BONO, YOKO & JOHN
Bono botst op Yoko’s lof voor John. Hoor:
“’Rock ’n Roll’ kotst trots”, schoolt Bono. ’Zocht
Bono’, vorst Yoko, ‘John voor rot…?!’ ”Proost!” Bocht
stroomt. Bono's toost port op tot door-
dronk. Toch, vlot schopt Yoko ’t rotjoch.
Bono’s woord stopt. Yoko’s toorn noodt
nor-tocht: voor ’n poos, Yoko bromt. Dood,
Bono noopt tot doloroso slot. Och,
Yoko’s pols, broos, nog poogt los…nop.
Stroopmoord op Bono…dom. Onttroond,
Yoko rot. Mocht boktor noch worm, doch loont
zo’n doodswond door goor vocht, brood; strop.
Yoko, dol, hoort Bono nog: “Johns doorwrocht solo
rondo loopt, grosso modo, krom! Ho! No! YOLO!”
Monovocaal sonnet
- Gegevens
- Geschreven door Ditmar Bakker
Uit het archief
Tussentijds dipje
Pixabay
Niet leuk meer om nog versjes te verzinnen
De wereld is verward in trieste staat
Men hoort de hele dag hoe slecht het gaat
Wie goed wil wordt vermoord de schurken winnen
Hier vecht men om de vorm van kabinetten
Om extra heel of half parlementair
Gedoogd of niet de toon is ordinair
De voet vooral gebruikt om dwars te zetten
De kamer ingenomen door malloten
Afkomstig uit de pofferkermiskraam
Zo dom dat ik me plaatsvervangend schaam
Bij voorkeur amper onderwijs genoten
Zo'n Plasterk niet van ijdelheid gespeend
Komt na zijn flopformatie even klikken
Om het gewonde ego schoon te likken
Want Omtzigt had zijn 'dienstauto geleend'
Die deed het weer om stiekem te gaan lekken
Dat wordt dan opgeklopt warm geserveerd
En over alle zenders uitgesmeerd
Om hapklaar in uw leunstoel weg te snacken
Een volk volkomen in zichzelf gekeerd
Alsof de Rus niet rammelt aan de poorten
Hermetisch in haar bubbels, sekten, soorten
Vervuld van wat het eigen hart begeert
We sukkelen genoegelijk en fijn
In eigenwaan van weekend naar vakantie
In vrede en met levenslang garantie
Onnozel naar de rand van het ravijn