Alleen maar woorden laat ik u hier kijken.
Voortaan zal ik niet meer in plaatjes spreken,
bevreesd dat men hiermee de draak zal steken,
hoewel ik nu geen mens meer zal bereiken.

Ik weet dat velen vanaf nu gaan wenen,
maar ach, ik heb beslist een dikke huid.
Mijn hart is ook al danig aan 't verstenen,
dus wat u vindt, dat maakt me toch niks uit.

Veel mooie verzen heb ik al geschreven,
van plaatjes ben ik nu dus ver gebleven.
En grieft u dat? Ik kan er niks om geven:
Woorden zijn het enige.

Met excuses aan Leo Vroman voor het misbruiken van de eerste drie strofes van zijn prachtige gedicht "Voor wie dit leest".
Gelieve geen uiting van mening in dit vers aan te treffen.

Ik tap dus uit een ander vaatje:
Met verzen sec heb ik niet veel
Al lezend denk ik enkel: naatje
Die kunnen echt niet zonder plaatje
Dat geldt zelfs voor het merendeel