerd
Er valt met jou geen land meer te bezeilen
Verdwenen is de vrouw die mij deed geilen
En vaak verraste met de gekste bedtricks
Want nu je hem hebt, ben je niet te peilen
Ik ga je nieuwe vlam naar buiten keilen
Eruit je valse vriendje ... weg met Netflix!
Verdwenen is de vrouw die mij deed geilen
En vaak verraste met de gekste bedtricks
Want nu je hem hebt, ben je niet te peilen
Ik ga je nieuwe vlam naar buiten keilen
Eruit je valse vriendje ... weg met Netflix!
Gerijmel van een ouder iemand
- Gegevens
- Geschreven door Judy Elfferich
Wikimedia Commons
Gerijmel van een ouder iemand
voor Robert Lederer
Aan ’t eind van wat men ‘sixties’ heet
herken ik amper mijn planeet,
de wereld die me geestkracht gaf –
zo hield ik chaos van me af.
De gouden tijd naar mijn idee
is al zo’n zestig jaar gelee,
met badkamers riant, royaal
en bidden voor het avondmaal.
Het auto- en het vliegverkeer
is efficiënt hoor, maar niks méér;
machinerie waar ik van droom,
die werkt op waterkracht of stoom.
De knop moest om: ik ben gezwicht
voor ’t adequaat elektrisch licht,
al koester ik de trappenhuizen
waarin nog vleermuisbranders suizen.
Familiespoken uitgedreven
maar niet hun waarden opgegeven:
dat plichtsbesef van protestanten
heeft praktische en mooie kanten.
Thuis zong men samen nog van blad,
’t was schande als je schulden had –
contant betaal ik tot mijn dood:
niks op de pof en nooit in ’t rood.
’t Vertrouwde kerkboek, goud op snee,
gaat onderhand drie eeuwen mee.
Een frisse preek is goed en wel,
getorn aan liturgie: een hel.
Seks was – en zal dat altijd zijn –
het allerlokkendste geheim,
maar de kiosk was toen nog vrij
van blaadjes vol smeerpijperij.
Welsprekendheid was kunst; was norm,
gold als beschaafde omgangsvorm.
Een scheet verdraag ik beter dan
vrij vers of zo’n nouveau roman.
Ook blijf ik verre van de school
die dweept met mythe en symbool;
wat ik betracht is: literaat zijn
voor lezers die niet van de straat zijn.
Als alles mag in elke les,
wie vindt dat onderwijssucces?
Wel wijzer waren de docenten
die mij Latijn en Grieks inprentten.
De ‘generatiekloof’ – ocherm,
we doen het maar met deze term –
wiens schuld die is? Van jong én oud
die niet zijn moerstaal onderhoudt.
Maar liefde en genegenheid,
die zijn nooit in, of uit de tijd.
’k Heb trouwe vrienden, inderdaad,
met wie ik eet, met wie ik praat.
En dan zou ík vervreemd zijn? Kul!
Ik die een nieuwe rol vervul,
nog mijn draai zoek in dit huis,
voel me bij wat echt is thuis.
Doggerel by a senior citizen, W.H. Auden (1907-1973)
vertaling: Judy Elfferich
voor Robert Lederer
Aan ’t eind van wat men ‘sixties’ heet
herken ik amper mijn planeet,
de wereld die me geestkracht gaf –
zo hield ik chaos van me af.
De gouden tijd naar mijn idee
is al zo’n zestig jaar gelee,
met badkamers riant, royaal
en bidden voor het avondmaal.
Het auto- en het vliegverkeer
is efficiënt hoor, maar niks méér;
machinerie waar ik van droom,
die werkt op waterkracht of stoom.
De knop moest om: ik ben gezwicht
voor ’t adequaat elektrisch licht,
al koester ik de trappenhuizen
waarin nog vleermuisbranders suizen.
Familiespoken uitgedreven
maar niet hun waarden opgegeven:
dat plichtsbesef van protestanten
heeft praktische en mooie kanten.
Thuis zong men samen nog van blad,
’t was schande als je schulden had –
contant betaal ik tot mijn dood:
niks op de pof en nooit in ’t rood.
’t Vertrouwde kerkboek, goud op snee,
gaat onderhand drie eeuwen mee.
Een frisse preek is goed en wel,
getorn aan liturgie: een hel.
Seks was – en zal dat altijd zijn –
het allerlokkendste geheim,
maar de kiosk was toen nog vrij
van blaadjes vol smeerpijperij.
