Hun wensdroom op het randje van de dood:
nog één keer voor het hart het gaat begeven
ontvangen worden in haar warme schoot.
De strijd brandt los: wie zal het eerste sneven,
De heer Van Driel uit flat “De levensbron”
of Jan de Waal van “Oerknal” nummer 7…
Van Driel stemt zijn gitaar bij het balkon
– waar zij in steunbikini ligt te lonken –
en zingt met een gebarsten bariton.
De Waal heeft reeds champagne ingeschonken,
hij voert de gouden dame langzaam dronken.
Zij was een vrouw van alle markten thuis
en schreef sonnetten of een kundig vers.
Haar vrije werk ontlokte veel gekners
want menigeen vond dat gepruts; een kruis!
Zij leed niet onder de gelaagde toon
van de kritieken op haar groot talent.
Ze had een missie -zij was géén scribent
om maar te zwijgen van een epigoon-
dus rijmde voort, vergat om af te remmen
en telde schaapjes in haar bed, en voeten.
Het vaste van de vorm ging haar beklemmen.
Ze schreef zich vrij van het verheven moeten.
Haar vingers kleefden aan de plaatsingsknop
maar zij bedacht zich, deed alleen de groeten.
Schaduwvers op het gedicht "Meester" van Rudy Menthère.