’t Is donker en het sneeuwt in de woestijn
De herders waken trouw over hun schapen
Ze spieden in het rond en gaan niet slapen
Nu wolven op de stroop naar lamsvlees zijn
Dan breekt de lucht en engelen dalen neer
Ze blazen zich de lippen vol met blaren
Op toeters in een hemelse fanfare
Getoondicht door de allergrootste Heer
Klaar klinkt het juichend uit de engelenschare
~Gods zoon is juist geboren in de stad
Dus herders spoed u nu terstond op pad
Naar Broodhuis*, om het wonder te ervaren~
Nou dát hebben die herders goed geweten
Hun schaapjes werden allen opgevreten
Peter van Rooijen won vorig jaar De Wim Sonneveldprijs, met dit lied in zijn programma 'Team Peter'. Hij is nu met het het veelbelovende gezelschap Circus Treurdier te zien in het Eeuwige Nachtcafé VI 'Kerst met Kaak' in Theater Bellevue. Er zijn nog kaartjes voor de voorstelling van vanmiddag. Voor de andere voorstellingen kom je helaas op een wachtlijst en moet je hopen op een wonder.
nu hij daar met dat smalle smoeltje ligt vergeet ik haast dat dom en wreed gezicht die handen ooit zo hard gebald tot vuisten zijn zonder kracht en week als babyknuisten
een leven vol van drank en veel tabak om moeder zwijg ik verder, vuile zak dat straft hem nu met ademnood en pijn gevoel van wraak zou daarom zinloos zijn
ook hij heeft recht op zorg, die geef ik hem zo kom ik elke dag en breng de krant ik neem vanuit mijn werk direct de tram
vandaag een extra gift, 't is hem gegund omdat hij zestig wordt, een peuk en drank hier, pa, weet dat je er in stikken kunt
Voor het vijfde jaar op rij verzorgen de dichters Ko de Laat en Coenraedt van Meerenburgh een oudejaarsconference in dichtvorm. In hun programma ‘Het jaar rond in 52 snelsonnetten’ brengen zij een compilatie van de actuele gedichten die ze afgelopen jaar publiceerden op gedichten.nl.
Het programma van De Laat en Van Meerenburgh is voor zover ons bekend de enige oudejaarsconference in dichtvorm. Daarnaast is het ook de eerste oudejaarsshow die al op 29 december plaatsvindt en op 31 december nog eens om de naam te rechtvaardigen.
De thema’s van de snelsonnetten variëren van wereldleed tot obscure komkommernieuwtjes.
De uitvoering van 3 1 december vindt, traditiegetrouw, plaats in De Drvkkery, Markt 51, in Middelburg vanaf 14.00 uur.
De uitvoering van 29 december vindt plaats in Café De Plaats, Piusplein61, in Tilburg vanaf 22.00 uur.
Tijdens de toch nog feestelijke presentatie van het afscheidsnummer van KortVerhaal in Amsterdam werd tevens voor de eerste keer in zeven jaar weer de Kees Stip Prijs, de belangrijkste literaire prijs voor light verse, uitgereikt.
Uiteraard aan een medewerker van Het Vrije Vers en wel aan onze redacteur Jaap van den Born, voor zijn gehele oeuvre.
Traditegetrouw gebeurde de uitreiking door de vorige winnaar, Frank van Pamelen, die in zijn toespraak vergeefs een logische frequentie in de uitreikingsperioden poogde aan te brengen en refereerde aan de vorige winnaars * waarbij bleek dat nepotisme bij de keuzes een rol speelde, aangezien de voorvorige winnaar, Kees Jiskoot, hem als huisarts persoonlijk op de wereld geholpen had. Toen hij begon uit te leggen waarom nu juist Jaap van den Born in aanmerking kwam voor deze prestigieuze onderscheiding raakte hij helaas de draad van zijn betoog kwijt en verviel in jammerlijk gehakkel.
Hierna overhandigde hij de prijs, die bestaat uit een bokaal met een daarin gegraveerd kwatrijn, geschreven door de vorige winnaar, aan de laureaat die maar met moeite zijn verbittering wist te verbergen toen hij hoorde dat er geen geldbedrag aan de onderscheiding verbonden was.
Het door Frank van Pamelen met heldere stem voorgedragen kwatrijn luidde:
'Je keet als Kees met onze mooie taal
Je stunt als Stip met vorm en eigen wijs
Jaap van den Born, jij kunt het allemaal
Wij prijzen jou terecht met deze prijs’
Hoewel de geprezene in zijn korte dankwoord toch echt meende te lezen
'Dit ding is voor Jaap van den Born
Want, hoewel hij werd geprezen
Is het honend afgewezen
Door de betere Kees Torn’
De gelauwerde bracht in zijn dankwoord verder hulde aan de redactie van Kortverhaal en prees ze dat ze op de gelukkige gedachte waren gekomen hem te vragen dit jaar de jury samen te stellen voor de Kees Stip Prijs die met hun keuze hun onpartijdigheid overtuigend hadden aangetoond.
