DICHTER
 
De laan waarin we woonden
had geen eind en geen begin,
en alles wat bestond lag daar
voor altijd tussenin.
 
We kenden elke tegel, alle bomen,
begroeven schatten in de grond.
In eenendertig stappen bij elkaar,
ons zakmes sloot een bloedverbond.
 
Kunnen we nog eens teruggaan,
al is het voor één dag?
Buiten spelen, of met de racebaan,
dat groot zijn eventjes vergeten.
 
En dan blijven voor het eten,
als het van je moeder mag.
 
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

2 Ollekebollekes

Symbool       

Leve de ratio
Duidelijk taalgebruik
India koestert
Een dierbaar taboe

Dankzij een heldere
Prioriteitenkeus
Is er de heilige
Koe ook een koe

Oproep

Licht in de duisternis
Godsdienst op maat, mevrouw
Kies voor uw zekerheid
Volg onze leer

Word nu als hindoese
Wedergeboortelijk
Steeds weer herleven
Wat wilt u nog meer