Denkend aan Holland
zie ik vanaf nu voortaan
40 stille zwarte wagens
plechtig door het laagland gaan
over wegen

en rivieren
in dat groene weidse land
door een laan vol populieren
mensen zwijgend langs de kant
ieder in zichzelf verzonken
met een scherf van het verdriet
met de woede en de beelden
uit dat onbekend gebied

 

40 stille zwarte wagens
en een vreemde warme trots
die ik voor dit land nooit voelde
maar die mij doorstroomde plots
Bij de eerste kist, die stappen
Uit de macht van het gespuis
Hoor ons treurig moedig klappen
Holland brengt zijn doden thuis.