Het regent en de dagen blijven duister.
De wereld, in een nevel, o, wat grauw!
Het leven mist zijn vaart en kent geen luister,
De neuzen nat, de kelen voelen rauw.
Wat haken wij nu naar wat hemels blauw.
Wat zon, wat warmte, lijkt ons zoveel juister.
Wat haten wij dat nat, die waterkou:
Ons ongenoegen klinkt steeds ongekuister.
’t Verlangen blijft voorlopig onvervuld.
De maanden melden zich in vast gelid;
De regen zal nog heel wat weken dreinen.
’t Is tijd voor hete grogs en warme wijnen,
Het lichaam lijdt aan stijfte, jicht en spit.
Er zit niets anders op dan veel geduld…
Wanneer ik ’s avonds met mijn jongeheer
de Oude Zijde van de stad bewandel,
dan zie ik ogen groot als een amandel.
Mijn hart gaat als een mitrailleur tekeer.
Ze komt niet uit Den Helder of Den Andel.
Ze is geboren bij het Baikalmeer,
waaruit ik aangeslagen concludeer,
dat ik getuige ben van vrouwenhandel.
Ik sta versteend. Wat kan ik hieraan doen?
Hoe krijg ik haar weer thuis, terug naar het oosten?
Moet ik naar burgemeester Van der Laan?
Eén actie slechts getuigt van goed fatsoen:
haar voor een klein bedrag een beetje troosten,
dan hebben wij er allebei wat aan.
Geloof ons, het onderstaande liedje is geniaal, de tekst is briljant, de muziek is fantastisch en het rijm superieur. Helaas is het in het Limburgs, in het Haelens om meer precies te zijn. Het liedje staat in de halve finale van het LVK, de belangrijkste wedstrijd voor Limburgstalige carnavalsliedjes. Help het liedje naar de finale en stem vandaag tussen 16.00 en 16.30 door LVK34 naar 4422 te sms'en.
[youtube]_u8Z2fXp38A[/youtube]
en speciaal voor alle bezoekers van Het vrije vers die geen Haelens kunnen lezen, schreeft Quirien ook nog een liedje in het 'Engels'. Vasteleavening, it's in our Limburgian blood.
je volgevreten lijf hangt in een stoel een luid geronk komt uit je open smoel je weeë lucht van zweet walmt om je heen en blauwe kabels lopen op je been
maar goed, je houdt nu even toch je bek en staakt voor dit moment je dom gekwek je loze praat verstomt misschien een uur dan word je wakker, barst weer los vol vuur
ach, allen zijn we ook maar wie we zijn ik ben voor jou toch ook geen echte heer en niets krijgt mijn gevoel van liefde klein
dus rust je eenmaal op je laatste stek dan leg ik zorgzaam bloemen bij je neer wel gauw graag, anders word ik stapelgek
Op 10 juni 2013 is het 150 geleden dat Louis Couperus in Den Haag werd geboren. Het Louis Couperus Genootschap heeft 2013 daarom uitgeroepen tot Couperusjaar.
De Haagse Poëzieroute neemt deel aan het Couperusjaar door dichters op te roepen gedichten in te sturen over Couperus en Den Haag. Welk boek van Couperus heeft je het meest geïnspireerd? Is er een personnage van Couperus dat je in het bijzonder aanspreekt? Op welke plekken in Den Haag kom je de geest van... Couperus ook nu nog tegen?
1. Stuur tussen 1 januari en 1 juni 2013 je Couperusgedicht naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
2. We geven de ingezonden gedichten iedere maand een plek op onze site www.haagsepoezieroute.nl en onze Facebookpagina https://nl-nl.facebook.com/haagse.poezieroute
3. Samen met het Louis Couperus Genootschap zoeken we geschikte plekken in Den Haag om een selectie uit de ingezonden gedichten aan te brengen in de openbare ruimte, als blijvend onderdeel van de Haagse Poëzieroute.
Het jaar was om en als gewoonlijk blijven schaapjes binnen.
Een watertje, wat gras; men praat genoeglijk met het vee.
Wat heerlijk om het nieuwe jaar eens rustig te beginnen
Dat dacht het schaap Veronica vanmorgen bij de thee.
