Oom Blob, een bout rimé op ‘De Blob’,

De blob , uit de serie ‘God schiep’, een gezamenlijk uitgevoerde actie van hvv-forumleden. Eerst het origineel, daarna het Bout rimé.


Toen raakte Gods ideeënstroom, zo zoetjes aan, eens op
En schiep Hij als Zijn laatste dier, je raadt het al, de blob
'Ik maak', dacht Hij, 'iets, net als Adam, van een klodder klei'
Maar werd door Eva afgeleid en was er niet goed bij

‘Dat vrouwtje, mwah, is naar mijn zin van voren nogal plat
Die werk ik heus nog bij en af, straks in mijn modderbad’
‘Maar allereerst nu blob’, sprak God, een tikkeltje bekoeld
Want blob was blob nog niet, zoals oorspronkelijk bedoeld

Zo stond zijn neus in het begin dus achter op zijn kruin
En stonden beide ogen nog een ietsiepietsie schuin
‘Een klodder hier, een klodder daar en zie het resultaat:
Het is misschien wat droevig, maar hij hoeft niet over straat’

‘En geef je hem een brilletje en ook een paar bretels
Dan krijgt zo’n pafferig figuur zowaar iets heel rebels’


Oudoom Blob

Ik zocht laatst op een zondag al mijn fotoalbums op
En vond zowaar een foto van mijn liefste oudoom Blob
Oom Blob die was getrokken uit de zware Friese klei
Zijn uiterlijk dat paste daar verwonderlijk goed bij.

Met schoenen maatje ‘roeiboot’ en zijn uitspraak nogal plat
Het liefst verblijvend mét zijn varkens in het modderbad
Helaas was zijn relatie met de buurt ietwat bekoeld
Want, zeiden zij, het modderbad is niet voor Blob bedoeld

Een grote kale kop maar met een petje op zijn kruin
Marcherend in een houding die werd aangeduid als ‘schuin ‘
Dat had dan uiteraard een wat voorspelbaar resultaat
zijn tochten kwamen steevast uit in een publieke straat

Zijn broek te kort en op zijn billen dansten zijn bretels
Want zo was Blob ook nog een keer, heel onverwacht rebels

Cool en vet, Bas, je bout rimé!
De originele versie kende ik niet.
Met veel plezier de beide gedichten gelezen!

Drie kleinigheden:
M.i. moet tekort in de een na laatste zin te kort zijn.
In strofe 2
Met schoenen maatje ‘roeiboot’ en zijn uitspraak nogal plat
Het liefst verblijvend mét zijn varkens in het modderbad
Daardoor was zijn relatie met de buurt ietwat bekoeld
vind ik "Daardoor" qua zinsconstructie niet goed aansluiten bij de twee voorgaande zinnen.
Dat kan beter weg, en dan een ander woord vanwege de zeven voeten invoegen, bijvoorbeeld "de eigen buurt".
Regel 12 tenslotte: het is steevast. Dat woord heb ik bijna met Boekelose afschuw gelezen.

Maar het zijn peanuts. Op een haar na een gaaf gedicht, Bas!

Inge dank.
tekort / te kort, je hebt gelijk. Ik heb het veranderd.

Dat modderbad is de oorzaak van de bekoelde relatie. Het komt ‘daardoor’. Daar wil ik wel uitleg over hebben.

STEEvast is uiteraard juist, maar ‘eindigden’ is al een verkeerd woord.
Daarbij komt dat het lidwoord ‘een ‘ ook al metrisch niet juist is.
Zijn tochten eindigden steevast in een ‘publieke’ straat

Ik wacht nog even af of iemand bereidt is deze zin te verdedigen.

Als ik het eerlijk mag zeggen, Bas, vind ik jouw versie leuker dan het origineel. Ik hik alleen een beetje aan tegen zin 4:
En met z’n uiterlijk daar paste oudoom Blob goed bij
Ik begrijp wat je bedoelt, maar de zin wil niet lekker lopen. Misschien moet je daar nog eens naar kijken.

Frans , dank, en aangepast.

M.b.t. "daardoor", Bas, het woord "met" heeft in mijn optiek al de functie van "daardoor".
Als je dat door "door" vervangt, zie je dan wat ik bedoel?

Regel 12, iets als: zijn tochten kwamen steevast uit in rosachtige straat?

Dit loopt een stuk beter. Als je nu alleen nog "die" in dezelfde regel verandert in "dat" (want uiterlijk is onzijdig), dan zijn we er helemaal. (Het spijt me, ik ben nu eenmaal een taalfreak!)

Ja Frans, “die” gebruiken waar “dat” zou moeten en omgekeerd.
Het is het nieuwe Nederlands, zo lijkt het wel, wanneer ik bv ook de
TV-journaals van de afgelopen week de revue laat passeren.

Bas, Inge. Eén opmerking over die regel 12.
Ik ben het (uiteraard) eens dat “steevast” hier uit de toon valt.
Maar ik zie dat vermijden van “een” op een beklemtoonde plaats echt
als een ietwat overdreven allergische reactie op het hier vereiste metrum.
Van mij mag daarom de suggestie van Inge:
“zijn tochten kwamen steevast uit in rosachtige straat”
uiteindelijk toch weer teruggebracht tot:
“zijn tochten kwamen steevast uit in een publieke straat” o.i.d.
Klinkt goed, hobbelt niet en heeft m.i. juist door dat z.g. “afwijkende”
‘een’ net het goede ritme.

Inderdaad Remko: het nieuwe "Nederlands" maakt snel furore.
Bij een zevenvoetig vers is enige souplesse qua metrum haast onvermijdelijk en misschien wel noodzakelijk wil je niet een overbraaf breiwerk maken.
Zo'n rijkvoetig vers hobbelt sowieso al door de noodzakelijke opvulwoorden.
Dan liever een minder saillante antimetrie dan die in "een" of "de".
Overigens streef ik ernaar mijn commentaar enigszins aan te passen aan de maker van een gedicht: wie precisie nastreeft, krijgt flink zoute slakken.

Waarde mede dichters, hartelijk dank voor alle reacties, ook de zoute, want dat hoort er bij. Ik heb diverse verbeteringen aangebracht, en met graagte de suggestie van Remko geaccepteerd. Het moet nu helemaal goed zijn.

Wat mij betreft kan het naar de voorpagina!

Ik vind dat dit gedicht op de voorpagina hóórt!

Hoe komt de Redactie aan die foto van mijn oudoom Blob???

Jij boft maar met zo'n oom, Bas!

In feite is het een zeer licht met Photoshop bewerkt portret van je Bas, dat we in ons archief vonden.

Mijn haar zit anders, maar voor de rest.....

Het was natuurlijk een jeugdfoto van je, Bas.

Welgefeliciteerd, Bas!

All animals are equal? Volgens de Britse Ugly Preservation Society is dat niet het geval. Het initiatief vindt dat 'lelijke' dieren die uitgeroeid dreigen te worden, te weinig in de belangstelling staan en organiseerde daarom een verkiezing van het lelijkste dier. Winnaar was met meer dan tienduizend stemmen de Blobvis.
(nrc.nl)

uglyanimalsoc.com/

Ha Judy,
Meestal vind ik dieren mooier dan mensen, maar niet bij oom Blob...