Cees

Ik staar verbijsterd naar mijn boekenkast
Verdomme Cees, dat was de afspraak niet
Ik zou als eerste gaan en jij zou erven

Geen rede aan mijn graf van jou, geen lied
En iemand anders zal de boel verwerven
Het was dus mooi voor niks, dat testament

Nu alles instort peins ik  bij je sterven:
‘Het gaat nooit om de vorm, maar om de vent’
Terwijl nóg een gedachte mij verrast:

Wel gek, je was geen vadertype Cees
Waarom voel ik mij toch opeens een wees?