Geertruida Botje was een pinnig vals secreet.
Van haar mocht Berend nimmer met zijn boot uit varen,
ondanks het feit dat hij verknocht was aan de baren,
wat hem uit weemoed overmatig drinken deed.

Een frisse zeebries speelde nooit eens door zijn haar,
noch zag hij springende dolfijnen voor de boeg.
Zo kwijnde Berend Botje weg van jaar tot jaar
al aan de bruine toog van een Zuidlaarder kroeg.

Zijn leven, slechts gedomineerd door kwel en leed,
zo bovenmatig dat het haast niet was te dragen,
viel hem het zwaarst op zonbeschenen zomerdagen
als oostenwind met vlagen over 't water gleed.

Een frisse zeebries speelde nooit eens door zijn haar,
noch zag hij springende dolfijnen voor de boeg.
Zo kwijnde Berend Botje weg van jaar tot jaar
al aan de bruine toog van een Zuidlaarder kroeg.

Doch op een dag heeft hij zijn laarzen aangetrokken,
zijn bootje met een mast en zeiltje opgetuigd.
Bij 't keren van het tij is hij alleen vertrokken;
zijn vrouw Geertruida heeft hem zelfs niet uitgewuifd.
Hij zeilde klaar en plat voor 't lapje ongereefd
naar Mokum waar hij nu als Shantyzanger leeft.

In rook en dranklucht, steeds een neutje voor de boeg,
zingt hij zijn liedjes over botters en galjoenen
van acht uur 's avonds tot de kleine uurtjes vroeg
al aan de bruine toog in een Zeedijker kroeg.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Omweg

Omweg
Freepik
 
Het zijn de kersen in een blauwe kom.
Het is de kom die valt en breekt tot gruis.
Het zijn de scherven in een splinterbom.
Het is de bom die neerdaalt op een huis.
 
Het is de woning met een ledikant.
Het is het bed dat net werd toegedekt.
Het zijn de lakens met een rode rand.
Het is het bloed dat in een groeve lekt.
 
Het zijn de ijzeraders met pyriet.
Het is de steen waar mensen vuur uit slaan.
Het is de vonk die in je ogen schiet
En met die ogen kijk je me nu aan.
 
 
Vandaag herdenken we Gerrit Komrij 30-03-1944 – 05-07-2012
Uit: Luchtspiegelingen, Uitg. De Bezige Bij 2001