Zo niet de dames Groen; ze liepen hossend door de straten
En belden luidkeels juichend bij het arme schaapje aan.
“U gaat toch met ons mee naar zee? Nee, stil, hier helpt geen blaten,
We hebben hier een badpak en het zal u beeldig staan.”
Veronica verbleekte en haar lip begon te trillen:
“Ik hoef toch zeker niet…” maar voor ze uitgesproken was
begonnen onze dames haar al uit de jas te tillen,
en hesen haar in zwemgoed, mét oranje muts en das.
“De plaatselijke slager wil een centje bijverdienen,
Wij breiden alle logo’s in de sjaals tegen de kou.”
Het schaapje in de auto, ze begon van schrik te grienen.
“Ach gut,” susten de dames, “wees toch stil, tuttut, nounou.”
Ze kwamen bij het strand en met nog duizend and’re dieren
Stond daar het schaap Veronica te bibb’ren aan de kant.
De dames liepen half decent te joelen en te gieren
En schoten na het fluitsignaal vooruit over het zand.
De duik, dan warme chocomel en erwtensoep met worst;
Ons schaapje keerde huiswaarts met een koutje op de borst.
Ze kwam al langer dan zes weken niet uit bed,
haar benen weigerden het schriele lijf te torsen
en ook het eten ging niet meer zonder te morsen,
Haar eens zo scherpe geest verkeerde in verlet.
Toch bleef ze opgeruimd, haar ogen blonken pret
om kleine dingen waar ze zo van kon genieten.
En ook haar Wim kwam regelmatig op visite,
ondanks het feit dat hij reeds lang was bijgezet.
Op oudjaarmiddag zei ze ~ik doe nu een tuk,
ga maar naar huis, een fijne avond en tot morgen.
Alleen de poes, met straks dat vuurwerk, baart me zorgen.
Veel heil en zegen en een heleboel geluk.~
Die avond is ze op de lange reis gegaan,
in blind vertrouwen ~ik kom straks bij Willem aan~
Zaterdag 29 december was Ivo de Wijs te gast in het programma Bijlage van Jos Heeremans op RTV-Noord-Holland. In het eerste uur vertelt hij over het Kabaret waarnaar hij vernoemd is. In deel 2 komen zijn liedteksten voor andere vertolkers aan bod.
het cijfer dertien is weer opgedoken
het liet zich honderd jaar niet aan ons zien
ik hoopte met de Maya’s dat misschien
de aardkloot voor zijn komst zou overkoken
het wachten is op rampspoed, crises, spoken
verval met alle narigheid van dien
ellende volgens vast en grof stramien
ik heb een nakend onheil reeds geroken
ik ben geen pessimist, maar mooie tijden
zijn nu volstrekt voltooid verleden tijd
er wachten wanhoop, leed en taaie strijd
mijn boodschap zal u zeker niet verblijden
ik vrees een loodzwaar jaar vol somber lijden
maar wens u uiteraard veel vrolijkheid
Op de blogsite van Daan de Ligt is zijn bundel 'Negenenvijftig!' als e-book te downloaden, gratis nota bene.
’t Is donker en het sneeuwt in de woestijn
De herders waken trouw over hun schapen
Ze spieden in het rond en gaan niet slapen
Nu wolven op de stroop naar lamsvlees zijn
Dan breekt de lucht en engelen dalen neer
Ze blazen zich de lippen vol met blaren
Op toeters in een hemelse fanfare
Getoondicht door de allergrootste Heer
Klaar klinkt het juichend uit de engelenschare
~Gods zoon is juist geboren in de stad
Dus herders spoed u nu terstond op pad
Naar Broodhuis*, om het wonder te ervaren~
Nou dát hebben die herders goed geweten
Hun schaapjes werden allen opgevreten
Peter van Rooijen won vorig jaar De Wim Sonneveldprijs, met dit lied in zijn programma 'Team Peter'. Hij is nu met het het veelbelovende gezelschap Circus Treurdier te zien in het Eeuwige Nachtcafé VI 'Kerst met Kaak' in Theater Bellevue. Er zijn nog kaartjes voor de voorstelling van vanmiddag. Voor de andere voorstellingen kom je helaas op een wachtlijst en moet je hopen op een wonder.