Welsprekendheid was kunst; was norm,
gold als beschaafde omgangsvorm.
Een scheet verdraag ik beter dan
vrij vers of zo’n nouveau roman.
Ook blijf ik verre van de school
die dweept met mythe en symbool;
wat ik betracht is: literaat zijn
voor lezers die niet van de straat zijn.
Als alles mag in elke les,
wie vindt dat onderwijssucces?
Wel wijzer waren de docenten
die mij Latijn en Grieks inprentten.
De ‘generatiekloof’ – ocherm,
we doen het maar met deze term –
wiens schuld die is? Van jong én oud
die niet zijn moerstaal onderhoudt.
Maar liefde en genegenheid,
die zijn nooit in, of uit de tijd.
’k Heb trouwe vrienden, inderdaad,
met wie ik eet, met wie ik praat.
En dan zou ík vervreemd zijn? Kul!
Ik die een nieuwe rol vervul,
nog mijn draai zoek in dit huis,
voel me bij wat echt is thuis.
Doggerel by a senior citizen, W.H. Auden (1907-1973)
vertaling: Judy Elfferich
Voor de originele tekst, zie bijvoorbeeld hier:
LichteGedichtenDag
- Gegevens
- Geschreven door Het vrije vers
De vierde editie van de landelijke ‘LichteGedichtenDag’, de aftrap van de Poëzieweek, strijkt dit keer neer in Haarlem.
De wervingstekst, zie ook de link hieronder voor meer info:
"Zelden kwamen zoveel gelauwerde woordkunstenaars in één voorstelling bijeen.
Oude meesters als Ivo de Wijs en Jan Boerstoel. Taaltalenten als Theo Danes en Lonneke Dort. Nederlands Kampioen Light Verse Machiel Pomp. Johan Hoogeboom zingt hilarische liedjes. Erik van Muiswinkel brengt stuiterend stuntrijm.
En wie weet wie er nog meer op het poëziepodium stapt. De presentatie is in handen van Frank van Pamelen en Jan J. Pieterse, die het publiek zullen opzwepen om zelf ook aan de slag te gaan."
Oude meesters als Ivo de Wijs en Jan Boerstoel. Taaltalenten als Theo Danes en Lonneke Dort. Nederlands Kampioen Light Verse Machiel Pomp. Johan Hoogeboom zingt hilarische liedjes. Erik van Muiswinkel brengt stuiterend stuntrijm.
En wie weet wie er nog meer op het poëziepodium stapt. De presentatie is in handen van Frank van Pamelen en Jan J. Pieterse, die het publiek zullen opzwepen om zelf ook aan de slag te gaan."
do 30 jan 2020
20:15 - 23:00
Philharmonie, Haarlem
20:15 - 23:00
Philharmonie, Haarlem
De tocht
- Gegevens
- Geschreven door Niek Kalberg
Wikimedia Commons
Des winters werd het water weleens hard
Dan riepen ze van Dokkum tot Stavoren:
‘Mirakels, kiek eens oan it het gevroren’
En gingen op hun doorlopers van start
Dan riepen ze van Dokkum tot Stavoren:
‘Mirakels, kiek eens oan it het gevroren’
En gingen op hun doorlopers van start
Omdat de tocht der tochten zou verjaren
Zaten 4 krasse knarren bij Matthijs
Nostalgisch te oreren over ijs
Hoe handig ze met transplantaties waren
Zaten 4 krasse knarren bij Matthijs
Nostalgisch te oreren over ijs
Hoe handig ze met transplantaties waren
En over kluuntapijten in een loods
En dat het dikwijls maar één dooidag scheelde
Zo sfeervol begeleid door oude beelden
Van helletochten door het land des doods
En dat het dikwijls maar één dooidag scheelde
Zo sfeervol begeleid door oude beelden
Van helletochten door het land des doods
De grijze kop gerimpeld en gelooid
Een zachte gloed van heimwee en verlangen
Ze weigerden dat hoofd te laten hangen
Maar Driek had al voorspeld: ‘Die tocht komt nooit.’
Een zachte gloed van heimwee en verlangen
Ze weigerden dat hoofd te laten hangen
Maar Driek had al voorspeld: ‘Die tocht komt nooit.’
Op een schaap
- Gegevens
- Geschreven door Wim Meyles
freepng.es
Een wakker schaap uit Wervershoof
verwerpt het christelijk geloof.
Het lijkt haar onzin allemaal:
de scheppingsweek, het kerstverhaal
en Jezus lopend op een meer.
