je kent het vast, je hoort dat liedje weer
de plaat die je herinnering laat leven
je staat weer in de aula, toen die keer

het zijn de schelle tonen van zo-even
de zanger die je hebt geadoreerd
zijn tekst lijkt wederom voor jou geschreven

je had Marleen het hele jaar begeerd
en op een fuif had jij de stap genomen
ze prees je puike haar, het liep gesmeerd

je kunt haar hese woorden nog steeds dromen
ze vond je echt te gek maar toch te jong
je voelt opnieuw dezelfde woede komen

ze gilde toen je op een tafel sprong
en krijg toch allemaal de klere zong