Het vrije vers

 

Manegemanagement is dierenstank,

maar verder voel ik trots in elke ader,

de mestlucht spoel ik weg met sterke drank.

Ik sponsor hier van alles, met als dank

een erefunctie bij het tenniskader.

 

Ik zit te dubben op een keienstrand:

mijn makelaar zond mij met klem een sein:

‘Straks in de verkoop, een kasteel op stand,

in Lage Vuursche, zonder meer riant,

en vlak bij Beatrix: Klein Drakenstein.’

 

 

 

Ze spiegelen de droogte van de grond
en lijken in dezelfde vorm gegoten
zozeer zelfs dat je denkt dat na ’t ontbloten
er tussen beiden geen verschil bestond

 

Misschien dat ooit de liefde hen verbond
toch zijn het eerder lot- dan echtgenoten
en houden ze geheimen opgesloten
diep binnen hun tot streep getrokken mond

 

Ooit hadden deze twee elkaar zo lief
dat lust hen tot de derde macht verhief
alsof ze seks bedreven met hun achten

 

Nu is de lust een achterhaald idee

en ligt het paar voorgoed gedeeld door twee
in eenzaamheid de ochtend af te wachten

 

 

Alleen voor buiten heeft hij een rollator
Daarin is hij volkomen principieel
Al steunt hij tegenwoordig best wel veel
Op vensterbanken of een radiator

Hij is altijd een stille observator
En blijft op afstand van het personeel
Wel heeft hij laatst een borstel met een steel
Besteld via de huiscoördinator

Want vragen of ze eens zijn rug wil wassen
Aan zusters of een meisje uit de keuken
Is waar je momenteel mee op moet passen

Maar denken doet hij wel aan al die leuke
Verzorgsters, soms zelfs stiekem bij het plassen
En elke nieuwe tijdgeest zal hem jeuken

 

 

wanneer je in een winkelstraat de vrouw die voor je loopt
haar hoofd ziet draaien om wat etalages in te kijken
wat zou jou dat dan zeggen, vroeg mijn maatje onverhoopt

ik zag dit beeld scherp voor me en ik liet wat tijd verstrijken
waarschijnlijk om zichzelf te zien, gaf ik als commentaar
de waarheid moest iets anders zijn zoals zijn blik liet blijken

het antwoord kon geen ‘mode’ zijn, dat was me zonneklaar
de schoonheid die ik voor me zag, keek haast door alle ruiten
van opticien tot beddenzaak tot rijwielhandelaar

‘ze kijkt of ze bekeken wordt door jou of je kornuiten’
hij wist dit van zijn nieuwe lief, ik vond het zeer frappant
dus ging ik snel de stad in voor ‘die blik’ bij mooie kuiten

daar stond ik hoopvol smachtend, overtuigd van onze band
ze zei:ik moet nog naar Jamin, maar liever hand in hand
dat statten zit wel goed, wat dacht je van het strand?
je achtervolgt me goed, ik haal voor jou een mand
je volgt me als een hond, zeg haal je ook de krant?
jij vuile viezerik en sloeg met vlakke hand

 

geïnspireerd door de gedichten op de Amersfoortse winkelruiten

 

 

Photo by Bruce Mars on StockSnap

Daar gaat de blauwe kuifmakiel.
Hij heeft twee poten en een wiel.
Dat is nou niet zo heel stabiel.
Niet gek dus dat hij net nog viel.

Hij knipoogt naar de knorpeldiek.
Zij heeft drie stelten en een wiek
en vindt hem sexy en poepchic.

Als dat zich voortzet denk je wel:
Maar wat voor kroost krijgt nu zo’n stel?

 

 

Het duurt niet lang, dan ben ik met pensioen.
Dan kan ik heel de wereld rond gaan reizen
of jonge vluchtelingen onderwijzen
of ervoor kiezen even niets te doen.

Voor mijn ultieme bundel heb ik tijd,
met goud op snee en met een rug van linnen.
Een prestigieuze prijs kan ik nog winnen.
Zelfs de Nobelprijs is een moog'lijkheid.

Ik weet niet wat ik allemaal presteer,
maar jonggestorven dichter lukt niet meer.

 

 

 

Het lukt niet op een managersmanier
Zo’n lobbertang vraagt om een extra eis
Verbeten, zonder al te veel gemier
Een puzzel leggen, louter voor de sier
Wie gaat er mee op anagrammenreis?

 

 

 

 

Wat is het nut van een dictee?
Daar leer je over -t en -d
en alles over -ei- en -ij-,
dus houd je koppie goed erbij!

Als een vriendin jouw paard bereidt,
dan ben je het voor altijd kwijt.
Zorg dat je zulke fouten meid
en alle letters onderschijt!


Winnaar van afbakwedstrijd 71 met als thema Leer ze een lesje!
 

 

 

De bardame zag ze en wenkte mij snel:
'Kijk daar nou die schatjes de bar binnen zweven'
Ik draaide me om, ze had niet overdreven
Een laagje thermiek op de vloer leek het wel

 

Hij zei: 'ik doe Rechten', zij zei: 'oh vertel!'
Zo raakten hun werelden langzaam verweven
Ze werden magneten, ze bleven maar kleven
Wat keken ze gretig, wat straalden ze fel

 

Wij voelden de vonken, we volgden het spel
Het stond op de deuren en ramen geschreven:
Dit afspraakje duurt nog de rest van hun leven
En iedereen wist het, behalve dat stel

 

Zij staarden slechts, stamelden, alles vergetend
Een jongen, een meisje, zo heerlijk onwetend

 

Maarten van Petersen won de publieksprijs van de wedstrijd 'Dichterbij Emiclaer'.

