Ik was al veel te lang alleen
Ik voelde mij nog nooit zo slecht
Met witte mannen om mij heen
Want zij had mij vaarwel gezegd

Ik voelde mij nog nooit zo slecht
Ik heb met alles hier gegooid
Want zij had mij vaarwel gezegd
En dat verwachtte ik dus nooit

Ik heb met alles hier gegooid
Totdat de dokter zei "Neem mee!"
En dat verwachtte ik dus nooit
Want verder was ik toch oké?

Totdat de dokter zei "Neem mee!"
Was ik me van geen kwaad bewust
Want verder was ik toch oké?
Ik had alleen gebrek aan rust

Was ik me van geen kwaad bewust
Toen men mij in een dwangbuis smeet?
Ik had alleen gebrek aan rust
Ofschoon ik dingen niet meer weet

Toen men mij in een dwangbuis smeet,
De witte mannen om mij heen
Ofschoon ik dingen niet meet weet,
Ik was al veel te lang alleen

Lees ook dit artikel.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Weerkeer



Dit is de bodem waar ik werd geboren.
De stad, het huis, de plank die ritmisch kraakt
klinkt als een juichend startschot in m'n oren:
dit is de kamer waar ik werd gemaakt.

Ver uit den vreemde tot u weergekomen
zie ik de nieuwbouw rond uw oude hart.
men heeft de weegbree weten in te tomen;
het slingerpad, tesaam zijn wij verstard.

Maar 't Paterswoldse meer blinkt even klaar, en
'k zie bootjes en bistrootjes langs de kant.
Straks mag ik met het busje mee naar Haren
naar middageten, krant en kamerplant.

Dit is mijn land, hier ben ik kind geweest,
door hang naar water had ik het verlaten.
Verpaupering woedt nu in vele straten
maar in mijn uitgebluste geest het meest.


Naar W. Brandt
Lees meer...