Op de dansvloer (lobbertang)
- Gegevens
- Geschreven door René Turk
Pixabay
Een goedgebekte parodontoloog
Nam na de sushi nog een spiesje dango
Waarna zij flossend richting dansvloer toog
Een vreemde mix van stijlen trof haar oog
Al hossend viel ze in de doorlooptango
De schepper peinst
- Gegevens
- Geschreven door Hendrik te Paske
Pixabay
Dat ik de mens heb uitgerust met oren
Getuigt bepaald van mijn voorzienigheid
Zo kan hij goed zijn brillenpoten kwijt
En raken mondkapjes niet snel verloren
Het luisteren - ooit het primaire doel -
Is achteruitgehold voor mijn gevoel
Leerproces (lobbertang)
- Gegevens
- Geschreven door Wim Meyles
Ik moet nog wennen aan begrafenissen.
Wat vindt men een bemoedigende frase?
Ik durf geen hapjes van een blad te grissen,
neem slechts één biertje om wat op te frissen.
Maar goed, ik zit in de beginnersfase.
Stroomdroom
- Gegevens
- Geschreven door Niels Blomberg
Pixabay
Benzineauto’s wou ik nooit
Nu denk ik aan een Tesla
De wet eist zeer
onredelijk
dat ik dan eerst op les ga
Werk?
- Gegevens
- Geschreven door Bart Adjudant
Wikimedia Commons
Gezellig buiten met de hele ploeg
Ietwat verwilderd loopt hij door zijn tuin
Zijn blonde lokken slordig op z’n kruin
Hij schenkt zich nog wat in, er is genoeg
Ietwat verwilderd loopt hij door zijn tuin
Zijn blonde lokken slordig op z’n kruin
Hij schenkt zich nog wat in, er is genoeg
Het is helaas nooit duidelijk geweest
Was dit nu werk of was dit toch een feest?
Was dit nu werk of was dit toch een feest?
Samenwerkgedicht XXXII
- Gegevens
- Geschreven door Dichters van Het vrije vers
Pexels
Het spijt me, veel te lang heb ik gezwegen
Ik stik haast in dit zelfvoldane land
Een rode loper lonkt, een gouden regen
De hemel strooit zijn sterren aan de kant
Ik ben de bom, dit jaar ga ik het maken
Met wat men noemt mijn weergaloos talent
Het blijkt dat ik eenieder weet te raken
Als zonlicht in het kille firmament
Maar hoor ik nu geklets over kapsones?
Ik bén een wereldmeester op de fluit
Speel virtuoos op allerlei trombones
Ik moet hier weg, ik hou het niet meer uit
Een uitbraak uit dit hokkie is een makkie
Ik ben dan ook geen Tokkie maar een Taghi
Samenwerksonnet: Bart Adjudant, Frits Criens, Ben Hoogland, Hendrikje de Koning, monnhauser, Frans Woortmeijer
Twee regels komen uit de sonnettenkrans "De hemel strooit zijn sterren aan de kant", een ode aan het Zeeuwse landschap, door Bas Jongenelen & Anne-Marie Maartens:
- De hemel strooit zijn sterren aan de kant: meestersonnet, regel 4
- Ik moet hier weg, ik hou het niet meer uit: sonnet 7, regel 12
Tuintherapie
- Gegevens
- Geschreven door Wim Meyles
Pixhere
Ik wroet blijmoedig in de grond,
ik spit, ik schoffel en ik snoei,
het stimuleert en is gezond
voor plantengroei en mensenbloei.
Al werkte ik vrij impulsief,
het resultaat was grandioos,
wat is tuinieren effectief
voor stok- en klap- en gordelroos!
Het scherpt de geest en heelt de bast,
gezegend is de hovenier!
Dus werk ik noest en enthousiast
aan vio-, anje- en delier.
Beginnend stoeremannenzweet
verdrijft mijn hypothermia
nu ik mijn energie besteed
aan zin-, bego- en hernia.
