Omdat mijn kikkers (die met dit weer helemaal in hun element zijn)me met hun gekwaak uit de slaap houden, hier nog een ollekebolleke voor jou Ben:

Bloeddrukverhogendheid?
Let op het peilglas Ben
Sla met die bijl
Niet zo wild om je heen

Dat is niet goed voor je
Hematocrietwaarde
Zeg het met bloemen
En glimlach sereen

Aan Leonora,

Ik wil je 'bloeddrukverhogendheid' steunen in ruil voor mijn loodsmannetje.
Gr. Bas

Mooie interventies Niels, die ollekebollekes, en wijze woorden bovendien.

Iedereen mag kritisch zijn op de gedichten die ik op deze site laat zetten, daar heb ik geen enkel probleem mee. Als het over de technische uitvoering van een gedicht gaat, kan ik met zakelijke argumenten op die kritiek ingaan. Iedereen mag mijn bijdragen mooi of lelijk vinden. Maar als het over esthetische waardering gaat, is die kritiek subjectief. Een discussie daarover verzandt al snel in een welles-nietes. Dat heeft dus weinig zin over kwesties die puur over mooi of lelijk gaan te discussiëren.

Ben vindt mijn zeslettergreepwoorden gekunsteld en gezocht. Zijn goed recht, ikzelf vind ze voor een gelegenheidsollekebolleke beslist acceptabel. Maar Ben doet meer: hij laat me zeslettergreepwoorden macrameeën en hij weet verdomd goed, gezien de leeftijd die zijn foto suggereert, dat dit een neerbuigende kwalificatie is, omdat ze verwijst naar een activiteit die in de jaren ’70 met veel kunstzinnig blabla vooral werd beoefend door zichzelf creatief noemende luxehuisvrouwen die niemand echt serieus nam. Als ik tegen die vergelijking ageer, is dat dus niet omdat ik geen kritiek op mijn gedichten kan velen, maar omdat ik als vrouw niet in de hoek van de macrameesters gezet wens te worden. Tegen deze achtergrond komt de slotopmerking van Bens laatste bericht ‘… ga ik nu afdrogen en twee overhemden strijken,’ op mij nog eens extra provocerend over. Waarom Ben, waarom ben je zo boos op mij? Welk ‘koekje van eigen deeg’ wil je me zo graag serveren?

Groetjes aan allen,
Leonora

Iemand die tussen alle regels zoveel nieuwe tekst ontwaart moet aan dit onvolprezen weblog wel dubbel zoveel plezier beleven! De intens zure toon van Leonora Schreurs lijkt me dus niet op z'n plaats.

Een vrouw die me ooit heeft aangeboden mijn nek te masseren zal ik niet gauw zuur noemen.
Ieder vogeltje zingt zoals hij gebekt is.
Wel ben ik verdrietig over je verregaande seksisme Leonora.
Ik zei al; het waren niet alleen in spreien gehulde vrouwtjes die macrameeden, in worteldoekjassen gehulde mannetjes deden even driftig mee. Het aantal kilometers touw dat door mannen rolpatroondoorbrekend is verwerkt tot nutteloze zaken overtreft verre het door Michiel de Ruyter aan het grote wiel gedraaide.
En is al dat rolpatroondoorbreken nu voor niets geweest door er weer een typische vrouwenhobby van te maken?
Dat is wel zuur.
Als Ben i.p.v. koekje van eigen deeg ‘Wie kaatst moet de bal verwachten’ had gebruikt had je waarschijnlijk minder heftig gereageerd en het minder persoonlijk opgevat en je weet zelf ook wel hoe woorden op een forum niet op een goudschaaltje moeten worden gewogen omdat je de gezichtsmimiek en zo mist.
Zeker niet met dit weer.
De enige die wat zuur mag kijken ben ik, want ik geloof dat je alweer mijn naam verkeerd hebt, zodat ik net verbitterd naar mijn lievelingskikker geschopt heb (met dit weer mogen ze uit hun bakken vrij rondspringen) die verbaasd reageerde, dat is hij niet gewend.
Hij keek nogal zuur.

