Bij de dood van Anita Ekberg

Als ik mijn ogen sluit zie ik de beelden
Van hoe ze dansend in de Trevi stond
Haar mooie lijf, haar haren lang en blond
En hoe ze daar met Mastroianni speelde

Een scène was het die mij nooit verveelde
Als ik haar ogen zag, haar zwoele mond
En zeker ook haar borsten, vol en rond
Dan droomde ik dat ik haar even streelde

Die droom zal niet meer in vervulling gaan
Al blijf ik munten gooien in het water
Ik zal met haar nooit in de Trevi staan

Ik denk aan haar en hoor fonteingeklater
La Dolce Vita is voor haar gedaan
Dus voor Anita wordt het nooit meer later