Ik kniel op mijn violenbed,
geen pillen meer, geen kruidenthee,
geen fysio, geen GGZ,
door orch- in plaats van waanidee
Nieuw kabinet (lobbertang)
- Gegevens
- Geschreven door Hendrikje de Koning
WikiMediaCommons
Formatie klaar - het land is moegestreden
Het nieuwe kabinet wordt niet geroemd
Want buiten de begane paden treden
Wordt in de regel door Den Haag gemeden
Elan adieu, al was het eerstgenoemd
Geboortedag John O-Mill
- Gegevens
- Geschreven door John O'Mill
Op 11 januari 1915 werd John O-Mill geboren
Uit: Literary Larycook in Dutch and Double Dutch (1977); Foto IB
Het allerbeste wat er maar bestaat
- Gegevens
- Geschreven door Jan Kal
WikiMediacommons
Vertaling van 'The Best of Everything', gezongen door Frank Sinatra
Het allerbeste wat er maar bestaat
wens ik u allemaal. Ik wens u puur
het allerbeste wat er maar bestaat:
een Rembrandt aan uw eigen kamermuur,
een zeiljacht dat u bekers winnen laat,
een skateboard, soepel wendbaar en vol vuur,
een rashond die de andere verslaat,
en pups met fraaie stamboom en postuur.
Ik hoop dat u een prijs krijgt uitbetaald,
en dat u nu de blauwe band eens haalt,
en dat het goede almaar beter gaat.
Of het nu om een liedje gaat of wijn,
ik wens u – daar zult u wel achter zijn –
het allerbeste wat er maar bestaat.
Uit Jan Kal: 1000 sonnetten 1966-1996 (Nijgh & Van Ditmar, 1997)
Met dank voor de toestemming om deze vertaling hier te mogen plaatsen!
The best of everything
That's what I wish you all
The best of everything
A Rembrandt on your wall
A yacht that wins you cups
Skateboards with style and speed
Show dogs or loving pups
The pride of the pound or the pedigreed
I hope you win that prize
Pass that blue ribbon test
I hope your good keeps getting better
Till your better's best
With every wine you taste
With every song you sing
By now you may have guessed
I hope you get the best of everything
The best of everything
That is what I wish for you
The best of everything
A Rembrandt hanging on the wall
(Orchestral Interlude)
I hope you win that prize
Pass that blue ribbon test
I hope your good keeps getting better
Till your better's best
With every wine you taste
With every song you sing
By now you may have guessed
I hope you get the best of everything
'The Best of Everything', lyriek: Fred Ebb, muziek: John Kander, zang: Frank Sinatra
Treurnis en narigheid
- Gegevens
- Geschreven door Peter Knipmeijer
Schiilderij: Schip in een storm (1887) – Ivan Aivazovsky
Treurnis en narigheid
Hendrik de Zeevaarder
Lichtte het anker
En voer naar de West
Door de ontbrekende
Zonovergotenheid
Was zijn humeur
Op dag één al verpest
Goed nieuws van het ollekebollekesfront! Peter Knipmeijer is weer druk doende om een nieuwe ollekebollekebundel te vervaardigen. Hier alvast een voorproefje: ‘Treurnis en narigheid’, tevens de titel van de aankomende bundel die medio 2022 wordt verwacht.
Ollekebolleke
- Gegevens
- Geschreven door Jaap van den Born
Pixabay
Nieuw kabinet bijeen!
Eerste vergadering
Daarna de schoonmakers
Zonder gezag
Mopperend gaat na die
Stinkendhunbestdoeners
Woest parfumerend
De ploeg aan de slag
Nachtdienst
- Gegevens
- Geschreven door monnhauser
Pixabay
als een ander ligt te dromen
moet ik artsen assisteren
maar dat koester ik
om de werknacht door te komen
kan ik puur op Cassis teren
als mijn booster-prik
Wat krijgen we zoal te zien in '22
- Gegevens
- Geschreven door Remko Koplamp
Pixabay
De Lingo VIPS finale gaat van start
Twee boeren copuleren op een weiland
Met Geer en Goor op zoektocht naar de heiland
En er wordt naakt met maskers op gedart
BN’ers hengstenballen op een eiland
We zien een comebackshow met Patty Brard
VI zet welbewust ‘De Snor’ op zwart
En in De Slimste Mens wint Martien Meiland
Dit vers werd mede mogelijk gemaakt
Door wat er op tv wordt uitgebraakt
Kloostervertelling
- Gegevens
- Geschreven door Frits Criens
Pixabay
Sien, een koornon – op het rooster van verlangen warm gemaakt –
Zingt verrukt: Is pater Joost er, die hier over COVID waakt?
