Het vrije vers

Zijn naam slaat niet op zijn ontslag vandaag
Hij wist zijn Haags bestaan nog lang te rekken
Maar haast gevloerd, besloot hij te vertrekken
Net voor een stevig politiek pak slaag

 

De ouders weten het intussen wel
Geen geld voorlopig dankzij Menno Snel

 

Hij had zijn hart best op de goede plek
Maar kreeg door de belastingdienstmisère
Geen grip meer op de toeslagenaffaire
En toonde nu het parlement zijn nek

 

Dit deel van zijn CV wordt zwart gelakt
En weer voelen de ouders zich gepakt

 

Hoppa, de fik erin!
Fijn staaltje slowcooking!
Namens de buurt
Komt er nooit meer een klacht:

 

Dankzij mijn spuitflacon
Antigourmetgeurspray
Kan ik hier stoken
Tot diep in de nacht

 

Belgische beeldhouwer
Henri van Herwegen
Droomde van Icarus
Liep uit de pas

 

Leefde zich uit in zijn
Panamarenkohuis
Vloog naar de hemel
En daar smolt de was

 

 

 

De tijd komt dichterbij dat moeder aarde
Na weer een jammerlijk mislukte top
De wereld toeschreeuwt: ‘Mijn geduld is op
Respectvol onderhoud was hoofdvoorwaarde

 

En jullie zijn een ongewenste soort
Verwacht dus binnenkort mijn slotakkoord.’

 

 

 

Over Wietske Loebis
Wietske Loebis (Leiden, 1974) is tekstdichter en schrijft tekstliederen die op zoek zijn naar muziek en zang. Wekelijks zet zij nieuwe teksten op Facebook, Instagram en LinkedIn, die op zoek zijn naar muzikanten en zangers die er een lied van willen maken. In samenwerking met hen nam ze 22 nieuwe theaterliedjes op. Tot de uitvoerenden en musici behoren o.a. Jenny Arean, Youp van ’t Hek, Ruud Bos, Mylou Frencken, Sjors van der Panne, Lucretia van der Vloot en Johan Hoogeboom. Met bijzonder veel plezier staat zij in de schaduw van Willem Wilmink.

Haar lichtende, dichtende voorbeelden zijn Ivo de Wijs, George Groot en Jan Boerstoel. In 2008 verscheen bij uitgeverij Nijgh en Van Ditmar haar bundel ‘Cavia’s begin september’ en in 2011 verscheen de cd ‘Vroege Vogels Vocaal’ (liedjes ism Johan Hoogeboom) bij de VARA.

 

Over de spelregels
De dichtwedstrijd staat open voor iedereen die op de gegeven regel een gedicht wil schrijven, met als enige dwingende voorwaarde dat de regel van Wietske Loebis er letterlijk en ongewijzigd in voor moet komen, in het begin, aan het eind of ergens middenin. Bovendien mag de zin niet enkel als titel worden toegepast maar moet onderdeel zijn van het gedicht. Zowel vormvaste als vrije, niet rijmende gedichten zijn welkom. Maximaal één gedicht per inzender. De gedichten worden beoordeeld door een jury van 5 personen, en worden anoniem beoordeeld. Inzenden tot en met 1 maart 2020 naar Bibliotheek Almelo, Postbus 189, 7600 AD Almelo of naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Door het insturen van een gedicht geeft de dichter toestemming tot publicatie of voordracht tijdens de prijsuitreiking.

 

Over de prijsuitreiking
Op zondag 15 maart vanaf 15.00 uur vindt de prijsuitreiking plaats in café Feijn Lunchen & Lezen in Bibliotheek Almelo, Het Baken 3 in Almelo. De tien hoogst gewaardeerde gedichten zullen worden bekroond met een oorkonde en een juryrapport en een aantal prijzen worden toegekend. Deze tien gedichten zullen door de makers zelf worden voorgelezen. Alle vorige gastdichters zullen ook nu weer worden uitgenodigd.