Zijn gedicht zal de komende tijd nog te zien zijn bij The Blueberry, winkelcentrum Emiclaer, Amersfoort.

(Een mooie aanleiding om dit gedicht nogmaals op de voorpagina te plaatsen.)

 

 

 

 

 

 

 

In januari vroor het in mijn tenen.
In februari deed mijn oogkas pijn.
In maart verscheen er uitslag op mijn benen.
April bleek voor mijn oor niet best te zijn.
In mei begon mijn ellenboog te jeuken.
In juni voelde ik mijn ruggengraat.
In juli gleed ik uit in onze keuken.
Augustus was een ramp voor mijn prostaat.
September zorgde voor verzwakte darmen.
Oktober deed mijn middenrif geen goed.
November bracht een schram op beide armen.
December was een maand vol pus en bloed.

Nu ben ik niet van nodeloze reuring,
maar wachtte mij sinds lange tijd een keuring.
De dokter zei meteen bij binnentreden:
"Dat is zo al met al een jaar geleden."

 

 

Brigit zoekt in allerlei stadjes
robuuste en pezige schatjes.
Weer thuis na de pub
wist zij haar make-up
en heeft ze behoefte aan watjes.

 

Copilot 

 

Wat was ie onlangs trots, mijn poezenbeest

Toen het een vogeltje kwam apporteren

Althans wat botjes en bebloede veren,

Een vogellijfje, half en half ontvleesd

 

Natuurlijk ben ik even boos geweest,

Maar ik wist ook: dit valt niet af te leren;

Je kunt zo’n beestje nog zo goed dresseren

Er schuilt een roofdier in de poezengeest.

 

En bovendien is het nog minder gek

Dan mensen met een biefstuk in de bek.

 

 

 

 

 

Ziezo hè hè, de eerste regel staat er.

Ga weg! Ga spelen met je transformator!

Je ziet toch dat je moeder zit te dichten.

ik heb 'tedúm tedúm' geweten

Dat vul ik later in. Na 't middageten.

van mij getooide zelf. Daar is de bakker!

Zeg maar: 'n halfje bruin en 'n heel wit.

Da's tweemaal grijs. Dat kan niet. naakte schim

En nog een rol beschuit! O is ie weg?

Als jij nog één keer binnen durft te komen,

dan krijg je geen vanillevla vanavond!

Je moeder dicht. Ze heeft geen tijd, totaal niet.

Als vader thuiskomt gaat het helemaal niet.

Je moeder zou een Shakespeare kunnen zijn.

Ze is het niet. Dat komt door jouw gedrein.

Daar gaat ie weer. 'O humtum klaar en koel

mijn schamelheid. Een Heer met een kwitantie?

Zeg maar: m'n moeder is met kerstvakantie.

mijn schamelheid.. Wat is dat? Hoofdje zeer?

M'n schatje toch... Gevallen met je beer?

Je moeder komt... na na... daar is ze al.

Wees nou maar zoet - 't genie staat weer op stal.

 

 

 

Wat gaat dat gesmeerd met de vlam in de pijp

Ik scheur op de snelweg, hier ben ik de koning

Mijn truck fel verlicht, een intense vertoning

 

Ik rijd iets te snel, een verklaarbaar vergrijp

want thuis wacht mijn meissie met lippen als honing

Wat gaat dat gesmeerd met de vlam in de pijp

 

Daar ligt onze hoofdstad, de tijd is nu rijp

om snel te parkeren, liefst pal voor haar woning

We duiken het bed in, ik krijg mijn beloning

Wat gaat dat gesmeerd met mijn vlam in De Pijp

 

Zojuist dacht ik: een virelai
Staat goed als ooit geschreven vorm
Op mijn cv

 

Want, zeg nou zelf, zo'n virelai
Daarbij telt elk miniem detail
Wat is de norm?

 

Verwarrend hoor, zo'n virelai
Ik ben gewoonweg stupéfait
Complex, amai!

 

Tot nu toe ben ik nog conform
Toch zit ik nog wel ergens mee
Die uitspraak, hè?

Hij had een prachtig ideaal:
schep leesplezier op grote schaal;
verjaag chagrijn en zielenpijn,
en niet met wapens, maar met taal!

Lijkt heel de wereld kil te zijn?
Een koning kent het medicijn.
"Schrijf zevenmaal een prachtverhaal,"
die opdracht gonsde in zijn brein.

Hij heeft histories uitgedacht,
het volk genoot van wat hij bood,
van heldenmoed en toverkracht.

En na zijn laatste ademstoot
was opdracht acht vanzelf volbracht:
om troost te bieden na je dood.

-
(mijn ode aan Jan Terlouw)

Copilot



Ik sprak mijn maatje Sjaak en die zei: 'Kijk,
Nou krijgt die gast een vliegtuig van Qatar
En jij van mij een pilsje in de bar
Het is naar mijn idee een hoop gesjeik'

pixabay

Er ging in het weekend iets akelig mis,
ik weet het, ik had geen Van Gogh moeten gappen,
een schot in mijn oor, maar ik wist te ontsnappen,
nu houd ik me schuil in een loods in Pernis.

Mijn lel is aan flarden, mijn lot ongewis,
ik heb van justitie een celstraf te vrezen,
ik houd me gedeisd, want ik weet dat genezen
aanmerkelijk beter dan voorkomen is.