De Nederlandse dorpen lijken soms een grap:
bijvoorbeeld Zwarte Haan of Zwarte Ruiter, Buil,
of Raar, of Vuilendam, of Vuile Riete, Vuil-
pan, Monster, Belgenhoek, Lakei of Scheveklap.
Je komt in Nederland soms rare namen tegen,
o land van mest en mist, van vuile koude regen.

O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,
o Bartje, Ketelbinkie, Sjaalman, Frits van Egters,
o brug bij Bommel, oude rietenmattenvlechters,
o spruitjes. Nederland, jij bent mijn kampioen en
des avonds komt een ieder immer ongelegen,
o land van mest en mist, van vuile koude regen.

Het is hier waarlijk alle dagen altijd zo’n
geweldig toffe boel, vol met gezelligheid,
een land van koeien, varkens, Brahman zonder meid,
van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn.
Mijn lege hart, verloren zijn de prille wegen,
o land van mest en mist, van vuile koude regen.

Prins Bernhard hield van Neerlands trots: van frikandellen,
en ook de Candy liet hem flink zijn hart versnellen,
al wordt dit door de RVD geheel verzwegen,
o land van mest en mist, van vuile koude regen.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Rondeel voor een kater

kater
Flickr.com
 
Zijn kruis is licht en toch zo zwaar
zijn dierb’re last is hem ontsneden
Men weet niet wat hij heeft geleden
of men verbergt het voor elkaar
‘Hij weet niet wat hij mist, nietwaar?
Hij is gezet en dus tevreden’
Zijn kruis is licht en toch zo zwaar:
zijn dierb’re last is hem ontsneden
Hij laat zijn sporen hier en daar,
maar word door ‘t krols gebroed gemeden,
men noemt hem ‘theemuts’ zonder reden,
jawel, hij is er mooi mee klaar:
zijn kruis is licht en toch zo zwaar.
 
Ter nagedachtenis aan: Willem Wilmink 25-10-1936 – 02-08-2003
Uit: Verzamelde liedjes en gedichten, Bert Bakker 2004