Ooit koop ik die elektrische gitaar
waar ik nu al een hele tijd voor spaar.
Uitsluitend geld vraag ik als ik verjaar.
Door alle voorpret is het geen bezwaar
dat het lang duurt voor ik het geld vergaar,
want op een mooie dag ben ik echt klaar.
Ja, deze dagdroom hield ik lang voor waar

maar nu ’k de prijs van gas en licht ontwaar
blijkt heel mijn uitgekiende plan onklaar,
uiteengespat gelijk een klapsigaar.
De vreselijke waarheid valt mij zwaar:
dat geld verkrijg ik in geen honderd jaar.
Ik denk dat ik mezelf gedoe bespaar
als ik nu overstap op luchtgitaar.