Ja, Kees, oprechte excuses dat ik me alweer vergaloppeer met je naam.

Groetjes, Leonora.

Beste Leonora,

Nu ik dan toch per abuis ben genoemd, wil ik toch ook mijn bijdrage geven in deze slepende discussie.

Om te beginnen vind ik dat de opmerkingen van Ben allen passend zijn voor het Vrije Vers. "In elkaar gemacrameed" vind ik een beeldende manier om te zeggen dat met veel inspanning iets onogenlijks is gewrocht. Al je bezwaren aangaande leeftijd, sekse en tijdgeest vind ik niet aan de orde.

Je verdediging was dat het technisch klopte, maar het ging juist om Ben's schoonheidsbeleving. Natuurlijk is die subjectief, maar daarom nog niet minder belangrijk. Je mag toch hopen dat op het Vrije Vers gedichten worden geplaatst die voldoen aan de eisen van het bijbehorende genre. (Jouw bewaking daarvan verdient slechts lof.)

Daarnaast gaat het ook om dat de inhoud natuurlijk over komt. Hoe stingenter de eisen, hoe groter de kans is dat er gekunstelde constructies ontstaan. Natuurlijk heeft de dichter geworsteld met rijm-, metrum- en andere dwang, maar het eindproduct moet desalniettemin ogen alsof het probleemloos uit de pen gevloeid is.
Oftewel, ik vind dat kritiek op gekunsteldheid best mag worden gegeven, nee, dat deze dient te worden gegeven.

Groeten,
Niels

Ik sluit me aan bij de woorden van Niels.

Als om mijn betoog kracht bij te zetten, geeft Jaap van den Born aan hoe het niet moet.

Een paar jaar geleden riepen bezoekende hooligans in de Arena "Sylvie is de hoer van Amsterdam". Gans het land was geschokt.

In zijn bijdrage "ALST VOORBY IS" meent Jaap te moeten afsluiten met "Yolante, die Hoer van Babylon!"
Ik begrijp dat ik dit dien te beschouwen als vlijmscherpe humor.

Niels Blomberg heeft volkomen gelijk; hier slaat Jaap van den Born de plank inderdaad flink mis. Yolanthe woont namelijk niet in Babylon, maar in Amsterdam.

Enig rudimentair historisch besef is misschien nodig om dit te begrijpen: de term Hoer van Babylon (uit de Openbaringen van Johannes)was in de 80-jarige oorlog in de calvinistische propagandageschriften een veelgebruikte term om te verwijzen naar de roomse kerk of vertegenwoordigers daarvan.Hier dus volkomen op zijn plaats.
Jammer dat dit nog uitgelegd moet worden.
Voor de echte kenner: in de titel zit een verwijzing naar de eerste melodie van het Wilhelmus (waar deze tekst overigens niet op gezongen kan worden).

Dus toch vlijmscherpe humor

Ik heb eens bij mijn tuinman, die de Telegraaf leest, geïnformeerd omdat ik die opmerking over die hoer van Amsterdam niet begreep en die bevestigde dit verhaal. Bij het schrijven van dit gedicht was ik hier totaal niet van op de hoogte omdat ik mij niet bezig hou met de hobby's van het grauw, maar nu begrijp ik je opmerking pas.
Het doet me buitengewoon veel genoegen dat mijn gedicht een extra betekenis blijkt te hebben die ik er helemaal niet ingelegd had en mijn dag kan niet meer stuk.

Leonora,
Heren,

Zijpad of niet, de reacties op Jaaps lied raken wel hetzelfde probleem: is interpretatie van een woord, een dichtregel hetzelfde als hetgeen bedoeld is door de schrijver?

En: is (goed bedoelde) kritiek op inhoud wel altijd op zijn plek, ook al kennen we niet de gehele context waarin de schrijver deze meent te hebben geplaatst?

