Wat een rotweer is het buiten!
Ik ga nergens meer naar toe.
Regen klettert op de ruiten.
Zal ik de gordijnen sluiten?
Ik ben al die grauwheid moe.

Dag Opa, ik heb iets van mama gekregen:
twee lichtroze laarzen; ze zijn voor het kamp.
Ze hebben een week in de gangkast gelegen.
Nu mag ik ze aan doen, want nu is er regen
met heel grote plassen, waar ik hard in stamp.

Meisje, meisje, wat een mooie!
Opa wil ook wel zo’n paar.
Opa heeft nog ouwe rooie
die hij bijna weg wou gooien.
Wij gaan stampen met elkaar.

Heel leuk, Niels! Een gezellig gedichtje dat tijdloos is.

Groeten,
Riet

Een nieuwe kant van Niels..Annie M.G. Blomberg
Heel erg leuk!

hartelijks, Niek

Allereerst dank voor de vriendelijke woorden en de bedankjes,

Dit gedicht is geschreven naar aanleiding van de discussie Ritme met afwisseling in metrum.
Een verschillend metrum wordt hier gebruikt om personen te kenschetsen. Uitgangspunten:
- drielettergrepige versvoeten huppelen meer dan tweelettergrepige,
- een opmaat geeft nog een extra huppeltje.
Dus is een norse oude man een trocheus en een vrolijk klein meisje een amfibrachys.

Misschien is het wel aardig om te kijken naar een blank vers uit februari 2015, dat ik voor de gelegenheid op dit forum heb geplaatst: Voetstappen in de sneeuw.
Hier heb ik totale andere beslissingen genomen bij de 4 stemmen. Het spelende kind is bijvoorbeeld trocheus.

Dag redactie, ik had het even gemist, maar in het Almelose maakt Bart mij attent op de plaatsing op de voorpagina. Hartelijk dank daarvoor.

Terecht op de voorpagina, Niels.