Tweemaal kreeg ze zijn injectie, tweemaal lachte hij haar aan
Tweemaal voelde ze affectie, tweemaal liet ze zich haast gaan
Dat was zalig, maar ook zondig, want haar kuisheid werd beproefd
Moet ze Joost dan kort en bondig, zeggen dat het zó niet hoeft?
Nee, want nu ze alle nachten, droomt hoe hij haar lief verwent
Kan ze geen minuut meer wachten, tot ze weer wordt ingeënt
Eén beeld blijft haar steeds verlokken, telkens weer iets aangedikt:
Als het koor weer is vertrokken – door de pater reeds geprikt –
Krijgt de ster van alle koorvips – zij – van Joost een boosterspuit
In haar maagdelijke voorbibs, met zijn snelle kloosterfluit
Vraagt u mij vol mededogen, hoe het afliep met de non?
Had ik dat maar overwogen, voor ik aan dit vers begon!
Een goed 2022 gewenst !!!!!!!!!!!!!!!
- Gegevens
- Geschreven door Gezienus Omvlee
Je piekert wat zo’n jaar weer brengen zal
Moet ik nu blindheid, breuk en wratten vrezen
Betaalt het ziekenfonds nog mijn prothese
Raak ik door botontkalking in verval?
Of door de alcohol aan lager wal
Met iets waarvan nooit iemand is genezen
En word ik daarvandaan dan doorverwezen
Naar ene Petrus in een aankomsthal?
In jaren ben ik meer dan middelbaar
Hoewel ik u nog steeds niet ben ontstegen
Groeit wel het risico daarop per jaar
Intussen wordt door mij nog niet gezwegen
Al haal ik soms wel zaken door elkaar
Ik wens mijzelf daarom veel heil en zegen.
Heil en zegen
- Gegevens
- Geschreven door Hans Mooi
'k Hang al het bont reclamedrukwerk
met wensen voor het nieuwe jaar
aan een lint. Zeer groot lijkt zo op afstand
de grootte van mijn vriendenschaar
met wensen voor het nieuwe jaar
aan een lint. Zeer groot lijkt zo op afstand
de grootte van mijn vriendenschaar
Jam (dubbele lobbbertang)
- Gegevens
- Geschreven door Wim Meyles
Het vrije vers begint dit jaar heerlijk zoet!
Pixabay
De abt verheerlijkte zijn kloosterjam
en vond bij mij een zeer gewillig oor.
‘Een zaligheid,’ beweerde hij met klem.
Ik zwichtte voor zijn honingzoete stem,
al stond hij wijd bekend als kletsmajoor.
Vijf potten borg ik in mijn linnen tasje.
Niet dat ik mij aan eigen domheid stoor:
ik slijt ze wel aan leden van mijn koor
of aan mijn vrienden van het motorklasje.
Uit het archief
Gerijmel van een ouder iemand
Wikimedia Commons
Gerijmel van een ouder iemand
voor Robert Lederer
Aan ’t eind van wat men ‘sixties’ heet
herken ik amper mijn planeet,
de wereld die me geestkracht gaf –
zo hield ik chaos van me af.
De gouden tijd naar mijn idee
is al zo’n zestig jaar gelee,
met badkamers riant, royaal
en bidden voor het avondmaal.
Het auto- en het vliegverkeer
is efficiënt hoor, maar niks méér;
machinerie waar ik van droom,
die werkt op waterkracht of stoom.
De knop moest om: ik ben gezwicht
voor ’t adequaat elektrisch licht,
al koester ik de trappenhuizen
waarin nog vleermuisbranders suizen.
Familiespoken uitgedreven
maar niet hun waarden opgegeven:
dat plichtsbesef van protestanten
heeft praktische en mooie kanten.