Ze zegt: 'De herder is mijn Heer.'
verwerpt het christelijk geloof.
Het lijkt haar onzin allemaal:
de scheppingsweek, het kerstverhaal
en Jezus lopend op een meer.
Ze zegt: 'De herder is mijn Heer.'
Frits en Kee (Moderne ballade)
- Gegevens
- Geschreven door Piet Paaltjens
Zij heette Kee. Hij schreef zich Frits.
Zij zag wat scheel. Hij liep mank.
Een englenpaar. Maar zij erg bits,
En hij verschriklijk aan de drank.
Zij zag wat scheel. Hij liep mank.
Een englenpaar. Maar zij erg bits,
En hij verschriklijk aan de drank.
Zo woonden ze in een lekke schuit,
Als twee marmotjes in hun hol.
Geregeld schold zij hem de huid
En dronk hij zich met bitter vol.
Als twee marmotjes in hun hol.
Geregeld schold zij hem de huid
En dronk hij zich met bitter vol.
De tijd vliegt snel, vooral wanneer
De liefde 's levens zuur verzoet.
Hun koopren bruiloft kwam dus, eer
Het minnend paar het had vermoed.
De liefde 's levens zuur verzoet.
Hun koopren bruiloft kwam dus, eer
Het minnend paar het had vermoed.
In zijn verrassing leegde hij
Reeds 's morgens vroeg zijn tweede fles;
En van weeromstuit raasde zij
In ééns wel voor een week of zes.
Reeds 's morgens vroeg zijn tweede fles;
En van weeromstuit raasde zij
In ééns wel voor een week of zes.
Doch ziet! - Terwijl de teedre bruid
Haar eedle bruidegom en heer
Nog streelde, zonk opeens de schuit
Tot op de boom der stadsgracht neer.
Haar eedle bruidegom en heer
Nog streelde, zonk opeens de schuit
Tot op de boom der stadsgracht neer.
Het water stroomde 't roefje in
En vulde in nog geen ommezien
Frits' lege fles, zijn gemalin
En ook hemzelve bovendien.
En vulde in nog geen ommezien
Frits' lege fles, zijn gemalin
En ook hemzelve bovendien.
Toen taald' hij naar geen drinken meer,
En Keetje hield voorgoed de mond.
Dat was voor de allereerste keer
In hun gelukkig echtverbond.
En Keetje hield voorgoed de mond.
Dat was voor de allereerste keer
In hun gelukkig echtverbond.
Piet Paaltjens (Francois Haverschmidt)
14.2.1835 – 19.1.1894
Uit: Nagelaten snikken, De Arbeiderspers 1961
Uit: Nagelaten snikken, De Arbeiderspers 1961
Ganzenbord
- Gegevens
- Geschreven door Bert van den Helder
Flickr
Als kind deed ik met moeder Ganzenbord
en meestal liet ze mij dan stiekem winnen.
Ik was verdacht gelukkig in het spel,
want steeds wist ze de regels te verdraaien.
en meestal liet ze mij dan stiekem winnen.
Ik was verdacht gelukkig in het spel,
want steeds wist ze de regels te verdraaien.
Nu zit ze, omdat zij wat warrig wordt,
in een tehuis. Ik ga daar graag naar binnen.
Met mij een potje Ganzen wil ze wel,
al moet ze naar mijn voornaam meestal raaien.
in een tehuis. Ik ga daar graag naar binnen.
Met mij een potje Ganzen wil ze wel,
al moet ze naar mijn voornaam meestal raaien.
De regels zijn niet uit haar hoofd verdwenen
elk vakje weet ze blindelings te staan.
Haar rekenkunst is wel voorgoed verloren.
elk vakje weet ze blindelings te staan.
Haar rekenkunst is wel voorgoed verloren.
Ze staat op vijfenvijftig, werpt de stenen.
Een vijf, een twee; ze kijkt me vragend aan.
“Kijk nou, je mag acht vakjes nu naar voren”
Een vijf, een twee; ze kijkt me vragend aan.
“Kijk nou, je mag acht vakjes nu naar voren”
Uit het archief
F' de Koning
Met deze koning is het altijd feest
We nemen onze Willy goed te pakken
En zetten hem voortdurend flink te kakken
Maar is het niet een beetje mooi geweest
Met zoveel humoristen moet het lukken
Om nou eens iemand anders te gaan fukken.
Na alle Lucky's bij De Wereld Draait Door, de cabaretiers en de cartoons gaan we verder met het roepen van F' de Koning.
Moet kunnen, toch?