Het slome stadje waar ik ben geboren,
kent in de Molenweg zijn sloomste straat.
Zelf was ik ook vrij sloom, en inderdaad:
de Molenweg, daar leek ik thuis te horen.
Maar God had kleine Robbie aangepraat,
dat in de straat een kind was uitverkoren
om ooit tot 's lands elite te behoren.
Die wetenschap genas mijn spleen probaat.
De jaren kwamen en de goden gingen,
Maar God's belofte liet zich niet verdringen.
Toen kwam Hij terug en brak de laatste halm.
Het nieuwe kabinet was aangetreden.
Daar stond hij, één der prominentste leden:
die jongen van de buren, Gerrit Zalm.
Nummer drie in de Autobiografische sonnettenwedstrijd
Zalm
- Gegevens
- Geschreven door Rob Feenstra
Uit het archief
Voetbal
Pixabay
Hij slaat een kruisje als hij weer het veld opgaat
Een stil gebed voor men weer gaat beginnen
De club die deze keer op degraderen staat
Moet zeker deze laatste wedstrijd winnen
Hij piekert nog , dan klinkt het fluitsignaal
Als spits moet hij het winnend doelpunt scoren
Een halve kans, een schot…Fenomenaal!
De club gered! Men tettert in zijn oren
Zijn dankgebed duurt slechts een ogenblik
“Dat deden wij maar knap, Heer, Gij en ik”