Klooster 2

Om drie uur treed ik aan; de Metten op de rol
Dat duurt zowat een uur; zes psalmen houd ik vol.
Een uurtje weer naar bed, mijn warme knusse hol.
Maar dan is het weer tijd, hoewel ‘k van slaap nog tol:
De Lauden op ’t program. (De sterfdag van abt Nol).
De ochtend niet voorbij, die staat voor mij nog bol
Van Priem en Sext en Noon. Hun psalmen zijn te dol.
De Vespers volgen nu en zijn volstrekt geen grol,
Completen aan de beurt; het einde van de lol.

Aanzichtkaart

De mensen hier zijn potig, lichtgeraakt en zwart.
Het is dus zaak dat ik geen autochtonen tart.
Zo eet ik wat de pot schaft, voor het grootste part
Ogen van schapen, stierenballen, geitenhart.
Ik woon bij dorpshoofd Pumibol, die mij graag sart.
Hij zwaait dan met een roe, ook wel geheten ‘gard’.
Ik wil terug naar huis, maar tot mijn grote smart
Zijn hier geen automaten voor mijn creditcard.
Ik groet u hartelijk, uw zeer benarde bard.

www.hetvrijevers.nl/index.php/11-news/ee...men-deel-71-mawaddes

Ogen van schapen, stierenballen, geitenhart. Katja, wat is dit voor metrum?

Alexandrijnen hebben de neiging een beetje eentonig te worden, Bas, dus ik dacht, kom, ik las aan het begin van de vierde regel even een dactylus in. Wat dat betreft is het dus een mawaddes speciaal geworden, ik ben hier zelf erg content mee en ga er niet verder over in discussie.

Zorgelijker is het feit dat de caesuur, laat ik zeggen, menigmaal op de juiste plaats valt, maar ook weleens niet.
Ik had nog niet van dat nieuwe martelwerktuig voor vormdichters gehoord en dacht dat bij zes versvoeten er wel vanzelf ergens in het midden een rustpunt zou vallen, maar ontdekte later dat dat rustpunt bij het gedicht van Jaap steeds exact na drie versvoeten optreedt.
Eén troost: bij het schitterende sonnet in alexandrijnen van Willem Kloos ‘Van de zee’ valt de caesuur in de laatste regel ook niet precies in het midden. Zou ik dan toch aanleg hebben?

Sorry Katja, maar een dactylus midden in een zee van alexandrijnen gaat me te ver!
Overigens vind ik dat de cesuur precies midden in de regel, negen regels achter elkaar, het vers tot een dreun maakt. Dat is dan ook meteen mijn bezwaar tegen de mawaddes, welk bezwaar alleen nog maar verstrekt wordt door het monorijm. Dat neemt niet weg dat Jaap alleen maar de brenger van de boodschap is. En in het Ethiopisch klinkt het vast prachtig, wanneer al die koptische monniken met een kaars in de hand door de nacht schrijden.