 

 

Dit wordt een kerst om nooit meer te vergeten

We zitten aan de dis mijn vrouw en ik

Genietend van een sperzieboon uit blik

Want verder is er niets meer om te eten

 

De winkels leeg, als in mijn stoutste dromen

En dat ook de familie niet kan komen!

 

 

Boeren dreigen de voedselvoorziening rond Kerstmis lam te leggen

 

op diepte worden aardlagen ontgonnen

de cellulosevezels zijn het best

de grondstof wordt met grote zorg gewonnen

daarna geraffineerd en snel getest

op compositie en op zuiverheid

dan mengt men het met vocht tot een suspensie 

daar krijgt men dan de juiste kwaliteit 

door ultrasone hyperboolfrequentie 

 

zo gaat het zwaar beveiligd op transport 

en wordt het in een bunker opgeslagen 

totdat het pseudo-viscoplastisch wordt 

dat duurt precies twee maanden en drie dagen

bij d' universiteit van Wageningen 

werkt men met man en macht aan dit idee

er staat een printer waar tomaten hingen 

en die kan fraaie dingen in 3D

 

het spul wordt nu met spoed daar heen gevlogen

en cel voor cel en ring voor ring ontstaat 

de eerste boom sinds lang voor onze ogen 

en hopelijk is die nog niet te laat 

om vlot het zuurstofpeil wat op te krikken 

want na het kwijnen van het laatste groen

is heel het aardse volk gedoemd te stikken 

tenslotte zal men toch íets moeten doen 

 

als het niet lukt zijn wij voorgoed de klos

vooruit print snel een heel productiebos

 

 

Uit Bert van den Helder: Een jaar is vier kwartaal en tweeënvijftig lichte gedichten. Deze bundel  verscheen een jaar geleden bij Stichting Korreltje Zeezout (Ellemeet, 2018). Ook de tweede druk is goed voor een ferme dosis leesplezier. 
Hier te bestellen!

 

 

‘k Zag ganzen volgens Fibonacci vliegen

Eerst twee, toen drie, vervolgens vijf en acht

Herinner me precies wat ik toen dacht:

Als ik dit schrijf, verdenkt men mij van liegen

 

Maar men verklaart mij pas compleet voor gek

Als ik de wortel uit de ganzentrek

 

 

De weerman riep het keer op keer:

"Ik weet het weer, ik weet het weer!"

 

 

Zorg voor uw baby'tjes

Geef ze geen kunstvoeding

Melk en een fruithapje

Eten ze graag

 

Zelf at ik onlangs een

Ducttapebananensnack

Kunst ligt soms echt wat te

Zwaar op de maag

 

 

Ik sukkel langzaam naar het graf

en kan haast niks meer zelf bewegen

De hele zaak holt hard bergaf

mijn kont en rug zijn doorgelegen

 

Mijn ergste zus wijdt zure zorgen

aan medicatie, rug en stuit

Zij veegt me ’t bibswerk elke morgen

en om het uur de mantel uit.

 

 

Hans Mooi was een van de acht finalisten bij het Nederlands Kampioenschap Lightverse Dichten in Emmen.

Dit gedicht staat in de bundel Lichtvoetig III.

Hans gaf toestemming het hier te plaatsen, waarvoor dank.

 

De laan waarin we woonden
had geen eind en geen begin,
en alles wat bestond lag daar
voor altijd tussenin.

 

We kenden elke tegel, alle bomen,
begroeven schatten in de grond.
In eenendertig stappen bij elkaar,
ons zakmes sloot een bloedverbond.

 

Kunnen we nog eens teruggaan,
al is het voor één dag?
Buiten spelen, of met de racebaan,
dat groot zijn eventjes vergeten.

 

En dan blijven voor het eten,
als het van je moeder mag.

 

 

Dus hier zou de conclusie moeten staan,

Maar dat staat wel wat raar zo bovenaan.

 

Men zegt dat Rupert Brooke het ding bedacht,

Al zijn er ook wel lui die dit ontkennen.

