hufter
Flickr.com 
 
Een rotvloek links of rechts maar meest van voren
hij deelt ze gratis uit, de hele dag,
haalt menigeen het vel over de oren
maar denkt uitsluitend aan zijn eigen hach.
 
Zijn tonen blaast hij van de hoogste toren,
geen Air, laat staan een fugaatje van Bach.
Wat hij de wereld meestentijds laat horen
brengt ergernis en tranen, nooit een lach.
 
Hij weet hooguit de duvel te bekoren,
dat krijg je van zulk hufterig gedrag.
Niet dat het zijn gemoed iets kan verstoren,
hij vindt het best dat haast geen hond hem mag.
 
Eén ding aan hem is toch wel prijzenswaardig:
Zijn pitbull, daarvoor is hij altijd aardig.
 
Vandaag weer eens een vers van Adriaan van Dam wiens sterfdag we vandaag herdenken [20-6-1942 - 30-9-2018]
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

De tocht

Elfstedentocht2
Wikimedia Commons
 
Des winters werd het water weleens hard
Dan riepen ze van Dokkum tot Stavoren:
‘Mirakels, kiek eens oan it het gevroren’
En gingen op hun doorlopers van start
 
Omdat de tocht der tochten zou verjaren
Zaten 4 krasse knarren bij Matthijs
Nostalgisch te oreren over ijs
Hoe handig ze met transplantaties waren
 
En over kluuntapijten in een loods
En dat het dikwijls maar één dooidag scheelde
Zo sfeervol begeleid door oude beelden
Van helletochten door het land des doods
 
De grijze kop gerimpeld en gelooid
Een zachte gloed van heimwee en verlangen
Ze weigerden dat hoofd te laten hangen
Maar Driek had al voorspeld: ‘Die tocht komt nooit.’