je bent weer kind en telt de golven in een mui de vlokken sneeuw die vallen in je achtertuin en vogels, opgejaagd door wind en regenbui je telt de hele stenen in een stapel puin
en later tel je weer de klappen die je kreeg zovele misverstanden door een woordje fout en al die keren dat je onbeholpen zweeg terwijl je zeker wist, juist nu is spreken goud
je telt de dreunen die je zelf hebt uitgedeeld partijtjes ook die jij niet eerlijk hebt gespeeld dan voel je spijt die is gemengd met vals plezier
maar liever niet vermorste uren in de kroeg en wie je hebt vertrapt die enkel aandacht vroeg je bent dan op jezelf opeens niet meer zo fier
Machiel Pomp gaat zijn vorig jaar gewonnen titel Nederlands kampioen light verse-dichten verdedigen. De plezierdichter uit Posterholt reist daartoe 28 oktober af naar café Groothuis in Emmen waar de tweede editie van het concours wordt gehouden.
Hij treft daar onder anderen Bertus Beltman(Emmen), Inge Boulonois (Heerhugowaard) Niels Blomberg (Almere). Ook zij stonden vorig jaar in de finale van het kampioenschap. Nieuwkomers in het strijdperk zijn Marion van Rooij (Zaltbommel), Wim Meyles (Sint Pancras ), Arjan Keene (Ede) en Christiaan Abbing (Veenendaal).
Net als vorig jaar verschijnt ter gelegenheid van het kampioenschap bij uitgeverij Ter Verpoozing een bundel met een keuze uit de gedichten die door finalisten en potentiële finalisten zijn ingezonden. Organisator van dit alles is Stichting Taalpodium Emmen (STEM). Kaarten voor het bijwonen van de finale kosten 15 euro. Voor dat bedrag krijgen bezoekers er gratis muziek en teksten bij van het vileine verschijnsel Melvin Bonnet. Aanvang 14.00. Reserveren via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
Hij laat zijn blad in duizend tongen spreken Hoewel een conversatie met de wind In ’t najaar vaak een pijnlijk einde vindt Door bot geweld waarbij zelfs takken breken
Waarna hij diep gekwetst tot in zijn twijgen De hele winter woedend staat te zwijgen
Ze kletsen uit hun nek, de wolffanaten Als zij, hoe ondoordacht en Wilders-blond Hun liefde voor een soort mislukte hond Als schapen dom staan rond te blaten
Zeloten van het wolvenwelkomfront Die kennelijk hun medemens zo haten Dat zij hem aan de rovers overlaten Zijn dierenvrienden van de koude grond
De wolf terug: voor mij in geen geval Dat hij hier ooit geleefd heeft, is een feit Als motivering raakt het kant noch wal
Hij paste niet meer in een nieuwe tijd De wilde beer trof dat lot eerder al Krijgt die straks ook een warm onthaal bereid!
Soms kan het groot gelijk je rust verstoren, neemt hij in een verloren ogenblik denkbeeldig met een koevoet en een krik de ruimte in bezit tussen je oren
en is je plotseling het lot beschoren van querulant en van verzuurde frik, komt uit je altijd laconieke ik een digitale mister Hyde naar voren.
Hij appt, dislisket, hij reaguurt en twittert en ramt het hele menselijk tekort vol woede uit zijn arme toetsenbord en is tot aan zijn tenen toe verbitterd
totdat het zijn geliefde te lang duurt en zij hem resoluut naar bed toe stuurt.
Die sint wordt ieder jaar een beetje ouder Straks moet ie weer het dak op, wat een lol Het mennen van het paard vraagt nu zijn tol Dit zorgt voor zware reuma in sint's schouder
Effect van kou en vocht hoeft geen betoog Door het gehobbel is zijn buik gaan steken Een roetpiet helpt de rijtoer af te breken Het haar opzij, de mantel snel omhoog
Daar zit hij op een zetel met twee steunen - Ach vroeger, mijmert hij, zat ik met kaknood Gehurkt achter een schoorsteen in de dakgoot - Je hoort het oudje zacht en pijnlijk kreunen
Maar na het poepen zie je hem genieten Hij wordt verzorgd door stoere reetveegpieten
Drinken als een tempelier Kan sinds kort bij mijn barbier Waar ik (met mijn baard ontklit) Lang aan de barbierbar zit Dan bestel ik met plezier Pullen vol barbierbarbier - ‘Leuk maar het smaakt nergens naar’ - Wát?! Barbierbarbierbarbaar!
Nog even en het Nederlands is slechts voor hobbyisten Want Engels lijkt de voertaal in ons kleine kikkerland ’t Is trigger, deal, fuck, shit, en roots. We laten ons niet kisten En lezen nu de krant met Prisma Engels bij de hand
‘Nog even en onze taal is alleen voor hobbyisten’ klaagt Frans Zonneveld in AD 28-9. Met ‘hobbyisten’ bedoelt Zonneveld waarschijnlijk ‘liefhebbers’
Hij is er, de nieuwe bundel van Peter Knipmeijer. Typisch Sicilië bevat twee cycli ollekebollekes en de titel maakt bij benadering duidelijk waar de gedichten zich afspelen. In het eerste ollekebolleke legt de dichter helder uit waarom deze lokatie gekozen werd:
Weg uit dit snertklimaat! Snel naar Sicilië! Daar is het zonnig En warm bovendien
Ook zijn er prachtige Vulkanologische Stromen van klotsende lava Te zien
Zijn achtergrond daar kon het niet aan liggen want hij kwam uit een welgesteld gezin, zijn pa was boer, zijn moeder dus boerin. Hij groeide op met varkens en met biggen.
De Landbouw Hogeschool in Wageningen doorliep hij met het allergrootst gemak, de Roofbouw was zijn favoriete vak maar ja, daar staan ze hier niet om te springen.
Vandaar dat hij in droefenis en wrok als dakloos man naar Amsterdam vertrok, waar hij in natte winterkoude nachten een brug als slaapplek vond aan één der grachten.
Maar ’t Kerstdiner geniet hij uitermate, hem opgediend door Mien, een Heilsoldate.