Hij werd als Engels dichter hoog geacht,

Dus was zo’n grapje echt wel even wennen.

 

Hij reisde door Europa, de VS

En meldde zich bijtijds bij de marine.

Hier kreeg hij in het oorlog voeren les

En en passant in drank en nicotine.

 

De oorlog in en wel als frontsoldaat!

Op expeditie naar de Dardanellen

Crepeerde hij, 't was geen mortiergranaat:

Een muggenbeet – godbetert – zou hem vellen.

 

 

Frans Woortmeijer gaf toestemming dit omgekeerd Engels sonnet (een als grap door Rupert Brooke bedachte versvorm) hier te plaatsen, waarvoor dank! Op deze website bevindt zich een schat aan door Frans bij elkaar gebrachte sonnetvormen.   

 

 

Ik zat dus gisteravond keurig recht 

Zong luidkeels "Jongens, heb je ‘t al vernomen?" 

"Hij komt" en "Zie de maan schijnt door de bomen" 

Toen heel lang "Kom maar binnen met je knecht"

 

Geen Sint, geen Piet en geen cadeau, maar later 

Kreeg ik, echt nooit gedacht, een flinke kater

 

 

Dan denk ik aan 't konijntje, dat ik zag

Als kind vóór Sint Niklaas achter het glas

Van dure speelgoedwinkel. O! dat was

Zo'n prachtig beestje, grijs en wit; het lag

 

Gezellig in zijn mandje in mooi-groen gras;

En als 'k van school kwam, bleef ik iedre dag

Staan kijken, bang, dat 't weg zou zijn. En, ach!

Eens was het weg: en toen begreep ik pas,

 

Dat ik toch heimlijk steeds was blijven hopen,

Dat ik 't zou krijgen. Thuis heb 'k niet gepraat

Over 't konijntje, maar 'k wou niet meer lopen,

 

Omdat 'k dan huilde, aan die kant van de straat.

Nu zou 'k me zo'n konijntje kunnen kopen,

Maar ik word zelf al grijs. Want alles komt te laat.

 

 

Ik schreef al Fopjes op een tam konijn

een hommel, kat, kapoen en een dolfijn

maar ik schrijf nooit meer op een stekelvarken

want hemel…dát doet pijn!

 

 

Hoe kan het toch dat Klaas naast zijn salaris

Nog even een modaaltje dubbel vangt

Terwijl je met een huurtoeslag al hangt

Je hoopt nog een moment dat het niet waar is

 

Maar zo steekt hij de handen uit de mouwen

Geen kiezer zal zo’n graaier nog vertrouwen

 

Zo zie je maar dat een zo’n snelsonnet

Ook Dijkhoff op zijn schreden terug laat keren

Hij gaat dat hele wachtgeld retourneren

Met tegenzin, omdat het hem besmet

 

En daarmee is dan ook meteen bij dezen

De werking van Het vrije vers bewezen

 

 

 

Een groepje dieren stond in Drachten

op een vertraagde trein te wachten.

Mismoedig mopperden twee egels:

'Dit duurt verdorie al vier regels.

Nog twee en ons geduld is op;

dan is het weer zo'n Treintje Fop.'

 

 

Dit is een van de vele geestige verzen - een Trijntje Fop - uit de nieuwe light-versebundel Ik dicht plezier van Wim Meyles, in oktober verschenen bij uitgeverij Elikser. Het vormt het vierentwintigste boek van Meyles die dit jaar derde werd bij het kampioenschap lightversedichten te Emmen. De bundel bevat 160 pagina's met snelsonnetten, Trijntje Fops, filosoviertjes (kwatrijnen met enige diepgang) en amuses (kwatrijnen zonder enige diepgang) en is uitstekend geschikt voor de decembermaand!

Bestellen kunt u  hier

 

 

O horror vacui

Assortimentsweelde

Weifelend zoek ik

Gepast proviand

 

Zelfs is er vla met een

Dönerkebabsmaakje

Wegens de feestmaand in

Winkels beland