Net schoot me nog zo’n regeltje te binnen
“Er groeit een roosje in het veenmoeras”
Wat wordt het? Een sonnet met veertien zinnen?
Tot nu toe loopt het aardig in de pas
Een veenmoeras, welja
Het moet niet gekker worden
Op die manier kan iedereen wel
Zeggen dat ie dichter is
Dit vers begint al ergens op te lijken
Maar schijn bedriegt: het roosje staat voor lul
De prullenmand zit vol met dit soort verzen
Net schoot me nog zo’n regeltje te binnen
Uit het archief
Schilderij (Pi-sonnet)
Zijn moeder vroeg, als Jan naar zolder rende,
of hij de schuilplaats van de Rembrandt kende.
Na zestig jaar vond hij het ding alsnog.
Waar had dat doek nou al die tijd gelegen?
Hoe was het mogelijk! Er school dus toch
een kern van waarheid in de huislegende.
Geen Rembrandt trof hij aan in moeders bende,
maar dit was zonder twijfel een Van Gogh.
Wat kwam dat doek na al die tijd gelegen!
Soms heb je dat, dan zit het jaren tegen,
in werk en vrije tijd, in liefde en spel.
Zijn fladderleven werd nu meer gedegen.
De prijs van kunst was torenhoog gestegen
en dus ging hij verkopen en wel snel.
(Dit is mijn jaarlijkse pi-sonnet, omdat het vandaag pi-dag is.)