De zon schijnt en het is november
weer keert de warmte en zij schraagt
het hart dat steels, maar steeds ontremder
om langverloren vreugde vraagt.
En in de duinen, uitgelaten,
liep ik met mijn ogen dicht;
huiswaarts scheen er uit de straten
zongekleurd namiddaglicht.
Laat de jaren nu maar komen,
er is allengs geen onderscheid
meer tussen onuitspreekbare dromen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Onnodig zijn de prille wegen
om te ontkomen aan de tijd;
Altijd gelukkig, altijd zegen,
Altijd dit stille hart, altijd
Weerkeer
- Gegevens
- Geschreven door Michiel van der Vliet
Uit het archief
Dag zomer
die warmte ben je straks weer zo vergeten
dan ga je rillend, kleumend over straat
de regen stort met bakken waar je staat
van herfst en winter zul je maanden weten
maar schaatspret ga je in geen jaren krijgen
de winters zijn weer net niet koud genoeg
je hebt alleen ellende voor de boeg
jou rest dan nog tv en mokkend zwijgen
het is niet anders, draag je lot maar fier
of pak een voorraad jajem dan wel bier
je mag van mij de hele winter drinken
zelf ga ik weer zes maanden naar de tropen
en heerlijk in de zon langs stranden lopen
misschien zal ik een keertje op je klinken