De zomer is voor mij een rampseizoen
Men kent mij als fervente zonnehater
Ik mijd de kwellingen van strand en water
Zelfs van terrasweer raak ik uit mijn doen
Zo loop ik al sinds juli met een kater
(Cadeautje van het tropenweer van toen)
Een flirt met jou, ik was nog weerloos groen
Bleek tot mijn schrik een levensgrote flater
Eer ik het doorhad, woonden wij al samen
Waarna mijn ramp zich snel voltrekken zou
Al zul jij slechts het tegendeel beamen
Ik ben,' zeg jij, 'een zonnetje voor jou,'
Je kunt jezelf niet treffender benamen:
Mijn god, wat haak ik weer naar mist en kou!
Zoals verwacht bleek het rijmen op twaalf een makkie voor de hoogbegaalfde forumbezoekers van Het vrije vers. De (vier)koppige jury heeft door het torenhoge algemene niveau urenlang gebakkeleid over de uitslag. Zo imponeerde Ben Hoogland met een zeer snelle inzending en zowaar een compleet sonnet. Inge Boulonois en Kees Koelewijn (in een geslaagd ollekebolleke) gebruikten het onrechtmatig afbreken als rechtmatige truc, waarop Remko Koplamp weer een sterke stottervariant liet zien. Arjan Keene kwam zoals gewoonlijk met een vernieuwende vondst, maar de f van de florijn is geen bijzonder sterke kunstgreep in dit eurotijdperk. Net als Ben richtte Daan de Ligt zich op een komische spraakaandoening. Dit principe is ook al eens eerder vertoond door Frank van Pamelen, maar de invulling die Ben en Daan eraan schonken, maakt beide heren kandidaat voor de titel. Daan wist bovendien volgens dezelfde methode het lastige herfst te berijmen. Bas Boekelo was te laat én rijmde niet op twaalf, maar deed dat wel bijzonder geestig.
Genoeg kletspraat, de top drie...(*tromgeroffel*)
3. Kees Koelewijn
Ollekebollekes!
Schitterend dichtproduct
Mits niet ontsierd
Door een lelijke taalf
Out: door dit zeer sluwe
Enjambementstrucje
Rijm ik hier zelfs op
Het moeilijke twaalf!
2. Ben Hoogland
Viruf
Men leeft het fomf in oude fcheepfjournaalf:
de hele ploeg if plotf te kooi gebleven.
Men hoeft en proeft van achterfchip tot fteven,
de bonken delen fnot met admiraalf.
Die kerelf hadden beft wel ietf vitaalf.
De ziekte duurde flechtf een dag of zeven
en meeftal bleef een kwart nog wel in leven,
de reft verdween naar hier- of daarnamaalf.
Meer kwaliteit! Althanf dat waf het ftreven.
Door finaafappelf, zakdoeken en fjaalf
(zelff kippenfoep alf onderzoekfgegeven)
en friffe lucht – dat waf ietf geniaalf –
werd zomaar twintig jaar erbij gefchreven.
Nu fterven er per jaar een ftuk of twaalf.
Hatfjoe!
1. Daan de Ligt
Twaalf herfsten
Een spraakgebrek, beweert men menigmaalf,
is heus niet om je vrees'lijk voor te schamen.
Ik ben -en dat kan iedereen beamen-
een wonderkind en morgen word ik twaalf.
En toch wil men mij helpen, na de herfst,
word ik behandeld in een hospitaalf.
Met lotgenootjes kom ik dan op zaalf.
Dat heeft mijn stemming echt totaalf bederfst.
Uit boosheid heb ik in een boom gekerfst,
met grote letters in m'n eigen taalf,
dat ik het zeuren zat ben -helemaalf!-
en dat ik morgen lekker ben gesterfst.
Gefeliciteerd Daan! De eeuwige roem komt zo snel mogelijk jouw kant op.
Wil je alle inzendingen nog eens teruglezen, kijk dan op het forum
Alhoewel, redacteur Jaap van den Born schreef de volgende kwatrijnen met twee zelden gebruikte rijmwoorden op twaalf:
Bij golf is mijn handicap continu twaalf
Daar heb ik nu eindelijk iets aan gedaan
En ziet u mij nu naar een balletje slaan
Dan speel ik geen golf, maar het simpeler gaalf*
‘t Is zomer in Zeeland en kwart over twaalf
En helder weerklinkt hier het lied van de zwaalf
Maar volgens Van Dale weerklinkt hier dit lied
(Niet enkel in Zeeland, maar elders ook) niet
Maar er zijn natuurlijk ook kunstgrepen te bedenken om twaalf van een rijm te voorzien. Wie schrijft het beste rijm op twaalf op deze anders zo sombere dag? Plaats je twaalfvers op het forum en een deskundige jury zal de winnaar kiezen en overstelpen met eeuwige roem. Verzen kunnen ingezonden worden tot klokslag 12 uur vannacht.
Voor als je het nog niet wist: Plezierdichtprominent Frank van Pamelen heeft een kinderboek geschreven dat bulkt van de taalgrappen, vrolijke verzen en rare raadsels. In De Zin Van De Ommezijde komt hoofdpersonage Mira Bel in De Ommezijde terecht, het land waar de taal gemaakt wordt met al zijn eigenaardigheden. Het lichte vers heeft behoefte aan jeugdige aanwas, die er ongetwijfeld ooit komt als je dit boek schenkt of voorleest aan kind, kleinkind, neefje of nichtje. Zie ook de trailer.
