SONNETVREES

Klinkt helder op, gebeeldhouwde sonnetten,
gij, kindren van de rustige gedachte!

Klinkt helder op om zinnen te verzetten
in vormen die geen mens verwachtte

Maar, ík vind het gebeeldhouwde korsetten!
Mijn god, ik voel me bijna nooit bij machte

het goed te doen. Die rottige sonnetten!
Die regeltjes die ik zo vaak verkrachtte!

Oh nageslacht, oh slechts poëtische skeletten,
gij, kindren van papier die ik soms diep verachtte,

met jullie maak ik dus maar korte metten
en word gewoon de rustige halfzachte

die lekker uren zit te internetten
Mijn god, wat toch een heerlijke gedachte!





eerste twee regels
Jacques Perk
Aan de sonnetten

Uit het jury-rapport bij de pleiades dd 4-3-2013 (voor de uitslag zie hier )
Hans Mooi – Sonnetvrees
Het verhaal is helder en duidelijk met een goede afsluiter.
+ voor het consequent aangehouden rijm op ‘achte’ (zonder uitgangs-n).
Bij het lezen voelde ik toch enige onrust. Eerst dacht ik heel even dat dat iets te maken zou hebben met het een paar keer wisselen van de tegenwoordige naar de verleden tijd. Maar dat klopte na nadere bestudering gelukkig niet. Nee, de onrust werd uiteindelijk bij mij veroorzaakt door een aantal regels met een afwijkend aantal versvoeten. Regel 4 heeft 4 versvoeten ; de regels 9 en 10 hebben 6 versvoeten, (de rest 5). Ook al is het onderwerp ‘rottige sonetten’ met ‘verkrachte regeltjes’ ; ik ga ervan uit dat dit niet bewust zo gedaan is. Na (eenvoudige) reparatie loopt de boel strakker en zou daardoor prettiger te lezen zijn. Tweemaal de verzuchting “Mijn God” in het gedicht (in regels 6 en regel 14) is mij ook net een keer te veel. Tot slot: ‘wat toch een heerlijke gedachte‘ in de slotregel had ik liever vervangen gezien door het in mijn oren prettiger klinkende : ‘dat is een heerlijke gedachte’.