Welkom, Gasten
Gebruikersnaam: Wachtwoord: Onthoud mij

Onderwerp: Balorig

Balorig 07 mei 2011 17:11 #1

  • Katja Bruning
  • Katja Bruning's Profielfoto
  • Offline
  • Moderator
  • Berichten: 1156
  • Ontvangen bedankjes 175
Een eikel valt, bereikt de grond
Waar hij tot bruin en zwart verkleurt
Zo maakt hij weer een cirkel rond
Iets wat straks niet met mij gebeurt

Ik, eikel, eindig zwart verkleurd
Straks in de harde koude grond

Wie in het stille woud beziet
Wat daar zoal aan schoonheid prijkt
Is iemand die vast ook geniet
Als hij een open graf bekijkt

Natuur is mooi zoals je ziet
Het is maar hoe je het bekijkt

Jaap van den Born

Natuur is voor eenvoudigen en zotten.
De fine fleur verkiest Jaaps botten.

(Maar mist dan wel, niet zonder spijt
Een zekere balorigheid.)
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Re: Balorig 08 mei 2011 12:58 #2

  • Jaap van den Born
  • Jaap van den Born's Profielfoto
Het is al zo warm. En dan ook nog een rood hoofd krijgen. Bedankt voor je subtiele correctie die inmiddels ook in het gedicht is aangebracht.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Re: Balorig 08 mei 2011 15:04 #3

  • Katja Bruning
  • Katja Bruning's Profielfoto
  • Offline
  • Moderator
  • Berichten: 1156
  • Ontvangen bedankjes 175
Ik meende in jouw geest (wellicht een minder goed gekozen woord in verband met de teneur van je gedicht) te handelen, Jaap. Maar ’t ging me niet om dat foutje, ik wou even laten weten dat ik dat gedicht (en vooral daar waar de balorigheid toesloeg) grappig vind.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Re: Balorig 08 mei 2011 19:37 #4

  • Jaap van den Born
  • Jaap van den Born's Profielfoto
Dat weet ik: een rood hoofd kun je krijgen uit schaamte, maar ook na een compliment. Ik dacht wilde even subtiel terugdoen.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
Tijd voor maken pagina: 0.118 seconden

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

De Relikwibus



De Relikwibus heeft een steen,
die ligt op zijn balkon.
Daar hinkelt hij driemaal omheen
bij ’t opgaan van de zon.
God weet wat hem te wachten staat
als hij dat een keer overslaat.
  
De Relikwibus eet beschuit
met muisjes als ontbijt.
Per kleur telt hij die muisjes uit
voor alle zekerheid.
Een uitgebalanceerd dieet
voorkomt onnoemelijk veel leed. 
 
De Relikwibus heeft een vis
die rondzwemt in een kom.
Zolang de toestand gunstig is
maakt die zijn bocht linksom.
Maar draait hij naar de andere kant,
dan is er vast iets aan de hand.
  
De Relikwibus draagt een pet
die ooit de Sint hem gaf.
Hij heeft hem destijds opgezet
en zet hem nooit meer af.
Waait hij ooit weg of raakt hij zoek,
dan komt dat in het Grote Boek.
 
De Relikwibus heeft een baard
(naar voorbeeld van zijn pa)
waarin hij spiekbriefjes bewaart
met Dag en O en Tja.
Die antwoorden zijn altijd goed
als hij op straat iemand ontmoet.
  
Eens moet de Relikwibus gaan,
dan hinkelt hij naar zee
en bij het schijnsel van de maan
breekt hij zijn steen in twee.
Hij eet nog eenmaal een beschuit
en wuift zijn vis het zeegat uit.
 
Zijn pet heeft hij voor ’t laatst bewaard.
Hij mikt, hij slikt en staart hem na.
Hij frummelt even aan zijn baard
en zegt dan: ‘Tja.’