Wie wil er niet in beeld met van ’t Hek In actie tegen helpdeskterroristen Die – of wij dat niet al veel langer wisten – Aan stroppen trekken om uw bange nek.
Men krijgt een geinig photoshoot moment Politici staan lachend om hem heen Maar laten Youp straks moederziel alleen Als blijkt: ze zijn gepiepeld door die vent.
Er wordt altijd gekonkeld en gedraaid Alleen: wie wordt door wie ook weer genaaid?
Clotho heeft haar draad gesponnen van je moeder's navelstreng In de grote boze wereld, ook al ben je klaar, best eng Jij doet dan je ogen open, ziet het eerste levenslicht Achter je nog vaag de haven, die verdwijnt uit het gezicht
Lachésis had reeds gemeten, wist hoe lang jouw draad zou zijn Welke bochten, welke kronkels, welke blijdschap welke pijn Langs het pad gelegen waren, door het lot voor jou bereid Nu eens blijdschap, dan verdriet, geloof, hoop, liefde op zijn tijd
Atropos was het tenslotte, die jouw draad dan heel kordaat En voor altijd door zou knippen, waarna jij niet meer bestaat
Wie door nagelaten oeuvre, als hij zelf is heengegaan Anderen nog blijft beroeren, heeft het beregoed geDaan