Het vrije vers

 

Sien, een koornon – op het rooster van verlangen warm gemaakt –

Zingt verrukt: Is pater Joost er, die hier over COVID waakt?

Tweemaal kreeg ze zijn injectie, tweemaal lachte hij haar aan

Tweemaal voelde ze affectie, tweemaal liet ze zich haast gaan

 

Dat was zalig, maar ook zondig, want haar kuisheid werd beproefd

Moet ze Joost dan kort en bondig, zeggen dat het zó niet hoeft?

Nee, want nu ze alle nachten, droomt hoe hij haar lief verwent

Kan ze geen minuut meer wachten, tot ze weer wordt ingeënt

 

Eén beeld blijft haar steeds verlokken, telkens weer iets aangedikt:

Als het koor weer is vertrokken – door de pater reeds geprikt –

Krijgt de ster van alle koorvips – zij – van Joost een boosterspuit

In haar maagdelijke voorbibs, met zijn snelle kloosterfluit

 

Vraagt u mij vol mededogen, hoe het afliep met de non?

Had ik dat maar overwogen, voor ik aan dit vers begon!

 

 

 

 

Je piekert wat zo’n jaar weer brengen zal

Moet ik nu blindheid, breuk en wratten vrezen

Betaalt het ziekenfonds nog mijn prothese

Raak ik door botontkalking in verval?

 

Of door de alcohol aan lager wal

Met iets waarvan nooit iemand is genezen

En word ik daarvandaan dan doorverwezen

Naar ene Petrus in een aankomsthal?

 

In jaren ben ik meer dan middelbaar

Hoewel ik u nog steeds niet ben ontstegen

Groeit wel het risico daarop per jaar

 

Intussen wordt door mij nog niet gezwegen

Al haal ik soms wel zaken door elkaar

Ik wens mijzelf daarom veel heil en zegen.

 

 

'k Hang al het bont reclamedrukwerk
met wensen voor het nieuwe jaar
aan een lint. Zeer groot lijkt zo op afstand
de grootte van mijn vriendenschaar

 

 

©IB

 

 

 

 

Een trage vleeskalkoen uit Han,
die absoluut niet kiezen kan,
dubt sinds het sinterklaasfeest al
wat zij met kerstmis koken zal.
De boer, toeschietelijk van aard,
heeft haar de keuzestress bespaard.

 

 

 

Het is het oudste trucje in het boek

 

'Mag ik u, mijne heren, inviteren

Voor een bijzonder enig kraambezoek?

Het kind is schoon, gewikkeld in een doek

Ontdaan van alle slijm en moederkoek

Een schatje, kan ik u wel informeren

U kunt het met gemak lokaliseren

Het is vlakbij en practisch om de hoek'

 

Het is het oudste trucje in het boek

 

'Shit Mosje, ik moet hyperventileren

Vergeef me dat ik zeer hartgrondig vloek

Hij is hem met de schaapskudde gaan smeren

Die vuile rotzak met zijn glitterbroek

Je zou zo'n vent toch serieus bezeren!'

 

Het is het oudste trucje in het boek

 

 

Vandaag omdat het kerstfeest is een vers in de versvorm die “Feest” heet. Een door Jaap van den Born bedachte versvorm waarover hij het volgende schreef:

 

Over de inhoud van bovenstaand vers, dat we ergens van zijn ooit roemruchte blog “Een open boek” plukten nog het volgende: Het gedicht is een knipoog naar de kenner van het werk van Drs. P. Het is namelijk een berijmde versie van zijn kerstverhaal “Weer zo’n schrijnend geval” dat onder het pseudoniem ‘Fred Glashouwer’ (ds. Willem Glashouwer was toen de bekende voorzitter van de Evangelische Omroep) verscheen in het blad ‘Caramba’ nr. 6 van 23 december 1978, dat verder alleen een stripparodie bevatte.

 

Veel succes naar het boven water tillen van dat verhaal of anders : Schrijf ook eens een feestgedicht in deze vorm…

 

 

De spuit, die bij de meesten tot een kick leidt

Valt bij een enkeling behoorlijk tegen

Dat werd helaas uit schaamte maar verzwegen

Gelukkig is het nu erkend als prikspijt

 

Het psychisch leed van dit syndroom bestrijd ik

Met af en toe een shotje speed, de spijtprik

 

 

De geur van vers gebakken krakelingen

maar ook de walm van olie en patat

behoren bij een ongeziene schat:

de opslagplaats van jeugdherinneringen

 

en daarom wordt de neus vaak opgevat

als rijke bron in literaire kringen

hoewel er veel meer lucht zit aan de dingen

wanneer je door het leven gaat als kat

 

Die steekt voorbij de regels van fatsoen

zijn kop vaak tot het nekvel in mijn schoen

maar was er nog veel liever ingekropen

 

alsof hij wordt getriggerd door de geur

van ‘t leven buitengaats tot aan de deur

en hij nog eens mijn dag ligt na te lopen

 

 

Het was in de dom van Sint-Jan-met-de-Pet.

Daar zijn laatst tien priesters tezamen gehuldigd.

De paus was hen namelijk nog wat verschuldigd.

Dat werd dus een dienst met aansluitend banket.

 

Ze waren reeds zalig, zo werd er gemeld,

en daarom al ooit met egards overladen.

Maar wegens hun waslijst aan waardige daden

verkregen zij nu ook de heiligheidsspeld.

 

Er kwamen tienduizenden mensen op af:

Familie en vrienden, geen medeasceten.

Zij waren benieuwd naar de schalen vol eten

en een van de priesters zei: “O, wat een straf.

 

De heiligverklaring gaat nu veel grootschaliger

dan toen in de tijd van mijn grootvader-zaliger”

 

 

We lagen samen in mijn ledikant

genietend van diverse heerlijkheden.

Ik zei: 'Ik heb een nieuwe variant.'

Ze sprong uit bed en vluchtte naar beneden.

 

 

Na 9 maanden ienemienemutten

heeft Nederland zijn eigen gang of four.

Het vierpartijenstelsel gaat weer door

met aan het roer de eerste stuurman Rutte.

 

De achterbannen gaan zowaar akkoord.

De leiders kruipen uit hun schuttersputten.

Ze lijmden, repareerden, onderstutten,

al was het bij herhaling kantje boord.

 

Een kabinet gaat ons weer leiding geven.

Al werd er wel bedisseld en beslist,

de overheid was van die taak ontheven.

 

Ik denk dat ik het altijd al wel wist:

Ik zou zonder regeerders kunnen leven;

ik heb ze al die maanden niet gemist.

 

 

Hij ziet haar en hij weet: zij is de ware
want alles waar hij lang op heeft gewacht
is in dit vrouwenlijf bijeengebracht
Hij kan wel eeuwig naar haar blijven staren

 

Klassieke schoonheid is niet haar terrein
Zij is gewoon te waar om mooi te zijn