Welkom, Gasten
Gebruikersnaam: Wachtwoord: Onthoud mij

Onderwerp: Balorig

Balorig 07 mei 2011 17:11 #1

  • Katja Bruning
  • Katja Bruning's Profielfoto
  • Offline
  • Moderator
  • Berichten: 1156
  • Ontvangen bedankjes 175
Een eikel valt, bereikt de grond
Waar hij tot bruin en zwart verkleurt
Zo maakt hij weer een cirkel rond
Iets wat straks niet met mij gebeurt

Ik, eikel, eindig zwart verkleurd
Straks in de harde koude grond

Wie in het stille woud beziet
Wat daar zoal aan schoonheid prijkt
Is iemand die vast ook geniet
Als hij een open graf bekijkt

Natuur is mooi zoals je ziet
Het is maar hoe je het bekijkt

Jaap van den Born

Natuur is voor eenvoudigen en zotten.
De fine fleur verkiest Jaaps botten.

(Maar mist dan wel, niet zonder spijt
Een zekere balorigheid.)
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Re: Balorig 08 mei 2011 12:58 #2

  • Jaap van den Born
  • Jaap van den Born's Profielfoto
Het is al zo warm. En dan ook nog een rood hoofd krijgen. Bedankt voor je subtiele correctie die inmiddels ook in het gedicht is aangebracht.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Re: Balorig 08 mei 2011 15:04 #3

  • Katja Bruning
  • Katja Bruning's Profielfoto
  • Offline
  • Moderator
  • Berichten: 1156
  • Ontvangen bedankjes 175
Ik meende in jouw geest (wellicht een minder goed gekozen woord in verband met de teneur van je gedicht) te handelen, Jaap. Maar ’t ging me niet om dat foutje, ik wou even laten weten dat ik dat gedicht (en vooral daar waar de balorigheid toesloeg) grappig vind.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Re: Balorig 08 mei 2011 19:37 #4

  • Jaap van den Born
  • Jaap van den Born's Profielfoto
Dat weet ik: een rood hoofd kun je krijgen uit schaamte, maar ook na een compliment. Ik dacht wilde even subtiel terugdoen.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
Tijd voor maken pagina: 0.134 seconden

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Verbeteringsgesticht

Mijn vader gaf me nooit een compliment,
wellicht uit angst me grondig te verpesten.
Wel pakken slaag kreeg ik, als om te testen
of ik hem liefdevol bleef toegewend.

Mijn moeder mepte ook, minder frequent,
want ze las nooit Spock’s opvoedingsattesten.
Vriendinnen kregen slaag en huisarresten,
dat was die tijd een fluitje van een cent.

“Ik stuur je naar ’t verbeteringsgesticht
als je zo doet,” zei pa. Op zijn gezicht
 verried een twinkeling een practical joke.

“Wat is dat voor iets?” was dan steeds mijn vraag.
“Een hele strenge school met altijd slaag.”
“Ook als je niets gedaan hebt?” Ja, dan ook.

 

Uit De ziel is een  pannenkoek, een autobiografie in sonnetten.