Kees Jiskoot, een vorige winnaar, stelde nog jaloers vast dat de hem uitgereikte bokaal een stuk kleiner was, waarmee deze mooie avond een bevredigend slot kreeg, waarna de dichter Ko de Laat de de prijspoëet met harde hand de deur uitzette, omdat hij ‘dat hooghartige smoel niet langer meer verdroeg’, zoals hij het uitdrukte, ongetwijfeld de aanzet voor een vrij vers.
Ter geruststelling: stroomstoringen onderweg en het in kille windvlagen en regenbuien op ingezette bussen wachten met zijn bokaal, waarbij beide schoenen lek bleken, brachten de dichter weer enige bescheidenheid bij naar ons vandaag bij de redactievergadering bleek.
*Sinds 1985 is de prijs uitgereikt aan Drs. P, Driek van Wissen, Jan Boerstoel, Ivo de Wijs, Nelis Klokkenist, Patty Scholten, Kees Jiskoot en Frank van Pamelen.
Het Afscheidsnummer van KortVerhaal is uit.
En het ziet er naar uit dat dat afscheid definitiever is dan gewenst, al zijn nog onderhandelingen gaande over een mogelijke voortzetting in een andere vorm. Met Kortverhaal zou dan het enige Nederlandse literaire blad verdwijnen dat een podium biedt aan light verse. Voor dit genre binnen de poëzie klopt die Mayakalender dus wel een beetje, als het Vrije Vers niet fier overeind bleef.
Dit nummer bevat weer een keur aan korte verhalen van gerenommeerde binnen- en buitenlandse schrijvers als Maarten ’t Hart (naar believen uit te spreken als Maartenuthart of Maarten Tart), Mensje van Keulen, Guy de Maupassant, Frans Pointl en A.L Snijders, om een paar te noemen, zodat ik een paar andere tot hun verbittering oversla, en gewoontegetrouw een debuut; van Hilko Timmer, dat niet eens over een valreep gaat.
Uiteraard is de lightverseafdeling weer rijk gevuld en zien wij daar weer veel Hetvrijeversmedewerkers hun kwaliteitsproducten afleveren; ook in dit droeve nummer zijn de lettergrepen nauwkeurig geteld.
De bijdragen van Frits Criens, Jaap van den Born, Koos Dijksterhuis, Paul van den Hout, Kees Jiskoot, Ko de Laat, Peter Nieuwint, Drs. P (van het begin tot het bittere eind aanwezig geweest in het blad), Patty Scholten en Ivo de Wijs staan werkelijk krom van de smart om het vaarwel, en zelfs Judy Elfferich weet met het Schaap Veronica een grafstemming te creëren.
Zo serieus zie je zelden, die lichtegedichtdichters, het lijkt wel Poëzie.
Naar de erkende boekhandel dus en halen dit collectorsitem.
En meteen een abonnement nemen, dat kan nog, zien wij voorin het colofon, en ben je gek, het is de Mayakalender niet, waar leven is is hoop.
De zomer is voor mij een rampseizoen
Men kent mij als fervente zonnehater
Ik mijd de kwellingen van strand en water
Zelfs van terrasweer raak ik uit mijn doen
Zo loop ik al sinds juli met een kater
(Cadeautje van het tropenweer van toen)
Een flirt met jou, ik was nog weerloos groen
Bleek tot mijn schrik een levensgrote flater
Eer ik het doorhad, woonden wij al samen
Waarna mijn ramp zich snel voltrekken zou
Al zul jij slechts het tegendeel beamen
Ik ben,' zeg jij, 'een zonnetje voor jou,'
Je kunt jezelf niet treffender benamen:
Mijn god, wat haak ik weer naar mist en kou!
Zoals verwacht bleek het rijmen op twaalf een makkie voor de hoogbegaalfde forumbezoekers van Het vrije vers. De (vier)koppige jury heeft door het torenhoge algemene niveau urenlang gebakkeleid over de uitslag. Zo imponeerde Ben Hoogland met een zeer snelle inzending en zowaar een compleet sonnet. Inge Boulonois en Kees Koelewijn (in een geslaagd ollekebolleke) gebruikten het onrechtmatig afbreken als rechtmatige truc, waarop Remko Koplamp weer een sterke stottervariant liet zien. Arjan Keene kwam zoals gewoonlijk met een vernieuwende vondst, maar de f van de florijn is geen bijzonder sterke kunstgreep in dit eurotijdperk. Net als Ben richtte Daan de Ligt zich op een komische spraakaandoening. Dit principe is ook al eens eerder vertoond door Frank van Pamelen, maar de invulling die Ben en Daan eraan schonken, maakt beide heren kandidaat voor de titel. Daan wist bovendien volgens dezelfde methode het lastige herfst te berijmen. Bas Boekelo was te laat én rijmde niet op twaalf, maar deed dat wel bijzonder geestig.
