Echt niet

Hij zegt het spijt me, zij ziet zijn gelaatstrek
Hij gnuift met zijn zo typische ontspijtbek

Hoi John,

Goed gedaan, zeg, zo'n betekenisverschuiving (2x). Eén van de leukste dingen die taal(verdieping) een dichter/lezer soms kan geven. Ook beide op de juiste plaats: de maximum betekenisintrojectie (einde regel).

Alleen de onverwachte daling bij het woordje 'ziet' (r.1) voelt niet helemaal goed. Want het door haar zien (en zich realiseren) is juist de kern van dit kleine drama, zo komt me toe. Dus zou dit woord geplaatst in een heffing moeten zijn, naar mijn idee. Enfin, ik laat het verder aan de dichter.

Beste groet, D.