In januari vroor het in mijn tenen.
In februari deed mijn oogkas pijn.
In maart verscheen er uitslag op mijn benen.
April bleek voor mijn oor niet best te zijn.
In mei begon mijn ellenboog te jeuken.
In juni voelde ik mijn ruggengraat.
In juli gleed ik uit in onze keuken.
Augustus was een ramp voor mijn prostaat.
September zorgde voor verzwakte darmen.
Oktober deed mijn middenrif geen goed.
November bracht een schram op beide armen.
December was een maand vol pus en bloed.

Nu ben ik niet van nodeloze reuring,
maar wachtte mij sinds lange tijd een keuring.
De dokter zei meteen bij binnentreden:
"Dat is zo al met al een jaar geleden."