Thuis zong men samen nog van blad,
’t was schande als je schulden had –
contant betaal ik tot mijn dood:
niks op de pof en nooit in ’t rood.
’t Vertrouwde kerkboek, goud op snee,
gaat onderhand drie eeuwen mee.
Een frisse preek is goed en wel,
getorn aan liturgie: een hel.
Seks was – en zal dat altijd zijn –
het allerlokkendste geheim,
maar de kiosk was toen nog vrij
van blaadjes vol smeerpijperij.
Welsprekendheid was kunst; was norm,
gold als beschaafde omgangsvorm.
Een scheet verdraag ik beter dan
vrij vers of zo’n nouveau roman.
Ook blijf ik verre van de school
die dweept met mythe en symbool;
wat ik betracht is: literaat zijn
voor lezers die niet van de straat zijn.
Als alles mag in elke les,
wie vindt dat onderwijssucces?
Wel wijzer waren de docenten
die mij Latijn en Grieks inprentten.
De ‘generatiekloof’ – ocherm,
we doen het maar met deze term –
wiens schuld die is? Van jong én oud
die niet zijn moerstaal onderhoudt.
Maar liefde en genegenheid,
die zijn nooit in, of uit de tijd.
’k Heb trouwe vrienden, inderdaad,
met wie ik eet, met wie ik praat.
En dan zou ík vervreemd zijn? Kul!
Ik die een nieuwe rol vervul,
nog mijn draai zoek in dit huis,
voel me bij wat echt is thuis.
Doggerel by a senior citizen, W.H. Auden (1907-1973)
vertaling: Judy Elfferich
voor Robert Lederer
Aan ’t eind van wat men ‘sixties’ heet
herken ik amper mijn planeet,
de wereld die me geestkracht gaf –
zo hield ik chaos van me af.
De gouden tijd naar mijn idee
is al zo’n zestig jaar gelee,
met badkamers riant, royaal
en bidden voor het avondmaal.
Het auto- en het vliegverkeer
is efficiënt hoor, maar niks méér;
machinerie waar ik van droom,
die werkt op waterkracht of stoom.
De knop moest om: ik ben gezwicht
voor ’t adequaat elektrisch licht,
al koester ik de trappenhuizen
waarin nog vleermuisbranders suizen.
Familiespoken uitgedreven
maar niet hun waarden opgegeven:
dat plichtsbesef van protestanten
heeft praktische en mooie kanten.
Thuis zong men samen nog van blad,
’t was schande als je schulden had –
contant betaal ik tot mijn dood:
niks op de pof en nooit in ’t rood.
’t Vertrouwde kerkboek, goud op snee,
gaat onderhand drie eeuwen mee.
Een frisse preek is goed en wel,
getorn aan liturgie: een hel.
Seks was – en zal dat altijd zijn –
het allerlokkendste geheim,
maar de kiosk was toen nog vrij
van blaadjes vol smeerpijperij.
Welsprekendheid was kunst; was norm,
gold als beschaafde omgangsvorm.
Een scheet verdraag ik beter dan
vrij vers of zo’n nouveau roman.
Ook blijf ik verre van de school
die dweept met mythe en symbool;
wat ik betracht is: literaat zijn
voor lezers die niet van de straat zijn.
Als alles mag in elke les,
wie vindt dat onderwijssucces?
Wel wijzer waren de docenten
die mij Latijn en Grieks inprentten.
De ‘generatiekloof’ – ocherm,
we doen het maar met deze term –
wiens schuld die is? Van jong én oud
die niet zijn moerstaal onderhoudt.
Maar liefde en genegenheid,
die zijn nooit in, of uit de tijd.
’k Heb trouwe vrienden, inderdaad,
met wie ik eet, met wie ik praat.
En dan zou ík vervreemd zijn? Kul!
Ik die een nieuwe rol vervul,
nog mijn draai zoek in dit huis,
voel me bij wat echt is thuis.
Doggerel by a senior citizen, W.H. Auden (1907-1973)
vertaling: Judy Elfferich
Voor de originele tekst, zie bijvoorbeeld hier: