Welkom, Gasten
Gebruikersnaam: Wachtwoord: Onthoud mij

Onderwerp: Een handje liefde

Een handje liefde 14 feb 2016 23:06 #1

Denkend aan mijn eerste Valentijntje.......

je hakken draaien in het zand
de aarde vlakken met je hand
de mooiste stuiters groot en glad
die hield je tot je niets meer had

hun namen; lodder, uk, piraat
kometen rollend over straat
ik voelde wie verliezen zou
want meestal was de pot voor jou

rabarberogen stralend licht
je zandige hand naar mij gericht
waarin de schoonste koningsbonk
die jij me voor een kusje schonk


Laatst bewerkt: 25 feb 2016 16:56 door Hanny van Alphen.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Een handje liefde 16 feb 2016 12:00 #2

  • Ditmar Bakker
  • Ditmar Bakker's Profielfoto
  • Offline
  • Forumgod
  • Berichten: 812
  • Ontvangen bedankjes 135
Ha Hanny;

Een leuk versje. Ik vind het mooie beelden, vooral de rabarberogen (Daan Doesborgh maakte ooit furore op slams met "Ik ben een man van rabarber"...ik vind dat jij een treffender beeld oproept) en de kometen rollend over straat.

Het enige dat ik jammer vind is het gebruik van vrouwelijk rijm waar de rest van het vers mannelijk rijm gebruikt--dat vind ik meest wat onevenwichtig klinken, vooral wanneer het gepaard rijm betreft.

Niemand is over de 'zandige hand' gevallen, en ik doe dat ook niet ;) want vind dat het zand/handpaar het metrisch in orde maakt. Alleen regels 3 en 4, daar zou ik nog even over nadenken. In "geschat op waarde zonder centen" vind ik de 'zonder centen' niet zo mooi, ik denk dat je het idee van deze regels mooier brengen kan. Bedoel je dat de kinderen het op waarde schatten, terwijl ze geen cent bezitten/geen notie hebben van geld?
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Een handje liefde 16 feb 2016 19:30 #3

Dank je Ditmar,

Vrouwelijk rijm....daar ontkom ik niet aan wanneer ik die geluksmomenten erin wil houden, en dat wil ik graag.

Kleine kinderen hebben inderdaad geen notie van geld en toentertijd bezat je ook geen stuiver. Maar iets op waarde schatten kunnen ze wel, Ik weet de waarde niet meer precies maar je 'betaalde' een x aantal knikkers voor een stuiter en een bonk kostte je vaak heel wat ukkies en/of uitjes. Er kwam geen cent aan te pas, vandaar.

Kleine sjacheraars had je toen ook al, die vroegen veel te veel en dan ging je ruilen met iemand anders.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Een handje liefde 22 feb 2016 21:22 #4

  • Niels Blomberg
  • Niels Blomberg's Profielfoto
  • Offline
  • Forumgod
  • Schoonschrijver
  • Berichten: 2433
  • Ontvangen bedankjes 1877
Hanny van Alphen schreef :
Vrouwelijk rijm....daar ontkom ik niet aan wanneer ik die geluksmomenten erin wil houden, en dat wil ik graag.
Ditmar heeft een punt. Meervoud lijkt me niet strikt noodzakelijk, dus het rijmpaar geluksmoment/cent zou moeten werken
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Een handje liefde 25 feb 2016 16:55 #5

Niels en Ditmar,

Na lang turen en herschrijven heb ik de twee regels met vrouwelijk rijm - op jullie advies - dan toch vervangen door mannelijk rijm. Helaas moesten daarvoor de geluksmomenten wijken.

De regels waren:

een kuiltje vol geluksmomenten
geschat op waarde zonder centen.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Een handje liefde 25 feb 2016 18:43 #6

die hield je tot je niets meer had?
Hoe kan dat?

Ik vond je vorige versie mooier. Het vrouwelijk rijm stoorde mij totaal niet.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Een handje liefde 25 feb 2016 20:08 #7

Haha Hendrikje...en ik maar ploeteren op mannelijk rijm.

die hield je tot je niets meer had

Je mooiste stuiters werden pas ingezet als al je andere knikkers op waren. Verloren!
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
Bedankt door: Hendrikje de Koning

Een handje liefde 27 feb 2016 13:57 #8

  • Ditmar Bakker
  • Ditmar Bakker's Profielfoto
  • Offline
  • Forumgod
  • Berichten: 812
  • Ontvangen bedankjes 135
Ik vind het zo toch een evenwichtiger geheel Hanny ;-)
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
Bedankt door: Hanny van Alphen
Tijd voor maken pagina: 0.192 seconden

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Gerijmel van een ouder iemand

88px W. H. Auden 1956 press photo
Wikimedia Commons
 
 
Gerijmel van een ouder iemand 
                     voor Robert Lederer
 
Aan ’t eind van wat men ‘sixties’ heet
herken ik amper mijn planeet,
de wereld die me geestkracht gaf –
zo hield ik chaos van me af.
 
De gouden tijd naar mijn idee
is al zo’n zestig jaar gelee,
met badkamers riant, royaal
en bidden voor het avondmaal.
 
Het auto- en het vliegverkeer
is efficiënt hoor, maar niks méér;
machinerie waar ik van droom,
die werkt op waterkracht of stoom.
 
De knop moest om: ik ben gezwicht
voor ’t adequaat elektrisch licht,
al koester ik de trappenhuizen
waarin nog vleermuisbranders suizen.
 
Familiespoken uitgedreven
maar niet hun waarden opgegeven:
dat plichtsbesef van protestanten
heeft praktische en mooie kanten.
 
Thuis zong men samen nog van blad,
’t was schande als je schulden had –
contant betaal ik tot mijn dood:
niks op de pof en nooit in ’t rood.
 
’t Vertrouwde kerkboek, goud op snee,
gaat onderhand drie eeuwen mee.
Een frisse preek is goed en wel,
getorn aan liturgie: een hel.
 
Seks was – en zal dat altijd zijn –
het allerlokkendste geheim,
maar de kiosk was toen nog vrij
van blaadjes vol smeerpijperij.
 
Welsprekendheid was kunst; was norm,
gold als beschaafde omgangsvorm.
Een scheet verdraag ik beter dan
vrij vers of zo’n nouveau roman.
 
Ook blijf ik verre van de school
die dweept met mythe en symbool;
wat ik betracht is: literaat zijn
voor lezers die niet van de straat zijn.
 
Als alles mag in elke les,
wie vindt dat onderwijssucces?
Wel wijzer waren de docenten
die mij Latijn en Grieks inprentten.
 
De ‘generatiekloof’ – ocherm,
we doen het maar met deze term –
wiens schuld die is? Van jong én oud
die niet zijn moerstaal onderhoudt.
 
Maar liefde en genegenheid,
die zijn nooit in, of uit de tijd.
’k Heb trouwe vrienden, inderdaad,
met wie ik eet, met wie ik praat.
 
En dan zou ík vervreemd zijn? Kul!
Ik die een nieuwe rol vervul,
nog mijn draai zoek in dit huis,
voel me bij wat echt is thuis.
 
Doggerel by a senior citizen, W.H. Auden (1907-1973)
vertaling: Judy Elfferich
 
Voor de originele tekst, zie bijvoorbeeld hier: