Het vrije vers

IB

 

We zien de beelden van verwoesting aan

Gebouwen die voorheen bescherming boden

Zijn massagraven, maar: wie zijn de doden?

En wie komt nog onder het puin vandaan?

We kunnen slechts het Rode Kruis wat geven

En zo betuigen wij ons medebeven

wel ben ik kieskeuriger dan de Chinezen,

hierover heb ik een artikel gelezen,

zij peuzelen zelfs de organen nog op.

Denk niet dat ik niertjes naar binnen toe prop,

ook heb ik nog nooit in een lever gebeten,

ik wil slechts beschaafd en ordentelijk eten,

dus rund zonder hersenen, kip zonder kop.

 

 

‘Ik neem', zo sprak een kamerolifant

‘Mijn selfies altijd van mijn beste kant

Dat is, zover ik het kan zien, mijn linker

Want van de rechterkant oog ik wat flinker

En als ik straks mijn kiekjes printen laat

Dan kies ik heel bewust het kleinformaat’

 

 

een octopus had pech in Acht

zijn Snoek had hem niet ver gebracht

een panda in een Eend vroeg blij:

‘wil jij misschien wat hulp van mij?’

‘de hulp komt zo,’ riep hij geslagen

‘mijn broer heeft zo’n tentakelwagen’

 

 

Hier hang ik met mijn dode blik te staren

terwijl een boot voorbijvaart op het IJ,

een schippersknecht doet snel zijn hoofd opzij

om mij niet op zijn netvlies te bewaren

 

De westenwind streelt even door de haren,

een eerste raaf vliegt spottend boven mij

en overweegt om me tot lekkernij

of tot beslist oneetbaar te verklaren

 

Al na een dag komt iemand me bevrijden

om mij volgens gerechtelijk bevel

per handkar naar de chirurgie te rijden

 

Daar kom ik kunst en wetenschap te hulp

en doe ik dienst als liggend naaktmodel

zowel voor Rembrandt als voor Dr. Tulp

 

 

Een canicrossloper uit Drunen

won onlangs een wedstrijd naar Nuenen.

Hij finishte rap,

te vroeg voor geklap;

geen hond zat al op de tribune.

 

 

De zesde editie alweer. In theater Flint Amersfoort deze keer. Een avondvullend rijmfestijn vol vrolijke verzen en schuddebuikpoëzie. Met de vrolijke maestro Ivo de Wijs, Drs. P-ofiel Erik van Muiswinkel en zelfs Theo Maassen. Met het Amersfoortse multitalent Theo Danes, toptekstdichteres Wietske Loebis en ... onze eigen, onvolprezen Bart Adjudant. Met hilarische liedjes van Katinka Polderman, Johan Hoogeboom en Roel C. Verburg. En dat alles onder de luchtige leiding van Frank van Pamelen en Jan Pieterse.

Wees er snel bij: https://flint.nl/programma/seizoen-22-23/lichtegedichtendag/ 

 

 

 

Ik doe aan fitness, drie, vier keer per week

En ik begin al flink gespierd te raken

Toch heb ik nog een harde noot te kraken

Zag ik, toen ik laatst in de spiegel keek

 

Mijn spiermassa zit heel geconcentreerd

Zo rond mijn navel, wat doe ik verkeerd?

 

 

Een papa saurus en zijn kind

Zien hoe het einde net begint

“Kijk daar eens zoon, een meteoor

En zo te zien een flinke, hoor

Doe snel een wens want dit is raak”

~ “Ik wens dat wij nog heel erg vaak”

 

 

Een overblijfmoeder uit Etten

haalt iedere pauze kroketten.

De school is niet blij;

die vindt dus dat zij

wat meer op de kleintjes moet letten.

 

De Russen kwamen en mijn ouders vluchtten,

net als zovelen, van het oorlogsfront,

een baby bij zich in konijnenbont.

Er lag al sneeuw onder de grauwe luchten.

 

Ze sliepen in ruïnes van gehuchten

of zomaar buiten op bevroren grond.

Hun luxe leven in Berlijn was uitgemond

in armoede, gevaar; de wrange vruchten.

 

Ze kwamen heelhuids aan in Nederland en

verheugd tot tranen toe in patria.

In een kasteel was opvang voor migranten.

 

Nieuw leven werd verwekt in ‘t vreugdefeest.

Het kind kreeg dus de naam Patricia,

als jongen zou ik Patrick zijn geweest.