Pleiade naar Gerard den Brabander - Ziekenbezoek


Nu weet ik nauwelijks meer wat ik hier moet
Ik sta hier met een pover zakje vruchten

Nu weet ik wel dat ik je heb begroet
Onzeker wat ik van jou had te duchten

Maar er was nauwelijks meer dan bitterzoet
Een vage geur die blijft na onweersluchten

Hier ben ik; weet niet goed wat ik hier moet
Een bajesganger op de brug der zuchten

Een kind… Geen vader die de kleine voedt…
Ik sta hier naast je bed en hoor geruchten

Als was ik primus in jouw liefdesstoet
Ik wilde met een pover smoesje vluchten

Wie fouten maakt wordt levenslang beboet
Plukt zelf zijn eigen wrange zakje vruchten

Ben, moet de derde regel niet beginnen met de twee eerste jamben van regel 1?
'Nu weet ik nauw..'

en dan wordt de rest natuurlijk ook anders.

Zo ook regel 10: 'Ik sta hier met...'

Dat, beste Hans, ben ik van harte met je eens
Maar ga daar maar aan staan...

Mocht het zo zijn dat er een wetmatigheid is mbt het tellen van lettergrepen dan zal ik dit gedicht geen pleiade noemen.

Het woordje 'nauwelijks' is natuurlijk ook al een vreemde eend in de bijt van dit jambische vers... (Zal door Den Brabander zelf waarschijnlijk als 'nauwlijks' zijn uitgesproken indertijd)