Genoeg kletspraat, de top drie...(*tromgeroffel*)
3. Kees Koelewijn
Ollekebollekes!
Schitterend dichtproduct
Mits niet ontsierd
Door een lelijke taalf
Out: door dit zeer sluwe
Enjambementstrucje
Rijm ik hier zelfs op
Het moeilijke twaalf!
2. Ben Hoogland
Viruf
Men leeft het fomf in oude fcheepfjournaalf:
de hele ploeg if plotf te kooi gebleven.
Men hoeft en proeft van achterfchip tot fteven,
de bonken delen fnot met admiraalf.
Die kerelf hadden beft wel ietf vitaalf.
De ziekte duurde flechtf een dag of zeven
en meeftal bleef een kwart nog wel in leven,
de reft verdween naar hier- of daarnamaalf.
Meer kwaliteit! Althanf dat waf het ftreven.
Door finaafappelf, zakdoeken en fjaalf
(zelff kippenfoep alf onderzoekfgegeven)
en friffe lucht – dat waf ietf geniaalf –
werd zomaar twintig jaar erbij gefchreven.
Nu fterven er per jaar een ftuk of twaalf.
Hatfjoe!
1. Daan de Ligt
Twaalf herfsten
Een spraakgebrek, beweert men menigmaalf,
is heus niet om je vrees'lijk voor te schamen.
Ik ben -en dat kan iedereen beamen-
een wonderkind en morgen word ik twaalf.
En toch wil men mij helpen, na de herfst,
word ik behandeld in een hospitaalf.
Met lotgenootjes kom ik dan op zaalf.
Dat heeft mijn stemming echt totaalf bederfst.
Uit boosheid heb ik in een boom gekerfst,
met grote letters in m'n eigen taalf,
dat ik het zeuren zat ben -helemaalf!-
en dat ik morgen lekker ben gesterfst.
Gefeliciteerd Daan! De eeuwige roem komt zo snel mogelijk jouw kant op.
Wil je alle inzendingen nog eens teruglezen, kijk dan op het forum
Alhoewel, redacteur Jaap van den Born schreef de volgende kwatrijnen met twee zelden gebruikte rijmwoorden op twaalf:
Bij golf is mijn handicap continu twaalf
Daar heb ik nu eindelijk iets aan gedaan
En ziet u mij nu naar een balletje slaan
Dan speel ik geen golf, maar het simpeler gaalf*
‘t Is zomer in Zeeland en kwart over twaalf
En helder weerklinkt hier het lied van de zwaalf
Maar volgens Van Dale weerklinkt hier dit lied
(Niet enkel in Zeeland, maar elders ook) niet
Maar er zijn natuurlijk ook kunstgrepen te bedenken om twaalf van een rijm te voorzien. Wie schrijft het beste rijm op twaalf op deze anders zo sombere dag? Plaats je twaalfvers op het forum en een deskundige jury zal de winnaar kiezen en overstelpen met eeuwige roem. Verzen kunnen ingezonden worden tot klokslag 12 uur vannacht.
Voor als je het nog niet wist: Plezierdichtprominent Frank van Pamelen heeft een kinderboek geschreven dat bulkt van de taalgrappen, vrolijke verzen en rare raadsels. In De Zin Van De Ommezijde komt hoofdpersonage Mira Bel in De Ommezijde terecht, het land waar de taal gemaakt wordt met al zijn eigenaardigheden. Het lichte vers heeft behoefte aan jeugdige aanwas, die er ongetwijfeld ooit komt als je dit boek schenkt of voorleest aan kind, kleinkind, neefje of nichtje. Zie ook de trailer.
Ooit zag ik hem alleen in het theater,
Hij excelleerde in een solorol.
'Twee stemmen' heette het. De zaal was vol.
Hij voelde zich er als een vis in water.
Al was hij van zichzelf geen echte prater
Acteren deed hij zichtbaar met veel lol.
Hij speelde vele rollen, steeds fanater,
En dat nu eiste plotseling zijn tol.
Net vijftig, was hij aan het repeteren
Voor weer een rol, die avond in Carré
En plots begon zijn hart te protesteren.
'De dood komt als een dief' is een cliché
Dat ook zo'n groot acteur niet kan negeren.
Zijn solo is gespeeld. Zijn stuk passé.