Ikzelf denk dat het uiten van een mening - hoe hard of zacht deze ook overkomt - altijd een kern van waarheid bevat maar ook altijd een subjectieve lading heeft. Het maakt in elk geval vaak duidelijk waar de schoen wringt. Dus moet deze mening worden gegeven. Direkt gesteld of in vraagvorm.

Wel - en dat is de kern van mijn kritiek - moeten wij allen staan voor kwaliteit van vorm en inhoud. Op het moment dat er onder de maat gepresteerd wordt is dit weblog de plek om elkaar daar op te wijzen.

Dat dit soms wat harder gaat dan wellicht gewenst (Kees vindt dat ik een bijl gebruik in plaats van bloemen) heeft ook te maken met de wijze waarop we met elkaar communiceren (tegen beeldschermen en niet direct). Tsja, kan zijn, toch blijf ik bij mijn mening.

Een dichter die zich opwerpt als waker van de kwaliteit (en moraal) en anderen regelmatig op "faux pas" wijst zal kunnen verwachten dat er - bij eigen kwalitatief minder functioneren - kritiek door anderen wordt geuit. Voilá het koekje van eigen deeg.

Dit is Jaap ook al een paar keer overkomen. Voelt hij zich hierdoor in een ongemakkelijke positie gedrukt of heeft hij zich inhoudelijk gerevancheerd?

Leonora, het is spijtig dat je dit alles zo aantrekt, de opmerking over het strijken van mijn overhemden incluis. Mede hierdoor is dit draadje veel langer geworden dan ooit mijn bedoeling was. Het is geen man-vrouw dingetje maar dit is het onbedoeld wel geworden. Het is een strijd met open vizier over het leveren van kwalitatief goede verzen.

Ik maak mijzelf ook af en toe schuldig aan het maken van minder goede gedichten. Als men mij van macrameeën zou betichten zou ik glimlachen en mij meteen revancheren. Ik zie dat als een opmerking ten aanzien van die ene (gekunstelde) regel en niet als aanval op mijn persoon. Die kritiek neem ik ter harte en ik doe er wat mee.

We geven elkaar kritiek met de bedoeling om te reflecteren, dingen te vragen of uit te leggen. Ook als de toon van de muziek ons soms niet aanstaat.

Met groet, Ben

Wat Ben schrijft is waar, we 'praten' tegen een scherm. En daarom moet je je woorden goed kiezen, want er valt niets te verduidelijken met een lachje of een knipoog.
Het Vrije Vers is uniek; nergens vind je zo'n grote groep light verse- dichters die je werk lezen met kennis van zaken en met de behoefte aan kwaliteit. En als iemand het mis heeft met zijn/haar kritiek , dan wordt dat ook gecorrigeerd.
Intussen zij wij allen consument van wat hier geplaatst wordt, met het recht het wel of niet mooi te vinden.

Ben,

je toelichting is duidelijk. Het woord macrameeën heeft voor mij dezelfde negatieve betekenis als fröbelen. Als je zegt dat iemand gedichten fröbelt/macrameet kun je die persoon daarmee in zijn dichterstrots raken. Dat is bij mij dus gebeurd, want ik vind van mezelf dat ik het metier aardig onder de knie heb, en weet in elk geval dat mijn gedichten niks met macrameeën te maken hebben. Dat jij het woord niet kwaadwillend bedoelde, heb ik mijn geraaktheid niet gezien. Het beeldscherm geeft inderdaad geen non-verbale signalen af. Dat is jammer, het had ons veel over en weer geschrijf kunnen besparen. Wat mij betreft zou ik me wat deze ‘kwestie’ aangaat, kunnen vinden in de laatste regel van Van den vos Reynaerde: ‘… Ende maecten pays van allen dinghen.’

Groetjes,
Leonora

Beste Leonora,

Ik probeer in dit metier mijn werk en mijn ego gescheiden te houden. Soms lukt me dat...

We herstellen de vrede en beëindigen deze discussie.

"Plaudite, amici, comedia finita est."