Ooit zag ik hem alleen in het theater,
Hij excelleerde in een solorol.
'Twee stemmen' heette het. De zaal was vol.
Hij voelde zich er als een vis in water.
Al was hij van zichzelf geen echte prater
Acteren deed hij zichtbaar met veel lol.
Hij speelde vele rollen, steeds fanater,
En dat nu eiste plotseling zijn tol.
Net vijftig, was hij aan het repeteren
Voor weer een rol, die avond in Carré
En plots begon zijn hart te protesteren.
'De dood komt als een dief' is een cliché
Dat ook zo'n groot acteur niet kan negeren.
Zijn solo is gespeeld. Zijn stuk passé.
Even een overpeinzing voor degenen die hun schoenen binnengehaald en de schoorsteen afgesloten hebben.
Kapoentje. Gecastreerde haan, hahaha.
Sinterklaas is een gecastreerde haan. Ja, dat weten we nu wel.
Waarom dit lied? Het was eigenlijk half een spotliedje, dit versje, maar waarom kapoentje? Verwijzing naar het celibaat wordt dan gezegd, maar het is iets minder simpel al zal het wel kloppen; kapoentje was ook een spotnaam voor joden vanwege hun besneden zijn.
Maar wie kwam op het idee de goede sint voor kapoen uit te maken? Dat is eenvoudig te beantwoorden: jan en alleman. Want de associatie met Klaas Kapoen lag voor de hand en die kende iedereen. Klaas Kapoen was de naam van een stripheld uit die tijd, een booswicht, bekend van de prenten van Brepol en meer mensen werden voor Klaas Kapoen uitgemaakt. Er bestaat een versie uit 1905 van Sinterklaas kapoentje waarin hij Klaaskapoentje wordt genoemd en in het volgende fragment van Hendrik Conscience uit Eene stem uit het graf van rond dezelfde tijd blijkt hetzelfde. Geniet er maar eens lekker van; zonder kinderen en met een stuk speculaas en warme chocolademelk kom je helemaal in de sfeer:
Ik heb het in de roddelpers gelezen,
in Weekend of de Story of Privé,
maar op die troep ben ik geen abonnee.
Het heeft dus bij de kapper moeten wezen.
Er stond dat Sinterklaas zou zijn ontslagen,
de schimmelkosten werden veel te hoog
en ook het jaarlijks stomen van zijn toog
kon ’t Vaticaan toch echt niet langer dragen.
Ook Pieter zou men van de loonlijst schrappen,
de schoensmeer was een veel te grote post
en wat die rode lippenstift niet kost!
In Rome kon men dat niet meer behappen.
Omdat de Paus toch ruim moest blijven leven
besloot men toen de Sint de zak te geven.
Het winternummer van het Amerikaanse Lighten Up Online is uit en hier te lezen.
Vergelijk het eens met Het Vrije Vers en besef wat een mazzelkonten jullie zijn.
Hij is er. De Scheurkalender van de poëzie van Van Gennep, begonnen door Gerrit Komrij, die door omstandigheden gedwongen was dit jaar af te zien van verdere medewerking.
Als hommage aan Komrij heeft Chrétien Breukers zich toen maar op de klus gestort en het resultaat is indrukwekkend: een kalender vol werk van dichters uit heden en verleden.
Bekende namen maar ook eigenzinnige keuzes van jonge Nederlandse en Vlaamse poëten. Verder veel Komrij natuurlijk, maar ook maandelijks een gedicht van Folgóre da San Gimignano (wie wil weten waarom moet hem maar kopen) en allemaal voorzien van een analyse, persoonlijke beschouwing en commentaar van tweehonderd woorden van de samensteller, die deze onmogelijke klus in onmogelijk korte tijd klaarde.
Behalve de vakantieperiode van 29 juli tot 12 augustus, daar neemt hij uitgeput een kort verlof en draagt het stokje even over aan Het Vrije Vers dat deze weken vult met uitsluitend light verse.
Hier vinden we een selectie van vakantieverzen van VrijeVersmedewerkers Koos Dijksterhuis, Daan de Ligt, Coenraedt van Meerenburgh, Peter Knipmeijer, Vera De Brauwer, Ton Peters, Arjan Keene en Quirien van Haelen.
Maar ook in de rest van de kalender treffen we hier en daar een licht gedicht met een ons bekende naam aan als Patty Scholten, Jaap van den Born, Michèl de Jong, Driek van Wissen, Quinty Leeuwenvacht en Cees van der Pluijm.
Helaas vonden we één jammerlijke omissie die rampzalige gevolgen kan hebben; bij de uitleg van de regels van het ollekebolleke (bij de bijdrage van Michèl de Jong) vergat de auteur de belangrijkste: dat de hoofdklemtoon van het zeslettergrepige woord op de vierde lettergreep moet liggen. We zien gelaten de stroom mislukte ollekebollekes tegemoet en bereiden ons voor op geduldig uitleggen. We zijn al bezig bij de boekhandelaren de namen van de kopers te achterhalen om die in een persoonlijke brief voor te lichten.
Ondanks dat is de kalender een verplichte aanschaf voor de ware poëzieliefhebber. Naar de winkel en halen dat ding.
De Scheurkalender van de Poëzie
Chrétien Breukers
ISBN 9789461641199
Uitgeverij Van Gennep
Prijs: 14,95