Het vrije vers

Woensdag 20 februari is Patty Klein - hier wellicht beter bekend als Patty Scholten - door de burgemeester van de gemeente Renkum in het zonnetje gezet. Het had de koning behaagd om haar tot ridder in de orde van de Nederlandse leeuw te benoemen. Patty was het al, maar is nu helemaal de “Grande dame van de Nederlandse strip”. Patty Klein heeft een lange carrière van ruim vijftig jaar scenarioschrijven.

Patty verblijft al geruime tijd in een verzorgingstehuis. Op haar facebookpagina schreven naaste vrienden Willem Plenter en Jacques Verheij: "Het verliep allemaal heel fijn en rustig en de sfeer was erg prettig. Ook werd haar door de burgemeester nog een leuk boekje aangeboden met de gedichten die zij had gemaakt toen zij dorpsdichter was van Doorwerth. Verder werd haar een mooi stripalbum aangeboden met allerlei leuke wensen, felicitaties en bijzondere tekeningen van alle mensen met wie zij heeft samengewerkt in haar carrière. Op de omslag stond een tekening van Patty met poes en ridderorde, getekend door Jan van Haasteren."

Een heel bijzonder en zeer verdiend eerbetoon aan één van Nederlands toonaangevende stripscenaristen!

Ik leef zolang het gaat
met een verbeten lach.
Mijn oren, mijn prostaat
ik groei nog elke dag.

Sint Valentijn,
is dit nu echt wat ik verdien?
Sint Valentijn,
zou dit soms een vergissing zijn?
Ik heb geen enk'le kaart gezien,
maar mijn vriendin wel meer dan tien!
Sint Valentijn.

Een pulsvis maakte in de Noordzee
tot zijn verdriet een massamoord mee.
Bij al dit leed dat was berokkend
verzuchtte hij: “Ik vind dit schokkend!
Het leven is een boze droom.
Van onderstroom naar onder stroom.”

(Psst ... primeurtje. Quirien is met een klimaatbundel bezig, dus mocht u plannen hebben in die richting: houd daar onmiddellijk mee op!)

We leven nog teveel in het verleden
En denken dat het heus wel goed zal gaan
We doen in feite wat we altijd deden
Want sober leven durven wij niet aan

We blijven steken in ons rijke heden
Verwende mensen, levend in een waan
Gênant gewoon dat een scholier uit Zweden
Zo onbevreesd voor ons is opgestaan

Dus kappen nu met al die luxe dingen
Dat vliegen is gewoonweg uit de tijd
Want na ons krijgen zij de rekeningen

En dat gaat zachtjesaan een beetje wringen
We leven niet voor onze aardigheid
Begint dat nu een beetje door te dringen?

Ach kijk wat een scheetje
Zeg meisje hoe heet je
O jij bent dus Greetje
Die iedereen kent

Lukt het een beetje
Als miniprofeetje
Wie redt ons planeetje
Als jij er niet bent?

We hoorden je praatje
Je ging tot het gaatje
Die woede die staat je
Je speech was urgent

Jij plantte het zaadje
Van 'Wereld beraad je'
En Red het klimaat je
Bent meer dan een vent!

Jan was soldaat, voor haar te min
Zij zocht het meer bij hoge pieten
Soms tegen beter weten in
Liet zij soldaten domweg schieten

Een chimpansee in Burgers’ Zoo
kijkt mensjes tot vervelens toe
hij krabt zijn kop, hij krabt zijn kont
en steekt de vingers in zijn mond
van kinds af aan is hij gekooid
en ‘t leven vliedt terwijl hij vlooit

De winter staat me zo ontzettend tegen
Ik ben het pokkenweer al maanden zat
Vanavond kwam ik thuis, verkleumd en nat
Want sneeuwt het niet, dan is er mist of regen

Ook heb ik gister ernstig kou gevat
Ik haat de vorst, de onbestrooide wegen
Al twee keer heb ik op mijn gat gelegen
Want ook de stoepen zijn gevaarlijk glad

Ik woonde vele jaren op Bonaire
Mijn ouders zijn de armoe daar ontvlucht
Zo werd mijn warme winter een polaire

Voor global warming ben ik niet beducht
Die is het antwoord juist op mijn misère
Dus ik vrees de klimaatdiscussieklucht

Alleraardigste Lezer (V/M)

Dit schreef Adriaan van Dam in het forumgedeelte van “Het Vrije Vers” op 20-02-2015. Een paar jaar voordat hij getroffen zou worden door een zware hersenbloeding. Na een langdurige revalidatie krabbelde hij langzaam op maar bezweek uiteindelijk aan de gevolgen van longkanker.

Uit de gedichten van Adriaan stelde Remko Koplamp een boekje samen met 47 sonnetten die, zoals bovenaan al te lezen viel, allen in eerste instantie geïnspireerd zijn op jazz-standards en evergreens.

Remko: “Adriaan was een plezierdichter in de ware zin van het woord. Een vakman ook met een geheel eigen geluid en op het forum hebben de meesten hem leren kennen als een zeer aimabel collega-dichter. Ik ben verheugd dat ik deze ‘muzikale’ gedichten middels een bundeltje aan de vergetelheid heb mogen ontrukken.”